گروه خانواده _ مژده‌ی رهایی

به نام قدرت مطلق
هیچ انسانی بدون راهنما، استاد یا معلم کامل نیست. در جاده‌ی تاریک زندگی، باید منبع نوری باشد که راه را به ما نشان دهد؛ راهنمایان کنگره۶۰ همان نوری هستند که راه را برای ما روشن می‌کنند؛ راه را به‌جای ما نمی‌روند؛ بلکه به ما نحوه‌ی راه‌رفتن و نحوه‌ی عبور از موانع را می‌آموزند. آنها این جاده را قبلاً پیموده‌اند و می‌دانند که گم‌شدن چه حسی دارد؛ اینکه انسان در میان ناکجاآباد تنها بماند؛ چه حسی دارد. ما با حس درونی خود، راهنمایمان را انتخاب می‌کنیم؛ با صدایی از درون که صدای فراخوان و دعوت راهنما را می‌شنود و به سمت آن می‌رود. انگار در آن تاریکی روزنه‌ی نوری را می‌بینیم و صدایی را می‌شنویم که آرام مژده‌ی رهایی و آزادی سر می‌دهد؛ صدایی که زمزمه می‌کند: "من همراه تو خواهم بود، من راه را به تو نشان خواهم داد." احساس سردرگمی و گم‌شدگی انسان را از پای در می‌آورد؛ پیر می‌کند، خسته و تنها می‌کند؛ دیر یا زود انسان را از دویدن‌های بی‌نتیجه باز می‌دارد؛ چه حسی بهتر از آن حس اطمینان که کسی وجود دارد که راه بازگشت انسان به خودش را بلد است؟ چه حسی بهتر از حس درک‌شدن، شنیده‌شدن و دیده‌شدن برای انسانی که خودش هم دیگر قادر به شنیدن خود نیست؟ راهنمایان کنگره۶۰ خالصانه و با وجودی نورانی همواره در حال خدمت و باعث گرمی و روشنایی کنگره هستند. آنها انسان‌هایی بی‌نقص نیستند؛ چون این صفت تنها برای خالق صادق است؛ اما بدون شک، انسان‌هایی قابل‌اعتماد و واقعی هستند. هرکدام داستان‌هایی را از سر گذرانده و جاده‌هایی را پیموده‌اند؛ اما نقطه‌ی اشتراک آن‌ها، سبب ارتباط شگفت‌انگیز آن‌ها شده است و آن، چیزی جز عشق بدون قیدوشرط نیست.
هفته راهنما را در رأس به استاد دژاکام و همچنین تمامی راهنمایان محترم کنگره۶۰ تبریک عرض می‌کنم.

نویسنده: همسفر ستاره رهجوی راهنما همسفر مریم (‌لژیون یکم‌)
ویرایش و ارسال: همسفر سکینه رهجوی راهنما همسفر مریم (‌لژیون یکم‌)
مرزبان خبری: همسفر راضیه
همسفران نمایندگی دامغان