وادی دوم برای ما پیام امیدواری دارد

سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر

اگر به تمام هستی نگاه کنیم ممکن نیست چیزی پیدا کنیم که بیهوده خلق شده باشد. حیوانات، گیاهان، کوه ها، دریاها، اقیانوس‌ها و... اگر هم دیدگاه ما این‌طور باشد، قطعا تفکر غلطی است. خداوند در خلقت هر موجودی یک حکمت و فلسفه عظیمی‌ قرار داده است.

قبل از ورودم به کنگره گاهی اوقات این سوال را از خودم می‌کردم، واقعا من برای چه خلق شده‌ام؟ اما امروزه  به گیاهان نگاه می‌کنم، به درختان نگاه می‌کنم. به حیوانات حتی حشرات، همه به نوعی فایده و باز دهی دارند. من چطور؟ آیا خلق شدم فقط مصرف کننده بی‌مصرف باشم؟

وادی دوم به من می‌گوید هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد. اگر انسان به تاریکی‌ها سقوط می‌کند، برای این است که راه را بیابد و به عظمت روشنایی پی ببرد؛ و بدانیم که در هستی ما بدون پشتیبان نیستیم، خداوند وجود دارد و به ما یاری می‌رساند و با سعی و تلاش خودمان و امیدواری خودمان  بتوانیم رسالتی که بر گردن داریم بیابیم و به بهترین شکل به انجام برسانیم.
تشکر از جناب مهندس و دستان در قسمت سایت.

سلام دوستان فرشته هستم یک همسفر

در وادی اول ما با تفکر آشنا شدیم، اینکه چگونه فکر کنیم، چگونه حرکت کنیم. زمانی که خداوند انسان را خلق کرد او را بر سر دو راهی قرار داد، اولین چیزی که به انسان داده شد اختیار بود، که چگونه برای خودش راه انتخاب کند از مسیر ارزش‌ها، یا مسیر ضد ارزش‌ها.

باید بدانیم در بعد زمینی کارهایی هست  که به عهده ما است و باید انجام بدهیم. شاید در گذشته فکر می‌کردیم ما هیچ هستیم، ما کاری نداریم، اصلا ما چرا به وجود آمدیم. وادی دوم به ما می‌آموزد که ما در جهان هستی یک سری وظایفی داریم باید به آن  عمل کنیم.

در وادی دوم می‌گوید اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند برای پی بردن به عظمت روشنایی ها؛ برای اینکه از تاریکی جان سالم به در آوریم باید حتما تلاش کنیم، با تلاش و کوشش خودمان و نیروی مافوق از این مرحله گذر کنیم. تمام مسافران در دنیای تاریک زندگی می‌کردند؛ با خواست و اراده خودشان با آموزش‌های کنگره خودشان را پیدا کردند و رها شدند و امروز در هستی کار‌های با ارزشی انجام می‌دهند.

سلام دوستان آسیه هستم یک همسفر

ما در جهان چیزی پیدا نمی‌کنیم که بیهوده خلق شده‌ باشد حتی اگر آن کِرمی که در لجن وول می‌خورد، یا مثلا اگر لاشخور نبود آلودگی دنیا را برمی‌داشت چون لاشخور مردار حیوانات را می‌خورد؛ همچنین ما انسان‌ها باید پیش خودمان فکر کنیم برای چه خلق شده‌ایم و چه استفاده‌ای داریم، مثلا کسی که وارد کنگره شده و درمان می‌شود باید جبران کند و خدمت کند هیچ وقت برای خدمت کردن دیر نیست و نباید فکر کنیم که هیچ نیستیم، ما خیلی از سختی‌ها و نامهربانی‌‌ها را پشت سر گذاشتیم تا به راحتی برسیم. ما انسان‌ها خیلی ارزشمند هستیم و خودمان باید باور کنیم که بیهوده آفریده نشده‌ایم.
تشکر از جناب مهندس و خدمت گذاران سایت.

سلام دوستان کیمیا هستم یک همسفر

همان‌طوری که جناب مهندس فرمودند: شاید از یک سنی به بعد آدم احساس بکند که بیهوده است؛ ولی قطعا یک‌ روزی آن رسالتی که بر دوش ما است اجرایی خواهد شد، چه بسا مثل خود جناب مهندس در سن ۵۰ سالگی  تازه آغاز کردند به درمان و آموزش جهان‌بینی؛ پس ما همواره تلاش خودمان را می‌کنیم برای مفید و درست بودن و قطعا خداوند هم در این راه ما را یاری می‌کند.
در آخر تشکر می کنم از جناب مهندس و خدمت گذاران سایت.

سلام دوستان وحیده هستم یک همسفر

وادی دوم برای ما پیام امیدواری را به همراه خود دارد و به ما می‌گوید: ای انسانی که اشرف مخلوقات هستی کمی به درون وجود خودت سفر کن، به فلسفه وجودی و خلقت خود بیاندیش و از خود بپرس که هدف از خلقت من بر روی زمین چیست؟ ما حتی اگر به کوچک‌ترین چیزهایی که در اطراف‌مان هست  بی‌اندیشیم خواهیم دریافت که هیچ چیز در دنیا بی‌هدف و بیهوده آفریده نشده‌ است؛ برای مثال خارهای بیابان هم وجودشان دلیلی دارد که از جاری شدن شن‌های روان جلوگیری می‌کند. یک درخت با وجود دریافت ناچیزی از طبیعت مانند: آب، خاک و نور، اما چه میوه‌هایی را به ما پس می‌دهد، پس انسان با این همه دریافت از هستی چه چیزی را باید پرداخت کند؟ با اندیشیدن در خلقت به خوبی درمی‌یابیم که در پس خلق هر چیزی تفکر و اندیشه عظیم  وجود دارد و ما انسان‌ها باید وجود خود را ارج نهیم و بدانیم که جهت بیهودگی ‌و بطور تصادفی پا به حیات نگذاشته‌ایم و از ارزش بسیار بالایی بر خور داریم.
«از خود بطلب آنچه خواهی که تویی»

رابط خبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون پنجم)
ویراستاری:همسفر مهتاب رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر سارا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون چهارم)
همسفران نمایندگی باغستان کرج