هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم، اگر خود به هیچ فکر کنیم.
در وادی اول و یا راه اول به ما گفته شده است، تفکر کنیم قبل از هر کاری یا زدن حرفی، به قبل و بعدِ انجام آن فکر کنیم.
در وادی دوم گفته میشود بودن ما و بقیه موجودات در هستی هدفمند است بیهوده و بیهدف نیست.در قرآن سوره مؤمنان آمده که آیا فکر میکنید که ما شما را بیهوده آفریدایم، و باید از خود بپرسیم این همه موجودات، جامدات و گیاهان در واقع این جهان فقط برای این چند سال یا چند روز عمر ما است، نه این فکر درست نیست در آیهی دیگری گفته شده خداوند حق است و به جز حق کاری نمیکند، پس چگونه ممکن است، ما را بیهوده آفریده باشد. شاید زمانی که ما در تاریکی اعتیاد به سر میبردیم، یا در دنیایی تاریک، ضد ارزشها بودهایم، ناامید هم بودهایم ناامیدی توجیهی است برای وارد شدن به دنیای تاریکیها، که چرا ما به دنیا آمدهایم؟ چرا این زندگی ما است؟ و چرا چراهای دیگر که باعث از دست رفتن اعتماد به نفس انسان میشود، ولی با گرفتن آموزش و دوری از همه ضدارزشها و جبران خطاهای خود تزکیه و پالایش کنیم. انسان به این کره خاکی آمد تا آموزش بگیرد و به هم نوع خود خدمت کند، تا بداند بیهوده خلق نشده است. باید بهترین راه را انتخاب کند چون قدرت مطلق انسان را به جهان هستی که فرستاد و آن را بر سر دوراهی قرار داد، یکی تاریکی و دیگری روشنایی، زمانی که به تاریکی رفت آنموقع است که اگر ذرهای نور دیده میشود به سوی آن رفته و حرکت خود را در مسیر روشنایی و نور ادامه دهد. تا به منبع نور برسد، چون نور نشانه انسانیت و پیشرفت، خوبی است. آن موقع از یأس، ناامیدی دور شود تا به عظمت روشنایی پی ببرد با تلاش و کوشش، گوش به فرمان بودن برای شناخت خود و شناخت جهان درون خود، شناخت معقوله اعتیاد، با تجربههای خود فرمانبردار محکم استوار بسازد. بداند که آفرینشش هدفمند بوده است. فرمانده شهر وجود خود شود با تفکر ضمیر آگاه خود را به حرکت درآورده و مثبت بنگرد تا بهترین برایش اتفاق بیفتد.
تهیه گزارش: همسفر نفیسه رابط خبری راهنما همسفر زهرا لژیون ۱۵
تنظیم و ارسال: همسفر مهسا رهجو راهنما همسفر فاطمه(لژیون یکم)
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
95