هیچکدام از ما به هیچ نیستیم

جلسه دوازدهم از دوره سی‌و‌نهم کارگاهای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دانیال اهواز با استادی مسافر امیر، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حسن با دستور جلسه «وادی دوم و تاثیر آن روی من» در تاریخ ۲ /۲ /۱۴۰۳ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد؛

 سلام دوستان امیر هستم مسافر، اگر بخواهم درباره دستور جلسه این هفته یعنی همان وادی دوم که میگوید؛«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم». به یاد دارم بعد از رسیدن به آخرین هدفم تصمیم گرفتم که دیگر ثابت بمانم و هیچ حرکت دیگری نکنم با خودم گفتم این دیگر آخر خط است و به موفقیتی که می‌خواستم دست پیدا کردم و از این به بعد نباید دیگر تلاشی بکنم غافل از اینکه این طرز تفکر داشت مرا به مراحل پایینی از زندگی سوق می‌داد و این را نمی‌دانستم و هیچ آگاهی نداشتم، من این را بعدها در آموزش‌های کنگره ۶۰ متوجه شدم که ایراد کار من در کجا است. اگر خداوند به من جسمی داده و من را آفریده و در این حیات و در این جهان قرار داده است، قطعاً هدفی را برای من در نظر گرفته است و من با شناخت خود می‌توانم بفهمم هدف از خلق شدن من چه چیزی است، البته در گذر زمان و آموزش‌های لازم در مسیر درست و با آگاهی‌ و یک راهنمایی درست، مسیر کنگره ۶۰ که واقعاً صراط مستقیم است، نه فقط برای اینکه به من مسیر ارزش‌ها را نشان می‌دهد، بلکه مرا از اشتباهات گذشته‌ام آگاه ساخت، وادی دوم به من یاد داد که خودم را بشناسم که بفهمم هدف من در این دنیا چه هست، روزی حضرت موسی کِرمی را دید که در یک لجنزار زندگی می‌کند، در ذهنش این سؤال پیش آمد که خداوند این کرم را برای چه آفریده؟ برای چه در این لجن ها زندگی می‌کند؟ خداوند در پاسخ سوال حضرت موسی فرمود؛ ای موسی قبل از اینکه این سؤال به ذهنت خطور کند، آن کِرم با دیدن تو از من پرسید؛ که خداوندا موسی را برای چه آفریدی...هر موجودی یا هر کسی برای یک هدف خاصی قدم به حیات نهاده است و من نباید آن را قضاوت کنم، مثلاً در کنگره ۶۰ مرزبانان یک خدمت دارند ولی وظایفشان متفاوت است مثلاً مرزبان خبری، مرزبان مالی، مرزبان انضباطی...

نکته دیگر اینکه من نباید هیچ وقت خودم را با بقیه مقایسه کنم و وارد قیاس شوم شاید کسی هدفش چیز دیگری باشد من باید تمرکز روی خودم داشته باشم و دوربین هایم روی خودم باشد تا بتوانم بهتر خودم را بشناسم و بدانم هدفم از خلق شدن چه بوده و قدم‌های بعدی را بهتر بردارم. مسیر کنگره ۶۰ بهترین مسیری بود که من در آن قدم گذاشتم چون نتیجه‌ی قدم گذاشتن در این مسیر آموزش را روز به روز می‌بینم، چه از لحاظ اخلاقی چه از لحاظ دانش و چه از لحاظ مالی به من خیلی کمک کرد. امیدوارم که بتوانم در این مسیر ثابت قدم باشم هر مسیری سختی‌های خودش را دارد ولی قطعاً این راه بهترین راه است.

گروه سایت نمایندگی دانیال اهواز 

عکاس و تایپ؛ مسافر فرهاد لژیون ششم 

ارسال؛ مسافر محمد