هر کس بنای خویش را بر اساس خواسته و علایق خودش می‌سازد چون انسان زاییده افکار خویش است

جلسه سوم از دور یازدهم کارگاه‌های آموزش خصوصی شعبه دنا؛ روز یکشنبه دوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳با استادی راهنمای محترم مسافر محمد و نگهبانی مسافر محسن  و دبیری مسافرعسگر با دستور جلسه«وادی دوم وتاثیر آن بر روی من » راس ساعت ۱۷:٠٠شروع به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان محمد هستم یک مسافر تشکر ویژه دارم از نگهبان جلسه ،ایجنت محترم و گروه مرزبانی که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم، برای خدمت کردن و آموزش گرفتن. دستور جلسه وادی دوم: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی ، قدم به حیات نمی‌نهد : هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. موضوعی را که وادی دوم خیلی قشنگ به ما توضیح می‌دهد. این است که می‌گوید خوشحالیم که به جنگ نرم خود دامه می‌دهیم تا این مشکلات به یک صورت خوبی از آزمایش درآید و دنیای درون تبدیل به یک شهر آباد بشود و نمی‌گوید مشکل چون ما باید مشکلات جسم، روان و جهان بینی را که بر اثر اشتباهات بیهوده و غلط به اعتیاد ختم شده است را به صورت خوبی از آزمایش درآوریم. این وادی به ما می‌گوید بدون کار و تلاش به نتیجه‌ای نخواهیم رسید و می‌خواهد خللی در تفکرات، جسم ،روان و جهان‌بینی من ایجاد نشود. آقای امین در جهان بینی همیشه توضیح می‌دهند؛ هر کس بنای خویش را بر اساس خواسته و علایق خودش می‌سازد، چون انسان زاییده افکار خویش است، فردا همان خواهی شد، که امروز بهش فکر می‌کنی. اگر به خودم اجازه بدهم ، مواد مخدر، سیگار، الکل و حتی قهوه را مصرف کنم، روی سیستم شبه افیونی بدن من آسیب می‌زند.

نتیجه‌ای که از این وادی می‌خواهیم بگیریم این است که فقط مواد مخدر روی سیستم شبه افیونی بدن تاثیر نمی‌گذارد بلکه افکار و اندیشه‌های منفی و غلط هم می‌توانند روی سیستم شبه افیونی بدن تخریب ایجاد کنند، یعنی واژه‌ها و اندیشه‌ها دارای امواج قوی هستند و می‌توانند هم باعث تخریب و هم سازندگی شوند. کلمه مسافر یک کلمه سازندگی است که آقای مهندس این کلمه را طراحی کرده‌اند و ما در کنگره به جای لقب معتاد از لقب مسافر استفاده می‌کنیم و می‌گوییم که من مسافر هستم و این کلمه سازندگی دارد و اگر خود را معتاد معرفی کنیم تخریب می‌آورد.. بنابراین در زمان فرخنده‌ای به سر می‌بریم و آقای مهندس از آموزش‌های روز به ما تزریق می‌کند و ما ناسپاس هستیم ،چرا؟ چون از کلمات مخرب استفاده می‌کنیم. انسان یک مسافر و در حال سفر کردن است و ما باید به خود ببالیم که مسافر کنگره ۶۰ هستیم و کلمه مسافر باعث ایجاد سازندگی در ما می‌شود. وادی دوم به ما می‌گوید: همه مطالب درون و برون توست مانند قله ای آتشفشان است اما آرام و بی صداست اگر به آن توان حرکت بدهید، در ادامه، کار و کوشش و تلاش ما به نتایجی خواهد رسید، یعنی رهجو باید کار و کوشش کند وگرنه دیده‌بان، نگهبان ،مرزبان ،راهنما و سفر دومی نمی‌شود درونش تبدیل به شهر آباد نمی‌شود. انسان اصولاً بذری بیش نیست و نام این بذر نفس است و دارای پوسته‌ای سخت است، اما محتوای داخلش یعنی مغز به طریق بلوغ مولد است ، هرگونه مقاومتی در برابر این پوسته یا سختی و تاریکی باعث نابودی نفس می‌شود. هر رهجویی در مقابل راهنما ،آموزش‌ها و حرمت‌های کنگره ۶۰ مقاومت کند باعث نابودی او می‌شود. اگر ما می‌خواهیم به محتوای داخل مغز برسیم و مثل ماه و خورشید بدرخشیم باید به این بیت شعر توجه کنیم که می‌گوید؛ ای که می‌پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست‌* منزل او در دل است آیا تو می‌دانی دل کجاست. بنابراین ما در کنگره ۶۰ باید سفر درونی کنیم و به منشا و مبدا وصل شویم. خودتون و آقای مهندس را تشویق کنید.

تهیه و تنظیم: گروه خدمتگزاران سایت شعبه دنا شهرضا