انسان تاریکی را تجربه می‌کند تا به روشنایی برسد

نهمین جلسه از دوره ششم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژه همسفران نمایندگی شهباز با استادی راهنما همسفر سمیرا، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر فاطمه با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن بر روی من» روز یکشنبه مورخ ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ رأس ساعت ۱۷ آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

ابتدا خداراشکر می‌کنم در این جایگاه قرار دارم و از راهنمای عزیزم خانم معصومه تشکر می‌کنم، رهجو در هر جایگاهی که قرار می‌گیرد مدیون زحمات راهنمای خود است و من همیشه قدردان زحمات راهنمایم هستم و هیچ موقع زحماتش را فراموش نمی‌کنم. دستور جلسه وادی دوم و تأثیر آن روی من است؛ تیتر وادی می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در وادی می‌گوید: هیچ چیزی در هستی بیهوده آفریده نشده است و گیاهان، حیوانات، جانوران، دریاها، همه و همه، حتی انسان.

آقای مهندس فرمودند: لاشخورها و کرکس‌ها که لاشه حیوانات را می‌خورند بیهوده آفریده نشده‌اند، اگر این‌ها نبودند تمام بیابان‌ها پر از میکروب و عفونت می‌شد و ما نمی‌توانستیم از بوی تعفن آن‌ها زندگی کنیم و باعث مریضی ما می‌شد. شاید بگوییم کوسه‌ها برای چی آفریده شدند، ‌زیر دریا خیلی از حیوانات زندگی می‌کنند مثل عروس دریایی یا خرچنگ‌ها و ماهی‌ها که وقتی این‌ها می‌میرند اگر کوسه‌ها آن‌ها را نخورند دریاها را لجن برمی‌دارد. پس هیچ چیز بیهوده آفریده نشده است و انسان وقتی در مشکلات و سختی‌ها فرو میرود دائماً از خدا گله و شکایت می‌کند که خدایا چرا من را آفریدی، من بیهوده به این دنیا آمده‌ام، مقصر پدر و مادرم هستند که مرا به این دنیا آوردند یا اگر من در یک شهر یا کشور دیگر به دنیا آمده بودم خیلی وضعم بهتر بود. انسان‌ها در اثر تفکرات اشتباه و رفتن در ضد ارزش‌ها باعث می‌شود برای خودمان مشکلاتی به وجود بیاوریم و مشکلات باعث می‌شود انواع و اقسام بیماری‌های جسمی و روحی خودشان را نشان بدهند. انسان وقتی به پوچی رسید دائماً گله و شکایت می‌کند خودش را توجیه می‌کند و نمی‌گوید که من خودم مقصر بودم و راه را اشتباه رفتم و درست تفکر نکردم و مدام دیگران را مقصر می‌داند و میگوید من بیهوده آفریده شدم و اعتماد به نفسش را از دست می‌دهد. وقتی هم اعتماد به نفس نداشته باشد هیچ تلاش و کوششی انجام نمی‌دهد تا از مشکات بیرون بیاید. مثلاً به یک فرد مصرف کننده می‌گویی بیا در کنگره و درمان شو ولی او می‌گوید: ای بابا دیگه از من گذشته و من الآن 20 سال است مصرف می‌کنم و 10سال دیگر می‌خواهم عمر کنم پس بهتر است که مصرف کنم و آنقدر در تاریکی‌ها و ظلمت فرو رفتند که دیگر اطراف خودشان هم نمی‌بینند و نیروهای منفی این آدم‌ها را با خودشان به سمت ظلمات می‌برد. در وادی می‌گوید: خداوند انسان را بر سر یک دو راهی قرار داده است، یکی راه تاریکی و دیگری راه روشنایی است که با اختیار خودشان یکی از این راه‌ها را انتخاب کنند، انسان تاریکی را تجربه می‌کند برای پی بردن به عظمت روشنایی. یک فرد مصرف کننده زمانی که در تاریکی‌ها بوده و سختی‌های زیادی را متحمل شده بعد از رهایی وارد روشنایی‌ها می‌شود و به عظمت روشنایی‌ها پی‌می‌برد و باید از گذرگاه‌های سختی عبور کند و این به خودشان بستگی دارد، یکسری عبور می‌کنند و یکسری در دره می افتند ولی اگر عبور کردی به انسانی کار آزموده و رها تبدیل می‌شوی. مثل راهنمایان کنگره، آمدند سفر کردند و از این گذرگاه‌ها عبور کردند و کارآزموده شدند و الآن به بقیه انسان‌ها راه را نشان می‌دهند. انسان باید به وجود خودش پی ببرد که چقدر ارزشمند است، حتی اگر پول یا مقام هم نداشته باشد. ما هنوز ذره‌ای از شهر وجودی خودمان را نشناختیم که چقدر ارزشمند و عظیم است. ما بیهوده خلق نشده‌ایم و هر کدام از ما یک رسالتی داریم که باید این رسالت را به درستی در جامعه و خانواده انجام بدهیم و فرمانروای لایقی باشیم برای جسم خودمان تا به صلح و آرامش برسیم. خداوند ما را آفریده و همیشه حواسش به ما هست و ما را هدایت می‌کند ولی یک شرطی دارد که ما به طرف ارزش‌ها برویم و از تلاش و کوشش دست بر نداریم، آن موقع نیروی مافوق ما را رهبری می‌کند. پس ما انسان‌ها هیچ کدام بیهوده آفریده نشده‌ایم. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم.

تهیه گزارش و تایپیست: رابط خبری لژیون یکم، همسفر اکرم

ویراستار و ارسال‌کننده مطلب: همسفر صبا رهجوی راهنما همسفر سمیرا لژیون(یکم)

همسفران نمایندگی شهباز