هر کسی را بهر کاری خلق کرده‌اند

جمعی از همسفران لژیون چهارم، در برداشت خود از دستورجلسه‌ هفتگی «وادی دوم و تأثیر آن روی من» چنین نوشتند که شما را به خواندن این مطالب دعوت می‌کنیم.

سلام دوستان منیژه هستم یک همسفر: 

«هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» اگر به هستی بنگریم، درمی‌یابم که هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است، در واقع هر کسی را بهر کاری خلق کرده‌اند؛ به‌عنوان مثال: پشه‌ای که از دیدگاه ما موجودی مزاحم و آزار دهنده به‌نظر می‌رسد، بهر کاری به این دنیا آمده و آفرینش او به‌گونه‌ای است که میکروب‌های بیماری‌زا را می‌خورد. کرم‌ها نیز در درون خاک حفره ایجاد می‌کنند تا اکسیژن وارد خاک شود، لاشخور‌ها در محافظت از اکوسیستمی که در آن زندگی می‌کنند نقشی کلیدی ایفا کرده و مزایا بهداشتی و اقتصادی بسیاری دارند؛ آن‌ها با بلعیدنِ اجساد، از گسترش عوامل بیماری‌زا به انسان‌ها، حیات‌ وحش و سرایت آلاینده‌ها به محیط‌ زیست پیش‌گیری می‌کنند. 

در هستی شاید در نگاه اول به موجودات، به علت نداشتن تفکر و آگاهی، تصور کنیم که بیهوده هستند و وجودشان به ضرر منِ انسان است؛ اما اگر به هسته وجودی هر کدام از آنها دقت کرده و در مورد آن‌ها تحقیق کنیم، درمی‌یابیم که کارهای بسیاری می‌توانند انجام دهند؛ با این وجود چگونه من انسان که اشرف مخلوقات خداوند هستم، می‌توانم بیهوده آفریده شده باشم. بنابراین در پسِ خلقت من انسان می‌تواند اهداف بسیار بزرگ و والایی وجود داشته باشد که کمترین آن، کمک به خود و خلق خدا است؛ اما متأسفانه من انسان با گرفتار شدن در دام ضدارزش‌ها و افکار منفی، اندک‌اندک تفکر درست و منطقی از من گرفته شد، شیطان در وجود من لانه کرد، احساس ناامیدی و پوچی در من به‌وجود آمد، از زندگی سالم دور و از همه جا رانده شدم و با تمام انسان‌ها قطع رابطه کردم؛ زیرا تصور می‌کردم که سرنوشت من این‌چنین است. 

با قرار گرفتن در مسیر کنگره و به یاری خداوند که تمام بندگان خودش را دوست می‌دارد، نظری بر من کرد و کورسویی نور در زندگی من تابید و این بزرگترین لطف خداوند بود که بنده را با مکان مقدس کنگره‌۶۰ آشنا کرد و از این بابت شاکر خداوند مهربان هستم. 

سیستم کنگره و آموزش وادی‌ها، تفکر صحیح و درست زندگی کردن را به من آموخت که با اجرای وادی دوم از ناامیدی و پریشانی خارج شدم و با تلاش و کوشش خود سعی می‌کنم از ناملایمات زندگی درس بگیرم و با امیدواری، زندگی سالمی را داشته باشم.

سلام دوستان مریم (ع) هستم یک همسفر:

هیچ مخلوقی بیهوده به هستی نیامده است و هر انسانی باید تلاش کند تا صدف گرانبهای خود را پیدا کند. در وادی دوم بیان شده است، خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه می‌دهیم تا این مشکلات را به صورت خوبی حل کنیم؛ درنتیجه اگر ما بتوانیم با مشکلات مواجه شویم و با تفکر، دانش و آگاهی آن‌ها را حل کنیم، گویی خداوند دنیا را به ما هدیه داده است.

ما بنا به دلایلی دانسته یا ندانسته، سال‌ها جهت زندگی خود را اشتباهی رفته بودیم و اکنون که قصد داریم خودمان را پیدا کنیم، مسیر بسیار مهمی در پیش رو داریم؛ برای طی کردن این راه، باید به خوبی فکر کرده، با استقامت حرکت کنیم و اگر نقطه نوری را مشاهده کردیم از آن نهایت بهره را ببریم؛ زیرا اگر از جایی نوری تابید، می‌توانیم با حرکت به سمت نور از روشنایی آن استفاده کنیم و اگر تلاش و حرکت نکنیم در تاریکی خودمان باقی خواهیم ماند.

هر چه در جهان هستی وجود دارد، همه در درون، برون و جسم ما نیز نهادینه شده است. گاهی‌اوقات اگر به خوبی تفکر کنیم، برای ما روشن می‌شود که بسیاری از داشته‌های خود را در اثر دیدگاه و نگرش منفی از دست داده‌ایم؛ بنابراین بایستی مثبت فکر کنیم و دست از منفی‌گرایی برداریم، بدانیم بیهوده به دنیا نیامده‌ایم و برای خودمان و دیگران ارزش و احترام قائل باشیم و امیدوار بوده که پس از سیاهی شب، خورشید عالم تاب طلوع خواهد کرد.

ویرایش و ویراستاری: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
تصویرگر: همسفر محدثه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
ارسال: راهنما همسفر نجمه (لژیون نهم)
همسفران نمایندگی ملاصدرا (نیک‌آباد)