خداوند هیچ‌ ذره‌ای را بیهوده خلق نکرده است

کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی حافظ با استادی همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر سمیه با دستور جلسه: «وادی دوم (هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تأثیر آن روی من)» در روز شنبه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

بسم الله الرحمن الرحیم
هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. وادی دوم خیلی روی من تاثیر داشته‌ است که باعث تغییر در من شده است، خداوند انسان را در یک دو راھی قرار می‌دھد که یکی تاریکی و دیگری روشنایی است، انسان زمانی می‌تواند مفھوم روشنایی را درک نماید که تاریکی را تجربه کردہ باشد. انسان موجود با ارزشی است که این موجود با ارزش اگر در مسیر تاریکی‌ھا قدم بردارد، مقصر خودش است و اگر دچار پوچی و بیھودگی گردد به نابودی می‌رسد.

یک مصرف‌کننده که به شدت احساس پوچی، ناامیدی و بیهودگی می‌کند فقط کافی است حرکت کند، فقط کافی است سفر خودش را در صراط‌ مستقیم آغاز کند، احساس او در این سفر تغییر می‌کند و دیگر احساس پوچی نمی‌کند بلکه احساس مفید بودن و موثر بودن در او بوجود می‌آید، مخصوصا آموزش دیدن و خدمت کردن این احساس را به شدت تقویت می‌کند و در می‌یابد که نه تنها به جهت بیهودگی قدم به حیات نگذاشته بلکه برای هدف بسیار بالا، مقدس و ارزشمند و برای ماموریتی بس عظیم پا به عرصه حیات نهاده است.

اگر ما به این تفکر رسیدیم که هیچ چیز به درد نمی‌خورد، اینکه من به دنیا آمدم و انسان کاملا بی‌فایده‌ای هستم و چرا من هیچ تلاشی برای مسافرم نمی‌کنم؟ یا اینکه‌ من این‌قدر خوب نیستم که مسافرم نمی‌تواند از دام اعتیاد و ضدارزش‌هایش خلاص شود؟ چرا من ازدواج کردم؟ چرا من یک بچه دیگر را به این دنیا آوردم؟ چرا و چرا؟ زمانی‌که این اتفاق می‌افتد آن شخص کم‌کم به سمت تاریکی‌ها می‌رود و یک جایی متوقف می‌شود و به سمت نابودی می‌رود و دست از تلاش بر می‌دارد که ما انسان‌ها نباید به این درجه برسیم.

ما انسان‌ها می‌دانیم که بیهوده پا به این جهان ننهاده‌ایم و هر کدام از ما یک رسالتی داریم و هستی هم مثل یک کارخانه است که هرکسی یک سمتی دارد و به عناوین مختلف در این کارخانه تلاش می‌کند تا این کارخانه به تولید خود ادامه دهد. هیچ ذره‌ای را خداوند بیهوده خلق نکرده است، هیچ موجودی را از یک خار بیابان تا کوه‌ها، حتی میکروب‌ها هم جهت بیهودگی خلق نشده‌اند، حال آیا ما انسان‌ها در این سیستم هستی، جهت بیهودگی آمده‌ایم!؟

باید در این سیستم هستی آموزش بگیریم، باید قدردان نعمت‌هایی که خداوند به ما داده است باشیم، حتی قدردان صحبتی که ما را از راه کج و ضدارزشی به راه راست هدایت می‌کند باشیم؛ وجود انسان ارزشمند است پس نباید وجود خود را دست کم بگیریم، اگر در پایین ترین نقطه سیاهی هم باشیم، می‌توانیم حرکت کنیم و به طرف روشنایی برسیم.

زندگی فراز و نشیب زیادی دارد، اما پایان شب سیاه سفید است، رضایت خالق از مخلوق، بالاترین و بهترین درجه برای یک انسان است ما باید بدانیم در این سیستم بزرگ هستی چه نقشی داریم و در جهت آن تلاش کنیم.

تایپ: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر اعظم رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون سوم)
عکس و ارسال: همسفر زینب، مرزبان خبری
همسفران نمایندگی حافظ