مسئولیت یعنی حرف و عمل را ست کنی

جلسه نهم از دوره بیست و چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ در تاریخ ۲8 فروردین ۱۴۰۳ با دستور جلسه " ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن، نق زدن، حاشیه) " با استادی مسافر مصطفی، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر علی رأس ساعت 17 آغاز به کارکرد.

سخنان استاد:
در ابتدای صحبت‌هایم خدا را شاکرم که بهترین انسان‌ها را در مسیر ما قرارداد تا بتوانیم در مسیر موفقیت و درمان حرکت کنیم و در ادامه از حمید آقا راهنمای عزیزم و نگهبان و دبیر محترم تشکر می‌کنم که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم و اولین مشارکت را داشته باشم. اگر بخواهم در مورد دستور جلسه صحبت کنم، سعی می‌کنم با یک مثال صحبت‌های خود را شروع کنم؛ خودکاری که جوهر ندارد فقط به کاغذ زیردستش آسیب می‌زند و فرقی نمی‌کند که خودکاری که در دست دارید گران‌ترین روان‌نویس باشد یا یک خودکار ساده باشد؛ اگر فرض کنید وظیفه این خودکار این است که چیزی را بنویسد و ظرفیت این خودکار جوهری است که در درونش قرار دارد. حال انسانی را در نظر بگیرید؛ اگر مسئولیتی به انسان داده شود ولی جوهره آن مسئولیت را نداشته باشد، نه‌تنها نمی‌تواند آن کار را درست انجام دهد بلکه نام آن جایگاهی که به او داده‌شده خراب می‌کند و به دیگران آسیب می‌رساند. به همین دلیل می‌گویند که به‌جای اینکه کفش و لباست را ست کنی، حرف و عمل خود را ست کن؛ یعنی کسی که مسئولیتی را قبول می‌کند باید اشراف کامل به آن مسئولیت را داشته باشد و به لحاظ گفتاری و عملکرد طوری عمل کند که دیگران از او به‌عنوان الگو یاد کنند. حال چطور می‌شود که بدون حاشیه و نق زدن بیاییم و به درمان برسیم؟ می‌گویند که قبل از اینکه پرواز کنی به حد کافی شک کن و فکر کن و حتی بترس ولی اگر وسط راه پشیمان شوی، بازی را باختی. چه عاملی باعث می‌شود که در وسط راه پشیمانی به سراغ انسان بیاید؟ پس باید برای رسیدن به موفقیت درمان، هدف، انگیزه و مسئولیت‌پذیری و ظرفیت شما ده‌ها برابر شود. حال مراحل رسیدن به درمان را بخواهیم توضیح دهیم بدون بهانه‌گیری و اینکه راه را گم کنیم، اول داشتن هدف است. کسی که هدف ندارد، نمی‌داند که می‌خواهد کجا برود. بسیاری به من می‌گفتند که باید برای ترک اعتیادت باید انگیزه و اشتیاق داشته باشی ولی این‌ها ضروری‌ات رسیدن به درمان بود و روش رسیدن به درمان نبود. یادمان باشد که هدف ‌مانند یک‌قطب نما است، راه رسیدن را به ما نشان می‌دهد ولی الزاماً به‌جای شما حرکت نمی‌کند. در اینجا چیزی که مهم‌تر از رسیدن به هدف است، سیستم رسیدن به درمان است. در کنگره 60 ما متوجه می‌شویم که یک سیستم منسجم برای رسیدن به درمان و موفقیت وجود دارد و در نکته آخر چیزی که اهمیت دارد، سیستم به 5 دلیل مهم‌تر از هدف است؛ اول: مراد از هدف برنده شدن است و مراد از سیستم تبدیل‌شدن به شخص برنده است. دوم: هدف نقطه اشتراک بین برنده‌ها و بازنده‌هاست و سیستم تعیین می‌کند که چه کسی برنده و چه کسی بازنده است. سوم: هدف ما را موقتاً تغییر می‌دهد ولی سیستم ما را برای همیشه تغییر می‌دهد. چهارم: هدف در تضاد با رشد همیشگی قرار دارد ولی سیستم می‌تواند عامل رشد همیشگی ما باشد. پنجم: هدف خوشحالی ما را محدود می‌کند. حالی این سؤال پیش می‌آید که چرا برخی از افراد در کنگره سفر مجدد می‌شوند؟

در پاسخ باید گفت که همه دوست دارند به‌مانند خورشید بدرخشند و همه دوست دارند که موفق شوند اما کمتر کسی حاضر است به‌مانند خورشید بسوزد؛ تغییر و رشد کردن همراه با سوختن است؛ سوختن عادات زشت گذشته. پس باید از درد تغییر و رشد نترسیم؛ بالاترین درد برای یک انسان این است که در مکانی درجا بزند که جایگاه آن انسان نیست. اعتیاد جایگاه واقعی ما نیست بلکه جایگاه واقعی ما، موفقیت است پس‌ازآنکه کند رشد کنیم، واهمه نداشته باشیم بلکه از این بترسیم که درجا زده باشیم.

مرزبان کشیک:مسافر عارف
تایپ:مسافر سعید
تنظیم:مسافر رامین
تهیه‌شده در نمایندگی کاسپین