تنها راه کسب ظرفیت آموزش و دانایی است

سلام دوستان معصومه هستم راهنما یک همسفر:

آقای مهندس به زیبایی در مورد ظرفیت و مسئولیت انسان‌ها توضیح داده‌اند که انسان اگر خودش نخواهد مطلبی را فرا بگیرند ما نمی‌توانیم به زور به او بفهمانیم یا اینکه مطالب را مانند میخ در فهم انسان‌ها فرو کنیم و باید خود شخص این را بخواهد که یک سری آگاهی‌ها را کسب کند و  پیش زمینه‌ای داشته باشد تا به آن فهم کلام برسد و بتواند به آگاهی و دانستن مطالب هدایت شود. ما اگر بخواهیم در مسیر صراط مستقیم قرار بگیریم باید از ضد ارزش‌ها مانند قضاوت کردن، دروغ گفتن، مواد مصرف کردن و..... دوری کنیم؛ این کار بزرگی است که انسان بتواند مسیرش را عوض کند و از ضدارزش‌ها برگشت نماید و در مسیر مستقیم قرار بگیرد اما اگر انسان آموزش صحیح ببیند، آموزش، حرکت و تلاش خود را ادامه‌دار کند و به آن درک و آگاهی برسد قطعاً می‌تواند در مسیر درست به راه خود ادامه دهد، افرادی هم هستند که چند بار تلاش می‌کنند و به نتیجه نمی‌رسند، حرکت و هدف خود را رها می‌کنند و می‌گذرند و می‌گویند حتماً به صلاح من نبوده است و به این تفکر نرسیده‌اند که باید برای رسیدن به هدف بارها و بارها تلاش کرد.

افرادی که به هدف خود نمی‌رسند حتماً گره‌ای در وجودشان است که هنوز باز نشده است و باید سعی کنند آن گره را در وجود خود پیدا کنند و آن را باز کنند، این باز شدن گره نیاز به تغییر نگاه، تغییر جهان‌بینی و حال خوش افراد دارد؛ اگر ما نتوانیم اندکی در روان خود آرامش را به دست آوریم، چگونه می توانیم گره‌های وجودی خود را پیدا کنیم؟ ما همه در کنگره جمع شده‌ایم تا به تکامل برسیم یعنی خود را پیدا کنیم، فلسفه وجودی خود را بشناسیم و به آن جایگاهی که از آن انشعاب یافته‌ایم برسیم، برای رسیدن به هدف باید آموزش بگیریم و در صراط مستقیم باشیم تا بتوانیم ظرفیت وجود خود را بالا ببریم و گنجایش لازم برای رسیدن به هدف را در خود ایجاد کنیم.

بحث؛ بحث ظرفیت انسان است، انسان اگر به ظرفیت کافی نرسد‌ اگر در هر جایگاهی هم قرار بگیرید نه تنها به حال خوب نمی‌رسد بلکه باعث تخریب هم می‌شود. ما در کنگره یاد می‌گیریم آرام آرام روی ظرفیت و نقطه تحمل خود کار کنیم و برای خود هدف تعیین کنیم، البته هدف انسان‌ها با هم متفاوت است یک نفر به دنبال علم و دانش است و دیگری دنبال پول و ثروت و یکی هم دنبال حال خوش است؛ شاید به ظاهر همه این هدف‌ها با هم متفاوت باشند اما در اصل همه نیازمند هم هستند و لازم است که انسان برای تک تک آنها تلاش کند حتی اگر کار ساده‌ای هم باشد. اگر به شخصی مسئولیت دادند باید به نحو احسنت آن کار را انجام دهد مانند خود ما که همسفر هستیم و در زندگی مسئولیت‌هایی داریم به عنوان همسر یا مادر یا خواهر باید آن مسئولیت را به درستی انجام دهیم و اگر به ما جایگاهی داده شده است قدر آن جایگاه را بدانیم و مسیر آن را گم نکنیم.

اگر به من در جایگاه راهنمایی احترام گذاشته می‌شود دچار منیت و تکبر نشوم و از بالا به دیگران نگاه نکنم و بدانم که خداوند این جایگاه را در مسیرم قرار داد که خدمت کنم و آموزش ببینم و رشد کنم و اگر در مسیر صراط مستقیم حرکت کنم خداوند هم به من یاری می‌رساند و ذره عمل خیر و یا شر به من برگشت می‌کند پس حواسم به عملکرد خود جمع باشد که در این جایگاه مسئول هستم و پاسخگو می‌باشم پس باید درست رفتار کنم تا دچار تخریب خود و دیگران نباشم. اگر در این مسیر و جایگاه مسئولیت خود را درست انجام ندهم آرام‌آرام به حاشیه کشیده می‌شوم و هدفم را گم می‌کنم و این موضوع باعث می‌شود که مسیر صراط مستقیم را اشتباه بروم و دوباره به ضد ارزش‌ها برگردم پس باید با عدالت رفتار کنم و با تفکر حق را از باطل تشخیص بدهم تا از مسیر خود خارج نشوم. در کنگره همه یک مسئولیتی دارند یک سفر اولی در مقابل راهنمای خود مسئول است و یک راهنما مسئول لژیون خود است و در کل همه پاسخگوی مسئولیت خود هستند، امیدوارم از این دستور جلسه کمال استفاده را ببریم.

سلام دوستان شکوفه هستم یک همسفر:

خلقت و هستی ظرفیت‌ها را مشخص می‌کنند که هر موجودی چقدر ظرفیت دارد و چقدر مسئولیت‌ها را می‌پذیرد.  قبله گم کردن شامل انسان‌هایی می‌شود که به یک نقطه و جایگاهی می‌رسند معبود خود و انسان‌هایی را که باعث پیشرفت آن‌ها شده را فراموش می‌کنند زیرا در کتاب خدا اشاره شده که انسان موجودی است که به رب خود ناسپاسی می‌کند. اگر دقت کنیم تمام هستی بر مبنای ظرفیت تقسیم بندی شده است هر یک از مایعات، گازها، جامدات، گیاهان و جانوران دارای ظرفیت و ویژگی‌های متفاوتی هستند که تمام خواصی که در این‌ها وجود دارد تماما در موجودی بنام انسان جمع شده است و شاهکار و شگفت‌انگیزی خلقت همین است گویی انسان همه این مراحل را طی کرده است. ظرفیت انسان‌ها هم متفاوت است اگر بیشتر از ظرفیت آن‌ها مسئولیت داده شود نمی‌توانند مسئولیت خود را به خوبی انجام دهند  زیرا ظرفیتش بیشتر از ظرفش است. باید ظرفیت خود را ذره‌ذره و به صورت تدریجی بالا ببریم و زمانی‌که ظرفیت بالا رفت باید مسئول باشیم یعنی پاسخگوی سوالات مردم باشیم و وقتی ظرفیت بوجود آمد پذیرش بالا می‌رود زیرا ظرفش بزرگ است و پذیرش بیشتری دارد. اگر کسی ظرفیتش فراهم نشده باشد و شما به او مسئولیت بدهید قبله‌اش را گم می‌کند. در هستی هر کس ظرفیتش بالاتر باشد به او مسئولیت‌های بیشتری داده می‌شود مثل پیامبران خدا که مسئولیت‌های سنگینی بر عهده آن‌ها بود. در تمام انسان‌ها بالقوه تمام خصوصیات خوب و بد وجود دارد بستگی به انسان‌ها دارد که از کدام خصوصیات خود استفاده کنند، انسان‌ها در طول زمان پالایش می‌شوند و از صفات خوب خود استفاده می‌کنند و به مراحل بالا می‌رسند اگر حق و ناحق آن‌ها واقعی باشد نقاب کنار می‌رود و در بین مردم محبوب و در نزد خدا عزیز و گرامی می‌شود. این انسان به طرف الهامات الهی می‌رود و صورآشکار و پنهان او یکی و ظاهر و باطن او یک چیز را می‌گوید.

سلام دوستان زهرا هستم یک همسفر: 

آقای مهندس در سی‌دی ظرفیت و مسئولیت می‌فرمایند؛ هر کس باید به اندازه ظرفیت خود مسئولیت بپذیرد تا بتواند آن مسئولیت را به خوبی انجام دهد، زمانی‌که ظرفیت انسان بالا برود پذیرش هم بالا می‌رود. دستور جلسه خلقت برای همین است که ظرفیت‌ها را تعیین می‌کند که هر موجودی چه ظرفیتی دارد یا هر موجودی چه‌اندازه مسئولیت دارد، هر کس یا هر موجودی مسئول نظم و انضباط خود است، مثلا یک رهجو در مقابل راهنما مسئولیت دارد و یک راهنما هم در مقابل رهجو مسئولیت دارد. ظرفیت را باید ذره‌ذره با کار کردن، با علم، با شعور، با آگاهی، و با تفکر، تجربه و آموزش بالا ببریم، ظرفیت یک مرتبه نمی‌تواند بالا برود، ظرفیت یعنی اینکه یک ظرف یا لیوان چقدر گنجایش دارد اگر بیش از حد آب در لیوان بریزیم خب مسلما سر‌ریز می‌شود و ظرفیت از بین می‌رود و همان‌طور که در وادی نهم به آن اشاره شده است که هر چیزی نقطه تحمل دارد و من باید روی نقطه تحمل خود کار کنم تا اینکه با کوچکترین مشکل بهم ریخته نشوم. مسئول از سوال می‌آید یعنی اینکه باید در مقابل سوال جوابگو باشم، پس قبل از قبول مسئولیت باید ظرفیتم را زیاد کنم تا بتوانم پاسخگو باشم و از تعادل خارج نشوم آن وقت قبله‌ام را گم نمی‌کنم و به هدف خود می‌رسم.

سلام دوستان اکرم هستم یک همسفر:

زمانی که مسئولیتی را قبول می‌کنیم، باید مسئولیت‌پذیر باشیم و دانایی و آگاهی لازم را با تفکر بدانیم که آیا ظرفیت و گنجایش آن مسئولیت را داریم یا خیر؛ اگر به گذشته خود نگاه کنم بارها کاری را نسنجیده انجام داده‌ و مجبور شده‌ام هزاران بار آن کار اشتباه را توجیه کنم. با دانستن این مسئله خواهم دانست که در چه مواقعی کارهایم اشتباه بوده و باید این موضوع را بپذیرم. این پذیرفتن اولین قدم برای تغییر می‌باشد، اگر من با خود صادق باشم و بدانم که خیلی از مسائل را نمی‌دانم زیرا اگر می‌دانستم امروز در این شرایط قرار نداشتم. باید تفکر و دیدگاه خود را تغییر بدهم و به سوی کسب دانایی حرکت کنم. اگر  تنها در حال تجربه کردن باشم اما به تفکر کردن و آموزش اهمیتی قائل نباشم، قطعاً همه تجربیاتم اشتباه خواهد بود، پس باید از تجربیات دیگران استفاده کنم و تفکر لازم را داشته باشم و آموزش پذیر باشم؛ اگر دنبال آموزش باشم صدای پای استاد را می‌شنوم و از تجربه و دانش استادم نیز استفاده می‌کنم.

باید خدمت کنم با پذیرش مسئولیت‌های خدمت،  شناخت و درک مسئولیت باعث افزایش ظرفیت در من خواهد شد. اگر درکی از خدمت نداشته باشم همان قبله گم کردن می‌شود. اگر ما در حال سکون باشیم دانایی متوقف و از دیگران و اعضای کنگره ایراد می‌گیریم. باید ظرفیت این را پیدا کنیم و نقطه تحمل خود را بالا ببریم در گذشته به خاطر نداشتن نقطه تحمل که همان نبودن دانایی بود باعث می‌شد مسئولیت کارهایی را بپذیرم که ظرفیت آن را نداریم. ظرفیت هر انسانی بستگی به دانایی که کسب کرده می‌باشد. آقای مهندس می‌فرماید: «بعضی از انسان‌ها حتی ظرفیت این را ندارند و باور ندارند که  جسم سالم دارند، همیشه می‌گویند که ما بیمار هستیم و همیشه ناسپاس هستند حتی نسبت به هوای گرم یا هوای سرد زمستان هم شاکی هستند». باید بدانیم که حتی جامدات، نباتات و حیوانات نیز دارای ظرفیت می‌باشند، حتی یک بوته بیابانی نمی‌تواند یک درخت خرما باشد.

با آموزشی که در کنگره دریافت می‌کنیم به موضوع خیلی جالبی دست یافته‌ایم که تمام خاصیت‌ها و ظرفیت‌های آفرینش در خلقت انسان وجود دارد، که می‌تواند ظرفیت خودش را بالا ببرد. درباره مسئولیت ما در مقابل این هستی و جهان مسئول هستیم در مقابل پدر و مادر، حتی جسم خود که با غذا خوردن، ورزش کردن و زندگی درست باید از آن مراقبت کنیم. در زندگی باید با یادگیری دانش و کسب معرفت قدم برداریم، عمل سالم را فرا بگیریم و در مسیر ارزش‌ها قرار بگیریم. در مقابل انسان‌ها و همنوعان خود مسئولیت داشته باشیم و حق و حقوق آنها را پایمال نکنیم؛ اگر مسئولیت کارهایم را بپذیرم و درست انجام بدهم و ظرفیت من بزرگتر از مسئولیت باشد به ارتقا و رشد می‌رسم. و اگر ظرفیت کمتر از مسئولیت باشد می‌شود همان قبله گم کردن که به خود و دیگران آسیب می‌رسانم.

همان گونه که ظرفیت از ظرف می‌آید یعنی ظرفیت هر شخصی چه اندازه می‌باشد، مسئولیت هم از سوال می‌آید. کسی که مسئولیت دارد باید پاسخگوی کارهای خود باشد، تنها حرف زدن برای بالا بردن ظرفیت کافی نیست بلکه باید آن را عملیاتی کنیم؛ انسانی که صور پنهان او با صور آشکارش جدا از هم باشد قبله خود را گم خواهد کرد؛ اگر بتوانیم برای سوال‌های خود راه درست و منطقی پیدا کنیم احساس مسئولیت می‌کنیم و ظرفیتش را پیدا خواهیم کرد. همان خلقت انسان؛ اگر دانش آن را پیدا کند که چرا آفریده شده است و با چه مسئولیتی به این جهان پا گذاشته است بهتر می‌تواند مسائل خود را بپذیرد کسی که ظرفیت نداشته باشد، کمترین مسئولیتی حالش را خراب می‌کند و تنها راه کسب ظرفیت آموزش گرفتن و بالا بردن دانایی می‌باشد و این عمل را کنگره به ما آموخته است و هدف ما را مشخص می‌کند.

نویسنده: همسفر شکوفه رهجوی راهنما همسفر معصومه لژیون ششم
رابط خبری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون ششم)
تایپ: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون اول)
ویراستار: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر الناز (لژیون هفتم)
عکس و ارسال: همسفر زینب، مرزبان خبری
همسفران نمایندگی حافظ