باور به محبت همان آگاهی داشتن است

هشتمین جلسه از دوره هشتاد و ششم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره60 به نمایندگی شعبه آکادمی با استادی راهنما مسافر مجید، نگهبانی مسافر سینا و دبیری مسافر محمد حسین با دستور جلسه " وادی چهاردهم و تاثیر آن روی من " دوشنبه 21  اسفند 1402 ساعت 17 آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مجید هستم، یک مسافر . خداوند را شاکرم که در این جایگاه قراردارم تا خدمت نمایم.
وادی چهاردهم یکی از بهترین و سنگین ترین وادی های کتاب عشق است. اولین بار که این وادی را گوش دادم برایم خیلی سنگین بود و اکنون پس از بارها گوش دادن هنوز که این وادی را می شنوم برایم تازه گی دارد.
وادی چهاردهم جمع بندی تمام 13 وادی قبل است و گویا تمام مطالب قبل در این وادی جمع شده است. آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهیست. من درباره باور تفکر کردم که به چه معنی است. باور مطالبی است که در طول زندگی، درک و تجربه و حس می کنیم. بعضی مطالب را باور داریم ولی انجام نمیدهیم. برای مثال می دانستم اعتیاد بد است ولی درعین حال اعتیاد داشتم. باوری واقعی است که می توانم آنرا انجام دهم.
چرا باید قبل از محبت کردن باور داشته باشم؟ زیرا محبت کردن هم اگر بدون آگاهی و عمل سالم باشد می تواند باعث تخریب شود. هر چیزی یک حد و اندازه ای دارد که فقط به اندازه خاصی است که می تواند مفید و موثر باشد و درجات کمتر و بیشتر آن مخرب است.
تا به باور محبت نرسیم نمی توانیم محبت کنیم. در کنگره اندازه و مرزها را به من یاد دادند و تنها با رعایت این حدود و اندازه ها است که می توان به حال خوش رسید. تنها راه رسیدن به صراط مستقیم حرف شنوی از فرامین و دستورات است. تنها در این بستر است که می توانیم به خواسته های معقولمان برسیم.
در کنگره قوانین زندگی را یاد می گیریم و تا در بیرون از اینجا و زندگی واقعی آن را به کار نگیریم و آنها را تجربه نکنیم آنها را درست نخواهیم آموخت. یکی از این قوانین محبت کردن، بخشش و گذشت است. بخشش و محبت در واقعیت و انجام آن در زندگی آسان نیست. تا معنای کلمات و عبارات را ندانیم نمی توانیم آنها را به کار ببریم.
از اینکه به سخنان من گوش دادید متشکرم.