محبتی از جنس عشق

دهمین جلسه از دوره اول سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه همسفران و مسافران نمایندگی سهروردی اصفهان با استادی راهنما همسفر منیره، نگهبانی راهنما همسفر مریم و دبیری همسفر حسن با دستور جلسه «هفته همسفر» روز پنجشنبه ۲۱ دی‌ماه ۱۴۰2 ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

در ابتدای سخن خود، هفته همسفر و جشن همسفر را خدمت آقای مهندس و همسفران محترم ایشان و به‌کل همسفران کنگره۶۰ به‌ویژه همسفران شعبه سهروردی تبریک می‌گویم. در ادامه تشکر می‌کنم از مرزبانان و ایجنت گروه خانواده که امروز به من اجازه خدمت در این جایگاه را دادند تا بتوانم خدمت کنم و از شما عزیزان آموزش بگیرم.

دستور جلسه «هفته همسفر» و جشن همسفر است؛ همسفر به کسی گفته می‌شود که سابقه مصرف هیچ‌گونه موادی ندارد و همراه با مسافر وارد کنگره می‌شود و سفر خود را شروع می‌کند. جایگاه همسفر بودن در عین لذت‌بخش بودن جایگاه بسیار سختی است؛ چراکه وقتی همسفر وارد کنگره می‌شود، مجموعه‌ای از رفتارها و کردارهایی که قبل از کنگره انجام می‌داده است را دیگر نمی‌تواند انجام دهد؛ مثل کنترل کردن، قضاوت و تجسس کردن مسافر و در یک جمله باید مسافر را رها کند که  در مرحله نخست برای یک همسفر بسیار سخت است، ولی با قرار گرفتن در کارگاه‌های آموزشی ذره‌ذره امکان‌پذیر می‌شود، هرچند مدت‌زمان طولانی لازم است که مجدداً یک همسفر به مسافر خود اعتماد کند.

یک همسفر می‌خواهد خواهر باشد یا برادر، پدر باشد یا مادر و یا همسر، تمام تلاش خود را می‌کند تا آن آرامشی که ازدست‌داده است را دوباره به دست آورد‌. همسفری که تا دیروز رو به روی مسافر قرار می‌گرفت، امروز در کنار مسافر قرار می‌گیرد و قدم‌به‌قدم همراه او حرکت و تلاش می‌کند و به مسافر  محبت می‌کند، ولی این بار محبت و جنس محبتش فرق دارد، جنس محبت او از نوع عشق است.

جایگاه همسفر بسیار ارزش دارد؛ همان‌طور که آقای مهندس فرمودند: «ورود همسفران به کنگره باعث شد که کنگره رنگ دیگری به خود گیرد و مسافران منظم‌تر و مرتب‌تر به کنگره بیایند.»

یک مسافر اگر همسفر داشته باشد، می‌تواند بهتر به درمان برسد؛ چراکه هر دو در یک راستا حرکت می‌کنند، از یک نوع آموزش برخوردار می‌شوند و برای درمان به یکدیگر کمک می‌کنند. یک پدر و مادر وقتی صاحب فرزند می‌شوند، با خودشان می‌گویند پیر می‌شویم و عصای دست ما می‌شود و به ما در پیری کمک می‌کند. غافل از اینکه اگر آن فرزند دچار اعتیاد شود، نه‌تنها باعث کمک کردن به پدر و مادر نمی‌شود، بلکه باعث غم و رنج پدر و مادر می‌شود! یا دختری که ازدواج می‌کند و بعد از ازدواج با خودش می‌گوید: تمام آرزوهای زندگی خود را بر مبنای مرد زندگی‌ام می‌سازم، ولی با ورود اعتیاد به زندگی‌اش تمام آرزوهایش از بین می‌رود. قطعاً و مسلماً این دو گروه به دنبال راه‌حلی می‌گردند که بتوانند خودشان را از این مخمصه نجات دهند. هزاران راه را انتخاب می‌کنند و به بن‌بست می‌خورند، ولی بازمی‌گویند بگذار این راه را هم انتخاب کنیم شاید نتیجه داد. وقتی وارد کنگره می‌شوند می‌بینند این مکان با دیگر مکان‌ها فرق دارد. اینجا است که من همسفر به خود امیدوار می‌شوم و می‌گویم: اگر چیزی را از دست دادم، اینجا می‌توانم به دست بیاورم و چیزهایی که خراب‌شده است را می‌توانم مجدداً بسازم.

اینجا با واژه‌ همسفر آشنا می‌شوم و از همسفر بودن خودم به خودم می‌بالم؛ اما امروز جشن همسفر است. وظیفه‌ منِ مسافر چیست؟ وظیفه‌ منِ مسافر این است سپاسگزار کسی باشم که تا به اکنون همراه من بوده و تمام تلاش خود را برای به درمان رسیدن من کرده است؛ با خندیدن من خندیده، با گریه کردن من گریه کرده و با درد کشیدن من دردکشیده، جو زندگی را آرام کرده تا من بتوانم آن آرامش را به دست بیاورم و به درمان برسم. باید سپاسگزار کسی باشم که در غم و شادی همراهِ من بوده و هست.

به گفته خانم شانی عزیز: «پاکت برای جبران نیست و قرار هم نیست چیزی را جبران کنیم، می‌خواهیم استحکام چیزی را بیشتر کنیم حتی با یک لبخند، یک متن زیبا و یا یک کلام قشنگ». امروز منِ مسافر وظیفه‌دارم که در حد توان خود پاکتی تهیه کنم و سپاسگزار همسفرم باشم و بدانم اگر امروز این جایگاه و زندگی من پابرجا مانده است به خاطر آن عشق و محبتی است که بین من و همسفرم وجود داشته است.

امیدوارم تمام همسفران و مسافران این کلمه‌ محبت را بهتر درک کنند و بیش‌ازپیش در زندگی خود به کار ببرند. برای تمام شما از خداوند بهترین‌ها را خواستارم و مجدداً جشن همسفران را به تمام همسفران عزیز تبریک می‌گویم. 

مرزبانان کشیک: همسفر فریبا و مسافر علیرضا
تایپ: همسفر منیره، رابط خبری لژیون ویلیام
عکس: مرزبان خبری، همسفر فاطمه و راهنما همسفر پریسا (لژیون یکم)
ویراستاری و ارسال: راهنما همسفر نگار (لژیون سوم)
همسفران نمایندگی سهروردی اصفهان