در کنگره اولین محبت به خودمان درمان کردن اعتیادمان است

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر
خدا را شکر می‌کنم که امروز هم توانستیم به کنگره بیاییم برای آموزش دیدن و خدمت کردن.
دستور جلسه هفته قبل که درخت‌کاری بود و خیلی خوب برگزار شد و اعضای کنگره خیلی خوب از این مراسم استقبال کردند. کاشت درخت با دستور جلسه این هفته که وادی چهاردهم است بی‌ارتباط نیست‌. ما با کاشتن یک درخت عشق و محبت خودمان را نسبت به مخلوقین و سیستم خداوند نشان می‌دهیم.
وادی ۱۴ به این صورت آغاز می‌شود ؛ «آنچه باور است محبت است و آنچه نیست ظروف تهی است»
یعنی آن چیزی که وجود دارد و حقیقت دارد محبت است و آنچه وجود ندارد مثل یک ظرف خالی است چون انسان هم مثل یک ظرف است و بستگی به خودش دارد که چقدر این ظرف محبت را تا چه اندازه پر کند. کلمه عشق و محبت کردن که در وادی ۱۴ بیان می‌شود حرف از یک عشق واقعی است مثل عشق مخلوق به خداوند.
آقای مهندس در این وادی می‌فرمایند اگر می‌خواهید به دیگران محبت کنید اول به خودتان محبت کنید و احترام بگذارید که در کنگره اولین محبت به خودمان همان درمان کردن اعتیادمان است تا بعد در ادامه بتوانیم به دیگران محبت کنیم.
ما برای اینکه بتوانیم به خداوند برسیم باید خودمان لبریز از عشق و محبت باشیم تا هم دیگران مارا دوست داشته باشند و هم خودمان دیگران را دوست داشته باشیم. خداوند خودش لبریز از محبت است که هم مخلوقیق را دوست دارد و هم مخلوقین خداوند را دوست دارند.
در وادی ۱۴ عشق و محبت قراردادی و صوری نیست و ما در دوران مصرف خیال می‌کردیم که در خانواده محبت کردن فقط خوراک و پوشاک خریدن برای خانواده بود ولی بعد از ورود به کنگره متوجه شدیم که اینجوری نیست. انسان اگر هیچ‌چیزی نداشته باشد ولی محبت داشته باشد انگار همه‌چیز دارد. ما وقتی‌که پیام وادی ۱۴ را می‌خوانیم باید هم درکش کنیم و هم سعی کنیم آرام‌آرام آن را کاربردی کنیم.
من پیشایش به همه شما سال نو را تبریک عرض می‌کنم و سال خوبی را برایتان آرزو می‌کنم و امیدوارم سالی پر از رهایی و حس‌های خوب برای همه باشد. از تعطیلاتی که در پیش داریم به نحو احسنت استفاده کنید تا در کنار خانواده لذت ببرید.
ممنون که به صحبت‌هایم گوش کردید.