گروه خانواده- نبض زندگی

من می‌رویانم آنقدر که زمین و آسمان را شب و ظلمت فرا گیرد؛ اما تو از میان سبزه‌ها، نور را بیاب و بر بال آن بنشین و به سوی من پرواز کن.
درختکاری در کنگره دستور جلسه‌ای برای نجات بشریت است و برای اثبات آن به لگوی کنگره که جمعیت احیای انسانی کنگره شصت است، می‌توان استناد کرد. ممکن است بگویید احیای انسانی، چه ربطی به دستور جلسه دارد؟. درختان نبض زندگی ما انسان‌ها هستند؛ وقتی اکسیژن درختان به هوای اطراف وارد می‌شود برای ما مفید است. درختان گازهای سمی و گلخانه‌ای ناشی از کارخانه‌ها، ماشین‌ها و گرد و غبار را که محصول خود ما انسان‌ها است جذب می‌کنند و اکسیژن تولید می‌کنند. یک درخت در سال اکسیژن دو انسان را برای یک عمر تنفس سالم تولید می‌کند؛ بنابراین احیای انسانی کنگره شصت هر ساله با برپایی سنت درختکاری در جهت احیای درختان به احیای انسان‌ها کمک می‌کند. به قول آقای مهندس ما جمعیت احیای انسانی هستیم؛ احیاء یعنی یک چیزی خراب شده است و ما سعی می‌کنیم آن را درست کنیم.

ما با دستان خودمان درختان را نابود کردیم، آن‌ها را قطع کردیم و حال به این شکل آن‌ها را احیا می‌کنیم. وادی دوازدهم، عملیاتی کردن این سنت زیبا را به ما می‌آموزد و درختکاری را به نحو احسن توضیح می‌دهد که بعد از انتخاب نهال درخت و کاشت آن، مکان کاشت را نشان کنیم تا فراموش نکنیم و از آن مراقبت کنیم.

من این نکته را از صورت جلسه آموختم که در مسئله درمان اعتیاد، فقط این نیست که یک نهالی کاشته شود و دیگر از آن مراقبت نشود؛ بلکه باید در تمام مراحل از آن محافظت به عمل آورد و این مسئله یعنی ریکاوری و بازپروری در کنگره امر بسیار مهمی است. همچنین همسفری که وارد کنگره می‌شود پر از دردهایی است که در اثر تخریب‌های جانبی که مصرف‌کننده در طول دوران مصرف به او تحمیل کرده است، به وجود آمده است؛ اما با ورود به کنگره و خواست رسیدن به درمان، کم‌کم به سمت تعادل حرکت می‌کند و همچون نهالی نوپا در آغوش گرم خاک پاک کنگره قرار می‌گیرد و از آموزش‌های جهانبینی کنگره چون آبی حیات‌بخش بهره‌مند می‌گردد.

باید دانست این آغاز کار است؛ طوفان‌، سرما و سختی‌های زیادی در انتظار او است؛ اما آموزش‌های کنگره چون باغبانی با محبت او را حفظ و نگهبانی می‌کند. درخت‌ها همچون مسافران هستند که در مسیر زندگی خود دچار طوفان‌های سهمگين مشکلات خواهند شد و آن‌ها هم نیاز به مراقبت دارند؛ بنابراین پس از درمان قطعی هم به حفظ و مراقبت خود می‌پردازیم؛ در حقیقت ما رهایی خود را که مثل یک نهال است، می‌کاریم و از آن نهال مراقبت می‌کنیم تا به رشد و شکوفایی برسد؛ این گونه است که شعاع اضافه می‌کنیم و روزی زمین پر از درختان با طراوت خواهد بود.

نویسنده: همسفر زهرا.ص رهجوی کمک‌راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)

ویرایش: همسفر پریسا (مرزبان خبری)

ارسال: همسفر سعیده رهجوی کمک‌راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)

همسفران نمایندگی دلیجان