باور موجودیت می‌شود شخصیت

سلام دوستان ناهید هستم یک همسفر
شخصیت یک موجودیت است.
هر انسان مجموعه‌ای از  توانایی یا ناتوانی، خواسته‌ها، آرزوها و تفکرات است.
چرا می‌گوییم یک انسان شخصیت قوی  و یا ضعیفی دارد؟
اصلاً شخصیت در درمان بیماری اعتیاد چه نقشی دارد؟
باور هر انسانی راجع به موجودیت خودش می‌تواند شخصیت را شکل دهد.
هر انسان، نیروها، استعدادها، پتانسیل، هنرها، علوم و فنونی در وجودش دارد که موجودیت او  را شکل می‌دهند.
مثلاً  شخصی که درسش خیلی خوب است، اگر مورد تشویق قرار بگیرد و حمایت شود می‌تواند استعداد خود را شکوفا کند، ولی اگر مورد تحقیر قرار بگیرد و بگویند که تو نمی‌توانی به جایی برسی و شخصیت او خورد و متزلزل شود نمی‌تواند به جایی برسد؛ یعنی استعداد به تنهایی شخصیت را شکل نمی‌دهد ومی‌توان با یک حرف او را ناامید و یا با یک حرف نظرش را عوض کرد، به این معنا که استعداد شخصیت را کامل نمی‌کند.
وقتی انسان استعدادی دارد و این توانایی را باور داشته باشد، به حساب می‌آید، اما اگر باور نداشته باشد، کوهی از استعداد هم باشد آن استعدادها به کارش نمی‌آیند البته شاید دیگران استعدادهای  درون او را ببینند ولی خودش قادر به دیدن آن نیست، زیرا خودش را باور نمی‌کند .
"باور نسبت به موجودیت می‌شود شخصیت"
شخصیت اگر در وضعیت درست و خوبی باشد و در تعادل باشد باعث می‌شود انسان از مواهب زندگی بهره‌مند شود زیرا لذت بردن انسان از زندگی هم به شخصیت بستگی دارد.
مثلا اگر در خانواده ای با فرزند درست رفتار نشود و برای او ارزش قائل نشوند فرزند افسرده خواهد شد و امکان دارد که به مواد مخدر پناه ببرد تا خودش را آرام کند .
موقعی که شخصیت ضربه بخورد و آسیب ببیند قدرت عقل و تفکر پایین می‌آید.
در اعتیاد تخریب شخصیت صورت می‌گیرد و این تخریب از درجات پایین تا بالا ادامه دارد و ممکن است  فرد کارتن‌خواب شود و دیگر هیچ چیز برایش اهمیت نداشته باشد.
موقعی که شخصیت آسیب دید انسان تحت تاثیر آن آسیب حرکت می‌کند و بازیچه آن نقطه آسیب و آن ضربه می‌شود.

سلام دوستان مریم هستم یک همسفر
یکی از آسیب هایی که در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر به انسان وارد می‌شود ترور و نابودی شخصیت است و همه ما همسفران شاهد این مسئله بوده‌ایم.
در گذشته و در بعضی از کشورها وقتی به کسی توهین می‌شد ، پیشنهاد دوئل می‌داد که یا کشته می‌شد و یا از او معذرت خواهی می‌کردند یعنی شخصیت و شرافت آن‌قدر مهم بود که شخص مرگ را به ادامه زندگی با یک غرور لگد مال شده ترجیح می‌داد و این موضوع گوشه‌ای از قوی و حساس بودن حس‌ها در گذشته را نشان می‌دهد.
وقتی که هنوز شخصیت انسان آسیب ندیده باشد در مقابل تخریب و توهین عکس‌العمل نشان می‌دهد، کسی که کاملاً به خود اعتماد داشته باشد، اعتبار و آبرو دارد و توهین برایش خیلی سنگین است و عکس‌العمل نشان می‌دهد، اما اگر توهین اول را قبول کند و نتواند شخصیت خود را ترمیم کند در مقابل توهین دوم تخریب بیشتری به او وارد خواهد شد.
هر چقدر انسان شخصیتش خورد شود به همان مقدار به تاریکی وارد شده و در آن فرو می رود و به جایی می‌رسد که دیگر هیچ توهینی نمی‌تواند او را به انجام عکس‌العمل وادار کند، برای مثال به مصرف‌کننده‌ کارتن خوابی که در کنار جوی آب افتاده اگر لگد بزنی یا آشغال روی او بریزی عکس‌العملی نشان نمی‌دهد و ناراحت نمی‌شود، البته شاید خیلی‌ها که وارد اعتیاد می‌شوند شخصیت آنها  به این اندازه تخریب نشود و به این نقطه نرسند.
مسأله دیگر ظرفیت است که به کمک شخصیت می‌آید و اما ظرفیت چیست؟
در زندگی آدمی پیدا نمی‌شود که چیزی را دوست داشته باشد و وقتی آن چیز را از دست می‌دهد ناراحت نشود.
هر کسی دوست دارد و برایش مهم است که جایگاه خوبی در جامعه داشته‌ باشد، احترام، پول‌، شغل، ماشین و یا شهرت ... و وقتی که به آرزوی خود نمی‌رسد دچار اندوه و رنج، غم، غصه، کینه ونفرت  شده و حتی ممکن است به جنون برسد.
برخی از انسان‌ها برای رسیدن به آرزوها اصرار و پافشاری می‌کنند و می‌خواهند به هر قیمتی که شده به خواسته‌های خود برسند.
اما پافشاری و اصرار برای رسیدن به آرزوها و یا کنار‌گذاشتن به تمام معنا آن تخریب ایجاد می‌کند و هر دو مورد اشتباه است.

سلام دوستان افسانه هستم یک همسفر
تجربه نشان داده است انسان‌ها برای این که بخواهند درد یکدیگر را کم کنند می‌گویند تو نباید آرزو یا رویایی داشته باشی چون وقتی به آن نرسی دچار رنج و عذاب می‌شوی آن‌ها می‌گویند که آرزوها و رویاهایت را کاملاً کنار بگذار،برای مثال یک فرد آرزویش این است که بازیگر هالیوود شود و فرد دیگری به او می‌گوید که توانایی انجام آن کار را نداری و او ناامید می‌شود و از آرزویش دست می‌کشد و افرادی هم هستند که روی آرزوهایشان اصرار و پافشاری می‌کنند و این خود باعث تخریب و نابودی آن‌ها می‌شود، چون ظرفیت رسیدن به آن خواسته را ندارند و رسیدن به آن آرزو باعث تخریبشان می‌شود و هیچ یک از این راه‌ها درست نیست که یا از آرزوهایمان دست بکشیم یا با پافشاری باعث تخریب خود شویم.
همه انسان‌ها در زندگی آرزوها و خواسته‌هایی دارند که اگر نداشته باشند شور و اشتیاق به زندگی نخواهند داشت.
داشتن آرزو انسان را تخریب نمی‌کند این پافشاری بر روی آرزو‌ها است که انسان را تباه می‌کند همیشه و در همه جا گفته شده است که خداوند مهربان است و بخشنده و توانایی انجام هر کاری را هم دارد پس اگر بعضی از خواسته‌های ما را اجابت نمی‌کند دلیلش خود ما هستیم چون ظرفیت ما در آن مسئله به حد کافی نرسیده است پس برای رسیدن به خواسته‌هایمان باید ظرفیت خود را بالا ببریم حال چگونه این کار را انجام دهیم
ظرفیت هر چیزی از ضد خودش قابل تشخیص است که این جزئی از فلسفه  یین و یانگ است

تهیه گزارش: همسفرناهید، همسفر مریم و همسفر افسانه رهجو کمک‌ راهنما همسفر زهرا(لژیون۵)
تایپیست: همسفر افسانه رابط خبری و رهجو کمک‌ راهنما همسفر زهرا(لژیون۵)
تنظیم وارسال : راهنمای تازه واردین همسفر نجمه رهجو کمک راهنما همسفر لیلا .ر(لژیون ۱۰)
همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک