خدمت رایگان برای رهایی انسان ها

گزارشی از عملکرد لژیون ویلیام وایت با کمک راهنمایی و استادی مسافر سیگار آقای دانیال با دستور جلسه «هفته دیده بان» که در روز جمعه 5 اسفند ۱۴۰۱ در محل کارگاه آموزشی ویلیام وایتِ پارک طالقانی برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان دانیال هستم مسافر سیگار. دستور جلسه این هفته ما در مورد  دیده‌بان‌ها است. برای افرادی که بیرون از کنگره هستند، اینطور خدمت کردن اعضاء غیر باور است. اینکه یک عده انسان هستند که ارزشمندترین سرمایه‌شان که وقت آن‌ها است را می‌گذارند و یک‌ چیزی ‌هم از جیبشان می‌دهند که رایگان خدمت کنند.
در دنیایی که برای جابجایی یک کاغذ می‌گویند 3 میلیون کم است، یک سری افراد هستند که اینگونه خدمت می‌کنند و باور کردن این مسئله سخت است. کنگره ۶۰ که ابتدا با هشت نفر شروع به کار کرد، الان اینگونه در سراسر کشور شعبه دارد و به خاطر زحماتی است که یک سری افراد کشیده‌اند.
من در سفر اول می‌دیدم که جناب آقای سعید نمکی در هفته فقط یک جلسه در شعبه بودند و مدام در حال رفت‌وآمد به شهر‌های مختلف بودند. اگر دیده‌بان‌ها حرفی می‌زنند و تصمیمی می‌گیرند، قطعاً آن‌ها چیزی را می‌بینند که منِ دانیال نمی‌بینم.
یک روزی در کنگره ۶۰ سر لژیون‌ها، سیگار می‌کشیدند ولی یواش یواش این موضوع تغییر کرد و اکنون در کنگره 60 سیگار کشیدن ضد ارزش شده است و به افرادی که سیگار می‌کشند، اجازه خدمت کردن نمی‌دهند و کسی که نتواند خدمت کند، به آن حال خوش نمی‌رسد چون همچنان با اعتیاد پیوند دارد.
من همیشه گفته‌ام اگر مرزبان می‌آید سر لژیون همه باید به احترامش بلند شویم چون کار اجرایی به عهده مرزبانان است و هرچه که می‌گویند باید بگوییم چشم یا برای مثال یک دیده‌بان می‌گوید دوره خدمت شما تمام شده است، باید بگویی چشم چون او چیزی را می‌بیند که تو نمی‌بینی و نمی‌دانی.
امیدوارم هرجایی که هستید قدر افرادی که زحمت می‌کشند را بدانید و از آن‌ها قدردانی کنید. یکی از آن هفته‌ها‌ که باید این کار انجام شود، هفته دیده‌بان است که همگی باید در این هفته از این عزیزان قدردانی و تشکر کنیم. مرسی از اینکه به حرف‌های من گوش دادید.

تایپ: مسافر سیگار محمد
ویرایش و ارسال: مسافر سیگار محسن
نمایندگی ارتش