فعالیت ورزشی پارک پامچال

سلام دوستان رسول هستم یک مسافر، خدا رو شکر میکنم که فرصتی شد دوباره در این صبح زیبای روز جمعه در کنار شما عزیزان باشم . زمانی هست که شکر کردن من زبانی است، میگویم خدارو شکر ، الحمدالله، ان شاالله ، به امید خدا اما آگاهی از این کلمات ندارم. نمیدانم که چرا خدا را شکر میکنم. حالت خوب است ؟ خدا را شکر. باید آگاهی داشته باشم که برا ی چی خدا را شکر میکنم گاهی به زبان نمی آورم ولی اعتقاد دارم. نمیگویم خدا را شکر اما رفتارم و اعمالم نشان میدهد که خدا را شکر میکنم. همیشه در کنگره میگوییم بهترین قدر دانی این است که حضور داشته باشم خدمت کنم دارو را درست مصرف کنم. این بهترین قدر دانی است. من اگر از راهنما تشکر زبانی نکنم ولی این کار ها را انجام بدهم راهنما لذت میبرد. سیستم هستی هم به همین گونه است، من نمگویم خدا را شکر اما حرکت میکنم همیشه کمک حال دیگران بودن به درد دیگران خوردن از شکر گذاری زبانی بهتر است. شاید شکر را به زبان نیاورم ولی به یاد می آورم که روز های جمعه زمان مصرف را چگونه میگذراندم یعنی آگاهی دارم که چرا خدا را شکر میکنم. میدانم امروز 6 صبح بیدارم شدم پارک بیایم دور هم صبحانه بخوریم لژیون سیگار تشکیل بدهم از دور هم بودن لذت ببرم قبلا این مسائل نبود. تمام حرف هایم این است که دلیل کار هایم را بفهمم، امروز پارک می آیم برای چی، لژیون سیگار شرکت میکنم برای چی دلیل اینکه میخواهم سیگار بکشم چیست دلیل را نمیفهمم نمیتوانم جواب قانع کننده برای خودم پیدا کنم یک نفر کنارم تعارف مییکند و من میکشم اگردلیل داشته باشم هر کس هم کنار من بنشیند شاید من روی او تاثییر بگذارم ولی او روی من تاثیر نمیگذارد. زیاد صحبت نمیکنم در خدمت شما هستیم همین که در کنار شما هستم جای شکر دارد زمانی در کنار افراد مصرف کننده بودم الان در کنار افرادی که همه حس خوب را بدون هیچ چشم داشتی به دیگران منتقل میکنند و حضور شما بهترین قدر دانی است ممنون.