اگر خوبی یا بدی کنیم، هردو به خودمان برمی‌گردد

پیامی که از خداوند توسط پیامبران برای ما آمده‌است، شامل این نکته است که خوبی، خوب و بدی، بد است؛ اگر خوبی یا بدی کنیم، هردو به خودمان برمی‌گردد؛ زیرا سیستمی که در جریان است، یک سیستم حساب‌شده و دقیق است.
در ساختمان جسم، هزاران سلول وجود دارد و هرکدام، تمام تشکیلات مربوط به خود را دارد که فرمان را می‌گیرند و ارسال می‌کنند. در سلول جسم، تغذیه، بسیاردقیق صورت‌می‌گیرد و هیچ‌سلولی، مقدار اضافه استفاده نمی‌کند؛ اگر سلولی زیاده‌خواه باشد، سریعاً قسمت ناظر و کنترل‌کننده، آن را بررسی می‌کنند و سلولِ زیاده‌خواه را منهدم می‌کنند؛ زیرا آن سلول، مریض است و برداشت زیادی دارد؛ اگر با آن برخورد نکنند، به سلول سرطانی تبدیل می‌شود.
هزاران‌هزار سیستم، کار می‌کنند تا جسم ما، تحت کنترل باشد؛ در سیستم حیات نیز، چنین است و همه به‌صورت خودکار، وظیفه خود را انجام می‌دهند؛ به‌طورمثال یک فرد در حین استراحت یا کارکردن است، ولی اعضای بدن، به‌صورت خودکار، وظیفه خود را انجام می‌دهند؛ بنابراین نتیجه می‌گیریم، همان‌طور که سیستم جسم ما، تحت نظارت، کنترل و برنامه‌ریزی است، تمام اجزای عالم هستی نیز، در کنترل هستند؛ اگر ذره یا سرِسوزنی ظلم کنیم، به خودمان برمی‌گردد و اگر ذره یا سرِسوزنی نیکی کنیم نیز، به خودمان بازمی‌گردد.
در سیستم هستی، همه برای انجام کاری آمده‌ایم؛ اگر حین انجام کار، راضی باشیم، کار راستین است و اگر از انجام آن ناراضی باشیم، ثمر و فرجامی ندارد؛ مثلاً کسی‌که شیشه مصرف می‌کند باید ببیند که فرجام آن چیست و عاقبت به کجا می‌رسد؟
دستورات الهی، هیچ‌کدام مخالف خِرَد جهانی نیستند. نقض فرمان؛ یعنی در رکاب اهریمن، گام برداشتن!
سیستمی که فاسد باشد و ظلم کند، امکان ندارد پیروز باشد؛ اگر به دید شما پیروز شد، آن ظاهر قضیه است و باطن آن را نمی‌توانید تشخیص دهید و این داستان ادامه دارد. هیچ‌چیز، بی‌علت نیست. در پایان، باید برگشت و نیم‌نگاهی به عقب انداخت؛ اگر بدی کرده‌ای به خودت بازمی‌گردد.
در کلام‌الله آمده‌است: هرکسی نفسی را بکُشد، گویی تمام مردم را کشته‌است و اگر نفسی را احیا کند، گویی تمام مردم را احیا کرده‌است.
وقتی در مسیر درست قرار بگیریم، راه، خودش باز می‌شود، کار به جلو می‌رود و درست انجام می‌گیرد؛ مانند هدف کنگره ۶۰ که در راه درستی قرارگرفته است و خودِ مسیر، باز می‌شود. در کنگره ۶۰، راهنمایان، افراد زیادی را احیا می‌کنند، گلریزان می‌کنند، شعب خریداری می‌شود و دانشگاه در حال تأسیس است؛ بنابراین کنگره، در مسیر و هدف خود، حرکت می‌کند.
اگر مشکلی وجود داشته‌باشد، زمان می‌بَرد. باید صبر کنیم؛ زیرا در مسیر هستیم و ذره ذره، مشکل حل می‌شود. درمان اعتیاد در کنگره؛ مانند کاشت میوه است، مصرف‌کننده، ذره ذره، شروع می‌کند و قدم برمی‌دارد تا به مرحله رهایی برسد. هرکاری، اگر در مسیر درست باشد، ولی سود کمی داشته‌باشد، در طولانی‌مدت به نتیجه می‌رسد.
سرانجام، آن‌هایی که باید بدانند، خواهند دانست. یک مثلث را در نظر بگیرید؛ یک ضلع آن، کسانی‌که باید بدانند، ضلع دیگر آن، کسانی‌که نخواهند دانست و قاعده مثلث، فرمان و تقدیر است؛ بنابراین تقدیر بعضی از انسان‌ها است که فعلاً نباید بدانند تا حساب تسویه شود. کسانی‌که در صراط مستقیم هستند و در مسیر، درست حرکت می‌کنند، قطعاً خواهنددانست و کسانی هستند که نباید بدانند؛ مانند کسانی‌که ظلم می‌کنند و باید به فرمان و آگاهی برسند. فردی ممکن است در صورآشکار، هرکاری بکند، ولی در صورپنهان برای آن‌که فرد به آگاهی برسد، باید فرمان برسد.
باید زندگی کنیم و همیشه دنبال آموزش، علم و دانش نباشیم. باید خواسته‌های معقول ما برآورده‌شود. قدر داشته‌های خود را بدانیم و به آن فکر کنیم تا از آن‌ها بهره‌مند شویم؛ مانند سلامتی، پدر، مادر، خانواده، روز و شب و ... . انسان می‌تواند شکرگزار نعمتی که دارد یا مدام در حال گله و شکایت از نداشته‌هایش باشد؛ درصورتی‌که قطعاً آن چیزی که دارد بیشتر از نداشته‌هایش است.
اگر بمانیم و خوب باشیم، زمان، پرده از موضوعات برمی‌دارد. اگر خوب هستی، مهم نیست که دیگران بدانند. زمان، خودش مشخص می‌کند. خداوند آگاه است و او کافی است. زمان، پرده از رازها برمی‌دارد؛ از خوبی‌ها و از ظلم‌ها. کارها ممکن است آرام پیش برود. چرا خداوند عجله ندارد؟ برای این‌که زندگی در جریان است. درست است که انسان می‌خواهد به فهم، شعور و عقل برسد، ولی باید لذت‌های زندگی را لمس کند و از آن برخوردار شود. این‌ها مربوط به انسان‌هایی است که در بند، گرفتار شده‌اند.

نویسنده: همسفر لیلا رهجوی کمک‌راهنما همسفر فاطمه (لژیون ۸)
ویراستاری، تنظیم و ارسال: همسفر فهیمه رهجوی کمک‌راهنما همسفر فاطمه (لژیون ۱۱)
همسفران نمایندگی خواجو