وادی دوم. وادی امید در سایه تفکر

جلسه یازدهم از دور یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی باباطاهر همدان با استادی مرزبان نمایندگی مسافر محمدرضا، نگهبانی مسافر رضا و دبیری مسافر محسن با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» روز پنجشنبه نهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۶ با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد.

سخنان استاد:

در ابتدا از نگهبان جلسه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من گذاشتند تا بتوانم خدمت کنم. در ادامه از راهنمای عزیز خودم جناب آقای کرمی تشکر می‌کنم که این بستر را فراهم کردند تا من از تاریکی‌ها نجات پیدا کنم و تا زنده‌ام مدیون ایشان و خانواده محترمشان هستم و همچنین از جناب مهندس تشکر می‌کنم که روشنایی‌ها را به من هدیه کردند و از همه شما هم سپاسگزارم در کنگره هدف درمان است و برای درمان باید علاوه بر جسم که با شربت OT انجام می‌شود در باب جهان‌بینی نیز آموزش دید که با کتاب، سی دی‌ها و جزوات مشخص شده این امر تحقق می‌یابد...یکی از این منابع آموزشی کتاب عشق است که برای سفر اولی‌ها و دومی‌ها راه و رسم زندگی کردن و مسیر سفر را مشخص می‌کند. در این کتاب وادی‌هایی برای رسیدن به هدف تعریف شده که عبور از هر کدام به‌مانند عبور از سرزمینی سراسر عشق است وادی اول وادی تفکر است و به من می‌گوید هیچ ساختاری بدون تفکر شکل نمی‌گیرد.

همه ما اشتباهات زیادی داشتم اگر کمی در مورد وادی اول که به ما می‌گوید تفکر کن دقیق شدم تازه متوجه شدم چه تضمین‌هایی در زندگی‌ام ایجاد کرده‌ام قطعاً آن مشکلات را نمی‌توانم درست کنم و آن شکست‌های پی‌درپی باعث می‌شود که به انسان احساس ناامیدی دست بدهد؛ و اینجاست که روزنه امید از وادی دوم نمایان می‌شود و در اصل وادی دوم وادی امید است و از امید صحبت می‌کند و می‌گوید هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ بنگریم. این وادی از امید به ما می‌گوید؛‌به ما او می‌گوید که هیچ موجودی بیهوده نیست از ریزترین موجود تا بزرگ‌ترین موجود جهت هدفی خلق ‌شده‌اند؛ و اما هدف من از خلقت چیست ما اینجا در این هفته باید به این نتیجه رسید که هدف انسان از قدم نهادن به هستی در مرحله اول آموزش گرفتن و در ادامه خدمت کردن است. شما یک کودک نوپا را در نظر بگیرید در مرحله اول آموزش می‌گیرد و آن آموزشی گرفته است را به نمایش می‌گذارد برای این کودک راه رفتن خدمت کردن است چون والدین این کودک لذت برده و خوشحال‌اند و این یعنی خدمت به خانواده.

ما به هیچ نیستیم و کمترین مقدار ثابت کردن این‌که ما هستیم داشتن ریاست و کنترل بر شهر وجودی خودمان است انسان در مرحله اول باید فرماندهی جسم خودش را به دست بگیرد و شخصی که مصرف کننده مواد مخدر است فرماندهی جسم خود را ندارد و این شخص تا موقعی که فرماندهی جسم خودش را پس نگیرد دچار حس‌های منفی همچون ناامیدی می‌شود؛ و این وادی به ما می‌گوید ای انسان تو به هیچ نیستی برای خلقت تو هدفی است و باید به مقصد بیندیشی. تمام موجودات هستی وجودشان لازم؛‌ حال انسان که دارای خانواده و تشکیلات است چگونه می‌تواند بیهوده باشد و شخصی که وارد کنگره می‌شود شهر وجودی‌اش را تخریب کرده است و برای آبادانی شهر وجودش نیاز به حداقل ۱۱ ماه وقت دارد آن‌وقت هست که در ادامه می‌تواند فرماندهی جسم خود را تحویل بگیرد و شخصی که می‌خواهد فرماندهی جسم و روان خود را به دست بگیرد باید روی جهان‌بینی خود کار کند.

جهان‌بینی را زمانی می‌توان گفت آموخته‌ایم که از موفقیت دیگران شاد و از شکست آن‌ها غمگین باشیم یعنی اگر اتفاق بدی برای کسی رخ داد خوشحال نشویم. کسی که در کنگره ثابت‌قدم است با آموزش‌های کنگره را درست می‌گیرد و در صراط مستقیم حرکت می‌کند و هیچ‌وقت در بازی ناامیدی گرفتار نمی‌شود و امیدوارم که همه شما عزیزان بدانید که امروز در کجا قرار دارید و قبلاً کجا بودید. اگر این را آموختید و درک کردید دیگر ناامیدی را از بین برده‌اید. در پایان پیامی که من از آموزش‌های کنگره آموخته‌ام این است که اگر من در صراط مستقیم باشم و نیت کنم بهترین ارزش‌ها را انجام دهم تمام کائنات بسیج می‌شوند تا از مسیر مستقیم خارج نشوم و به مقصد خود برسم و اگر در صراط مستقیم حرکت نکنم و دنبال انجام ضد ارزش‌ها باشم باز تمام کائنات مرا یاری خواهند کرد که به سمت ضد ارزش‌های بیشتری بروم پس امیدوارم بتوانم با عمل سالم، معرفت و هدفی درست در زندگی حرکت کنم. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید از همه شما سپاسگزارم.

تایپ؛ مسافر احمد امیدی

عکس؛ مسافر علی شیخ بابایی