نقش داروی اپیوم در درمان اعتیاد؛ بخش اول

تعداد روش های ترک اعتیاد شاید به تعداد مواد مخدر موجود در بازار متنوع باشد اما اینکه واژه «درمان اعتیاد» را بخواهیم برای پروسه ای در نظر بگیریم؛ گمان نمیکنم به غیر از سیستم کنگره 60 و روش درمانی آن روش دیگری یکچنین ادعایی را مطرح کرده باشد و اگر ادعای آن هست؛ نمونه های درمان شده واقعی آن شاید بسیار کمتر از انسان های وارد شده به سیستم باشد. در کنگره 60، روش درمانی ما DST و داروی درمان «اپیوم» و یا همان تریاک است که چون مصرف درمانی دارد آن را اپیوم معرفی میکنیم. با توجه به عنوان آغازنامه ی راهنمای محترم کنگره 60 آقای سعید نمکی «نقش دارویی اپیوم در درمان اعتیاد» بخش های منتخب آن از این پس به صورت هفتگی در روزهای چهارشنبه منتشر خواهد شد تا در گذر زمان نقش انسان های جاهل در تخریب چهره این ماده جادویی و خدادادی بیشتر مشخص شود. البته که پذیرش و فهم این موضوع نیاز به گذر زمان بیشتری خواهد داشت.

بسم الله الرحمن الرحیم

مقدمه

من با 42 سال سن از 19 سالگی به جهت تجربه لذت‌های جدید و عدم آگاهی و نبود آموزش‌های مناسب، درگیر دنیای اعتیاد شدم. روزهای خوش ابتدای مصرف مواد به‌زودی سپری شد تا من به یک مصرف کننده حرفه‌ای مواد مخدر تبدیل شدم.
هر باری که برای ترک اعتیاد خود اقدام می‌کردم، پس از عدم موفقیت دچار سرخوردگی شدید می‌شدم و تصمیم به خودکشی می‌گرفتم و این ذهنیت در من ایجاد شد که اعتیاد درمان ندارد و من باید در این منجلاب بمانم تا فنا شوم.
تا اینکه با جمعیت احیاء انسانی کنگره 60 که یک سازمان مردم نهاد  با هدف درمان و کمک به مصرف کنندگان خواهان رهایی بود، آشنا شدم.  بعد از مراجعه و آشنایی با قوانین آن پذیرش شدم و بعد از سه جلسه توجیهی برای خود، راهنما انتخاب کردم و شروع به درمان نمودم تا اینکه پس از 11 ماه به درمان قطعی رسیدم.  اما این انتهای کار من و آموزشی که گرفته بودم نبود، چون آموخته بودم که باید ذکات درمانم را پرداخت نمایم.
شروع به مطالعه بیشتر و مرور آموزش‌های دوران درمان اعتیادم کردم و در آزمون کمک راهنمایی شرکت کردم و پس از موفقیت در این آزمون  و تأیید صلاحیت توسط مسئولین، شروع به راهنمایی رهجویانی نمودم که مثل خودم بودند. در این راستا با نکات ارزشمند و مفیدی آشنا شدم که پارامترهای شاخص در درمان اعتیاد به حساب می‌آیند.
با توجه به مواد مصرفیم (هروئین، کراک و تریاک) تصمیم گرفتم تحقیق خود را در مورد نقش دارویی اپیوم در درمان بر اساس تأثیرش بر خودم و رهجویانی که داشتم به رشته تحریر در آورم.
 

اهمیت موضوع

اعتیاد یک بیماری بزرگ چند بعدی و بلایی اجتماعی و دارای جنبه‌های متعدد اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، جسمی، روانی و حقوقی می‌باشد. از این رو آگاهی خانواده‌ها درباره سرانجام اعتیاد در پیشگیری و مهار و درمان آن کمکی مؤثر بشمار می‌آید.

«به‌طور کلی علم پیچیده نیست و هر چیزی کلیدی دارد»

اگر ما کلید درب را بیابیم می‌توانیم درب را باز کنیم. امروزه تفکرات مختلفی در جهان مطرح است که اعتیاد درمان ندارد؛ زیرا به‌غلط معتقدند که اعتیاد: بیماری مرموز، لاعلاج و پیش‌رونده می‌باشد که متأسفانه این تفکر در تمامی سطوح علمی جامعه جهانی نیز گسترش یافته است. همچنین تفکری غلط در سطح جهان وجود دارد که؛ اعتیاد مسمومیت مزمن است. از دیدگاه کنگره 60 اعتیاد جایگزینی مزمن است* زیرا مواد مخدر بیرونی جایگزین مواد مخدر طبیعی بدن (شبه افیونی) یا همان سیستم ایکس* شده است. کنگره 60 اعتقادی به ترک اعتیاد ندارد و در آموزه‌های آن، تنها درمان اعتیاد مطرح است. در کنگره معتاد را ایزوله نمی‌کنند بلکه سیستم ایکس فرد را با متد D.S.T  با داروی اپیوم راه اندازی می‌کنند.
دلیل اینکه داروی اپیوم داروی درمان در کنگره 60 می‌باشد این است که؛
 

«تریاک (اپیوم) بهترین ترکیب دارویی برای بازسازی سیستم ایکس می‌باشد»
 

طرح مسئله

سؤالی ساده مطرح است؛ اینکه چرا فردی با خوردن تریاک معتاد می‌شود اما فردی با خوردن نان، گوشت و مواد خوراکی که روزانه مصرف می‌کند معتاد نخواهد شد؟
در مسیر آموزش‌ها آموختم که تمام فیزیولوژی انسان تحت کنترل سیستم عصبی مرکزی می‌باشد و همه فعالیت‌ها، توسط مغز کنترل شده و در کل مغز فرماندهی بدن را بر عهده دارد.
مغز از مکانیزم بسیار دقیق و حساسیت بالایی برخوردار است و اجازه نمی‌دهد هر ماده‌ای وارد آن شود. سد خونی مغزی محدوده جدا کننده بین مایع برون سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است این پرده یا سد از مویرگ‌های ویژه تشکیل شده که بر خلاف ساختار عادی در مویرگ‌ها دارای منافذ معمول نبوده و اتصال بین سلولی در آن‌ها از نوع اتصال محکم است و در نتیجه بسیاری از مولکول‌ها و ریز مولکول‌ها و همچنین باکتری‌ها قادر به گذشتن از آن‌ها و رسیدن به مایع مغزی نخاعی در مغز نیستند 1؛ اما علت اعتیاد این است که ترکیبات هر نوع ماده مخدری از سد خونی مغز عبور کرده و در کارکرد مغز مداخله می‌نمایند. پس باید شباهت‌های زیادی بین آلکالوئیدهای تریاک با مواد شبه افیونی بدن انسان وجود داشته باشد.
از طرفی غالب داروهای صناعی و نیمه صناعی که برای ترک اعتیاد به کار می‌روند، داروهایی ضد درد، آرام‌بخش، خواب آور، نشاط آور و غیره می‌باشند که خود مخدر بوده و از سد خونی مغز عبور می‌کنند ولی چرا نتوانسته‌اند در طول دوره ترک، کارکرد مغز را به حالت تعادل طبیعی برگردانند و چرا فرد بیمار پس از طی دوره ترک و قطع داروهای خود به حالت تعادل طبیعی نمی‌رسد؟ آیا اعتیاد را باید ترک کرد یا درمان؟
فرد مصرف کننده در طول سالیان مصرف خود در تولید دوپامین، آدرنالین، سروتونین و استیل کولین و سایر مواد شبه افیونی بدن خود اختلال به وجود آورده است. آیا داروی تریاک با توجه به ترکیبات کاملش در راه اندازی این سیستم راه چاره نیست؟! چرا که در کنگره 60 با اعمال روش درمانی D.S.T  و با استفاده از داروی تریاک به‌عنوان کامل‌ترین دارو، فرد بیمار به درمان قطعی می‌رسد و هرگز پس از قطع دارو، با سندرم   ترک‌های رایج مواجه نمی‌شود. تمام آنچه که گفتم و خواهم گفت مرا بر آن داشت تا در مورد نقش داروئی اپیوم به جستجو و نگارش بپردازم.
اولین شاهد و گواه برای اثبات این ادعا، خود من هستم که یک مصرف کننده هروئین، کراک و تریاک بوده‌ام.
 

منبع:

1- نوشتارهای کنگره 60
2- D.S.T: (DEZHAKAM-STEP-TIME روش درمان تدریجی خالق: مهندس حسین دژاکام
    D: Dezhakamضریب   0.8
    S: Stepپله‌های 21 روزه
    T: Timeمدت زمان 11 ماه

ادامه دارد ...

نویسنده: مسافر سعید نمکی