کنگره ۶۰ یکی از سازمان‌های مردم نهاد است که هدف آن درمان اعتیاد است و به افرادی که برای درمان به این سازمان وارد می‌شوند مسافر گفته می شود و واژه همسفر به شخصی اطلاق می گردد که سابقه اعتیاد ندارد و برای تعالی اهداف کنگره ۶۰ تلاش می‌کند که یکی از این اهداف رشد خود همسفران است.
همسفرانی که در ابتدا فقط و فقط به خاطر کمک به مسافران شان به کنگره می‌آیند و گمان می‌کنند که فقط مسافران هستند که نیاز به درمان دارند، ولی رفته‌رفته و با گوش‌به‌فرمان بودن و گرفتن آموزش‌ها و نوشتن سی‌دی‌ها،درک خواهند کرد که تازه در ابتدای سفر هستند، سفری از ظلمت به روشنایی، سفری که در آن از ضد ارزش‌هایی مثل دروغ، غیبت، تجسس و از همه مهم‌تر قضاوت،قضاوت‌های نادرست دست خواهند کشید. قضاوت‌هایی که منشأ خیلی از مشکلات در خانواده‌هاست.
این سفر، سفری است که فنون زندگی سالم را به همسفران آموزش می‌دهد و همسفران فرا می‌گیرند که چگونه بالی باشند برای پرواز و ارتقاء و عروج مسافرانشان نه اینکه خودشان سدی باشند برای عدم حرکت آنها.
خود من هم به‌شخصه جزو همسفرانی بودم که هفته‌های آغازین سفر را فقط و فقط برای همراه بودن و کمک به مسافرم به کنگره می‌آمدم اما بعدها با گوش دادن به سخنان جناب مهندس و استاد امین گرامی و نوشتن سی‌دی‌ها و با کمک راهنمای عزیزم خانم فاطمه به این نتیجه رسیدم تا من به درمان نرسم و تا خودم به حال خوش نرسم این سفر به انجام نخواهد رسید چون انسان زمانی که تزکیه را از خود شروع کند ایمانش صد برابر می‌شود، زیرا تجربه‌ای که با عمل به دست بیاید مسئله‌ای است بی‌نقص، البته همسفر به عنوان یکی از مکمل‌های درمان در کنگره ۶۰ است.
همان‌طور که جناب مهندس می‌فرمایند قلّه و فتح آن‌چنان اهمیتی ندارد، امّا نشانی از خویشتن در آن مکان گذاشتن مهم است و ما باید به این بیندیشیم که قرار است چه نشانی از خود برای آیندگانمان به‌جای بگذاریم، آیندگانی که قرار است بیایند و به درمان برسند و ممکن است فرزند دلبند من هم جزوی از آنها باشد، پس باید تفکر کنم و به خود و اعمال و اندیشه‌ی خود سری بزنم که قرار است چه چیزی از من برایش به یادگار برسد، آیا یک‌مشت خاک و چوب و آهن و یا دنیایی از آموزش‌های چگونه زیستن و چگونه شاد و سالم زندگی کردن؟
فرزند من در آینده بیش از اینکه به مادیات نیازمند باشد به دانایی استفاده‌ی درست از مادیات نیاز دارد و چگونگی تعامل با دیگران درست همان چیزهایی که آلان در کنگره در حال آموزش آن هستیم و فراگرفته‌ایم که تمامی مخلوقات خداوند را دوست داشته باشیم و سپاسگزار نعماتش باشیم. اما یک اصلی در این سفر برای ما همسفران وجود دارد، برای سلامت رسیدن به مقصد و آن اصل استقامت،صبر و امیدواری است.
به قول استاد امین عزیز،انسانی موفق است که استقامتش بالاست نه انسانی که باهوش است.
شاید واقعاً سخت باشد که حالت به حال مسافر گره نخورد و حال خرابش تو را هم به هم نریزد، امّا ما در کنگره فرامی‌گیریم که به درمان خود فکر کنیم، چون اگر خودمان در حال درمان و آموزش باشیم آن‌وقت خواهیم دانست که نه‌تنها حال خراب او حال ما را خراب نخواهد کرد بلکه این قدرت و این توانایی راداریم که دستانشان را بگیریم و آنها را از ضد ارزش‌هایی که حالشان را خراب می‌کند دور کنیم و آغوش امنی باشیم برای التیام سختی‌های سفر مسافرانمان.
پس وجود و همراهی همسفرانی هم گام و آگاه بسیار اهمیت دارد و به همین دلیل است که جناب مهندس هفته‌ای را به همسفران اختصاص دادند تا مسافران از زحمات و پشتیبانی همسفرانشان قدردانی کنند.
کنگره ۶۰ به موضوع تشکر و شکرگزار بودن خیلی اهمیت می‌دهد و به ما یاد می‌دهد که اگر می‌خواهیم از خداوند تشکر کنیم ابتدا بایستی از انسان‌هایی تشکر کنیم که به ما کمک کردند، قدر مسلم وقتی خداوند می‌خواهد به ما کمک کند.از طریق انسان‌ها به ما کمک می‌کند پس اگر می‌خواهیم شکرگزار باری‌تعالی باشیم بایستی ابتدا از مخلوقین خداوند و دیگر انسان‌هایی که به ما کمک کردند تشکر کنیم.
من هم اینجا از خانم آنی بزرگ که اولین همسفر بودند و جناب استاد امین و خانم آنی کماندار و خانم شانی عزیز بسیار سپاسگزارم چون آنها بودند تا ما شکل گرفتیم و همسفر شناخته شدیم و به آنها این هفته را تبریک میگویم.
نویسنده: کمک راهنما همسفر صدیقه
- تعداد بازدید از این مطلب :
1578