برکت الهی

جلسه لژیون ویلیام وایت با استادی و نگهبانی راهنمای وایت آقا سعیدچنگانیان با دستور جلسه " هفته همسفر" یک‌شنبه 7 دی 1404 ساعت 15:30 شروع بکار نمود.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان، سعید هستم، یک مسافر ویلیام.
موضوع جلسه‌ی این هفته، «هفته‌ همسفر» و بررسی فواید حضور همسفر در کیفیت سفر مسافر و در نهایت چگونگی قدردانی از این عزیزان است.
برای درک عمیق‌تر این مفهوم، لازم است سه واژه‌ی سفر، مسافر و همسفر را بیشتر واکاوی کنیم.
سفر؛ به معنای حرکت از نقطه‌ای به مقصدی معلوم است.
مسافر؛ کسی است که عزم سفر دارد و با نیتی روشن راهی مسیر رشد و تغییر می‌شود.
در نهایت، همسفر؛ کسی است که در این مسیر، مسافر را همراهی می‌کند.
وجود همسفر، البته اگر درست انتخاب شده باشد، موجب آرامش ذهن و روان مسافر می‌شود. پشت‌شان به هم گرم است؛ در مسیرهای صعب‌العبور، سرد و تاریک، ترس کمتری به دل راه می‌دهند، چون تنها نیستند.
طبق گفته‌ی خداوند: «هرکجا شما دو نفر باشید، من سومین نفر شما هستم و هرکجا سه نفر باشید، من چهارمین نفرم.»
و این، یعنی تجربه‌ی وحدت؛ وحدتی که همراه با برکت است و مسیر حرکت را به‌سوی ارزش‌ها و ارتقای وجودی هموار می‌سازد، نه تنها برای مسافر بلکه برای همسفر نیز.
این همان هدایت الهی است که در قرآن آمده:
هرکه را بخواهم هدایت می‌کنم و هرکه را بخواهم گمراه، البته باید دانست که خواست خداوند در امتداد اراده‌ی ماست؛ یعنی هنگامی که ما عزم سفر می‌کنیم و در کنار هم، زمینه‌ی وحدت و همراهی را فراهم می‌آوریم، خواست خداوند بر هدایت ما استوار می‌شود.
این همان مسیر نجات و رستگاری است؛ مسیری که در نهایت منجر به خروج از تاریکی‌ها و تجربه‌ی بهشت درون می‌گردد.
بهشتی که نخستین زیبایی آن، برای منِ مسافر، درک حضور یار (خداوند) در قالب همسفر است؛ همسفری که در این برهه‌ی وجودی، تجربه‌ی خاکی–افلاکی را از سر می‌گذراند و خواه بداند یا نداند، سبب ارتقای وجودی خود و همسفرش می‌شود.
بی‌تردید تشکر از همسفر بر عهده‌ی ماست؛ تشکری زبانی، قلبی و عملی.
اما حقیقت این است که همان لحظه‌ای که همسفر اراده‌ی همراهی در مسیر مسافر را می‌کند، بزرگ‌ترین برکت الهی برایش جاری می‌شود؛
برکتی که همان تضمین رسیدن به روشنایی درون است.

تایپ : مسافر احسان لژیون وایت 

ارسال : مسافر عسگر