گفت و گویی ترتیب دادیم با راهنمای تازهواردین همسفر محمد، در رابطه با، هفته همسفر: نقش همسفران خانم و آقا، در درمان اعتیاد مسافران، توجه شما را به این گزارش جلب میکنیم.
ضمن عرض تبریک هفته همسفر، در ابتدا به رسم کنگره خودتان را معرفی کنید.
سلام دوستان محمد هستم یک همسفر؛ آخرین آنتی ایکس مصرفی مسافرم تریاک و شیره بود. مدت ١۰ ماه و ۲۰ روز به روش DST همراه با داروی OT به استادی راهنمای محترم آقاجمشید سفر کرد، رهایی از اعتیاد ۶ سال و ۸ ماه. در ادامه هر دو وارد لژیون وایت شدیم، به استادی راهنمای محترم آقا کامران شریفیان رهایی از نیکوتین ۶ سال و ۸ ماه. ورزش در کنگره بسکتبال
لطفاً بفرمایید نقش همسفر در کنگره۶۰ چیست و چرا به او «بال پرواز» میگویند؟
نقش همسفر در کنگره همانند یک حامی قوی، یک همراه و یک سردی و گرم چشیده میباشد که در تمامی طول مسیر و راه، همراه مسافر خود ادامه میدهد و خواستار رهایی از دام اعتیاد است. در کنگره ۶۰ به همسفر میگویند «بالِ پرواز» چون نقش او مثل بالِ هواپیماست؛ هواپیما بدون بال نمیتواند اوج بگیرد، حتی اگر موتور قوی داشته باشد. مسافر بدون همسفر به تعادل کامل نمیرسد. ممکن است درمان را شروع کند، اما اگر محیط خانواده و رفتار همسفر اصلاح نشود، میتواند مانع پرواز (رشد و رهایی) شود.
همسفر با تغییر خودش مسیر را هموار میکند. وقتی همسفر آموزش میبیند، توقعات اشتباه را کنار میگذارد، صبر و نظم را تمرین میکند، مثل بال عمل میکند؛ کمک میکند مسافر از زمین مشکلات جدا شود. بالِ پرواز یعنی نه هلدادن، نه کشیدن. هواپیما را هل نمیدهد، آن را نمیکشد، فقط شرایط پرواز را فراهم میکند. در کنگره میگویند: پرواز زمانی اتفاق میافتد که بالها سالم باشند. همسفر سالم آرامش میآورد، امنیت روانی ایجاد میکند و اجازه میدهد مسافر روی درمان تمرکز کند. همسفر فقط برای مسافر نیست؛ خودش هم پرواز میکند: از ترس، از خشم، از وابستگی ناسالم، به سمت آگاهی. به همسفر «بالِ پرواز» میگویند چون با تغییر خودش زمینهی اوج گرفتن مسافر و خانواده را فراهم میکند؛ نه با فشار، نه با کنترل، بلکه با تعادل.
کنگره ۶۰ یک مرکز درمان اعتیاد است؛ اما همسفران مصرفکننده مواد مخدر نیستند. پس دلیل حضور آنها در لژیونهای آموزشی چیست؟
حضور همسفران در لژیون برای درمان و رشد خودِ همسفر است و فقط جنبهی شنیداری ندارد. در لژیون، همسفر آموزش میبیند تا نقش درست خود را در مسیر درمان بشناسد و رفتار و تفکرش را اصلاح کند. نگاه او نسبت به اعتیاد و خانواده آگاهانهتر میشود و از رفتارهای غلطی مثل کنترل، سرزنش و حمایت نادرست فاصله میگیرد. همسفر یاد میگیرد از نقش قربانی یا نجاتدهنده خارج شود و مسئولیتهای خود را درست بپذیرد. با شنیدن تجربههای سالم دیگران، احساس تنهایی کمتر میشود و راه درست روشنتر میگردد. این آموزشها باعث هماهنگی همسفر با مسیر درمان مسافر میشود و پیامهای متناقض کاهش مییابد. بهتدریج آرامش و تعادل به فضای خانواده برمیگردد و در نهایت، همسفر با تغییر خودش به بالِ پرواز مسافر و خانواده تبدیل میشود.
اینکه در کنگره از همسفر خواسته میشود مسافر را رها کند و به خودش بپردازد، به چه معناست؟
وقتی در کنگره ۶۰ به همسفر میگویند «مسافر را رها کن و به خودت بپرداز»، منظور بیتفاوتی یا طرد مسافر نیست؛ بلکه یعنی از کنترلگری و نجاتدادن دست بردار و مسئولیت خودت را درست انجام بده. یعنی اینها را رها کن: کنترل کردن رفتار و حال مسافر، چککردن مداوم، نصیحت و سرزنش، ترس از لغزش، فداکاری افراطی و فراموش کردن خودت. اینها نهتنها کمک نمیکند، بلکه فشار و تنش ایجاد میکند.
و به اینها بپرداز: آموزش گرفتن در لژیون، شناخت احساسات خودت، آرامش و سلامت روان، اصلاح واکنشها، داشتن حد و مرز سالم، نظم زندگی، رشد شخصی و رسیدن به تعادل. پیام اصلی کنگره این است که هرکس مسئول درمان خودش است؛ مسافر مسئول درمان خودش و همسفر مسئول درمان خودش. وقتی همسفر روی خودش کار میکند، فضای خانه آرام میشود و این آرامش، بهترین کمک غیرمستقیم به مسافر است. پس «رها کردن مسافر» یعنی رها کردن کنترل و ترس، نه رها کردن محبت و همراهی. همسفر با پرداختن به خودش، تبدیل به بالِ پرواز میشود، نه مانع پرواز.
پیام «همسفر، تو بر مرکبی نشستهای که گرچه دیر به مقصد میرسی، اما سالم و کامیاب خواهی رسید» چه نویدهایی برای شما دارد؟
این پیامِ کنگره ۶۰ به همسفر نوید آرامش، اطمینان و رهایی از شتابزدگی میدهد. میگوید مسیر همسفر شاید طولانی باشد و نتیجهها زود دیده نشود، اما اگر صبر، آموزش و حرکت درست وجود داشته باشد، رسیدن حتمی است. همسفر لازم نیست عجله کند، فشار بیاورد یا بخواهد همهچیز را سریع تغییر دهد؛ چون این مرکب هرچند آهسته میرود، امن و درست میبرد.
نوید اصلی این پیام این است که اگر همسفر به نقش خودش پایبند بماند، از دخالت و کنترل مسافر دست بردارد و روی رشد، آرامش و درمان خودش کار کند، در نهایت بدون آسیب، با تعادل و با کامیابی به مقصد میرسد؛ چه مسافر به رهایی برسد، چه همسفر به استقلال و آرامش درونی. این پیام به همسفر امید میدهد که راه درست، هرچند کند، بیثمر نمیماند و پایانش روشن و امن است.
از اینکه وقتتان را در اختیار ما گذاشتید سپاسگزارم؛ در کلام آخر اگر صحبتی دارید، بفرمایید.
به عنوان یک پیشنهاد صمیمانه به مسافرها میگویم: اگر واقعاً خواهان درمان پایدار هستید، همسفرهایتان را با خود به کنگره ۶۰ بیاورید. درمان فقط برای مصرفکننده نیست؛ همسفر نیز در این مسیر زخمخورده و نیازمند آموزش و آرامش است. حضور همسفر در کنگره باعث میشود فشار، تنش و توقعهای نادرست کمتر شود و مسیر درمان آرام، اصولی و ماندگار پیش برود. شاید این راه کمی طولانی باشد، اما مطمئن باشید هم شما و هم همسفرتان سالم و کامیاب به مقصد خواهید رسید.
تهیه مصاحبه: مسافر حسین لژیون۶
تنظیم: مسافر مهدی لژیون ۶
ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید
نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
110