خانواده مثل خورشید است

جلسه دهم از دوره‌ی چهاردهم کارگاه آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی شهباز به استادی راهنمای همسفر مرضیه و نگهبانی همسفر زینت و دبیری همسفر صفیه با دستور جلسه «هفته‌ی همسفر» روز یکشنبه ۷ دی ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد

خدا را شکر می‌کنم که دوباره در این جایگاه قرار دارم. از خانم زهرا، نگهبان لژیون سردار، تشکر می‌کنم که استادی این جلسه را به من دادند و همچنین از راهنمای خودم، خانم اعظم، که برای من زحمت‌های زیادی کشیدند، قدردانی می‌کنم.

ابتدا هفته همسفر را به جناب آقای مهندس و خانواده محترمشان تبریک می‌گویم؛ مخصوصاً به همسرشان که زحمات بسیار زیادی کشیدند، پا‌به‌پای ایشان آمدند و همیشه در کنارشان بودند؛ چه در دوران اعتیاد و چه در مسیر کنگره، که همین همراهی باعث تأسیس کنگره ۶۰ شد.

به فرزندانشان، به خانم آنی و آقای امین تبریک می‌گویم و همچنین این هفته را به همه همسفران کنگره، به‌خصوص همسفران کنگره شهباز، تبریک عرض می‌کنم.

می‌گویند خانواده مثل خورشید است؛ خورشیدی که نور، گرما و روشنایی دارد. وقتی خورشید در خانواده باشد، همه چیز تأمین است؛ اما وقتی فردی مصرف‌کننده باشد، این خورشید تبدیل به مهتاب می‌شود. مهتاب نورش کم است، روشنایی‌اش کم است و گرمایش کم می‌شود. در نتیجه، خانواده دچار کمبودهای عاطفی، احساسی، روحی و روانی می‌شود. چون اعتیاد نور و روشنایی را می‌گیرد، بعضی از همسفران دچار بیماری و افسردگی می‌شوند و منِ همسفر و حتی بچه‌ها هم درگیر آن می‌شویم.

وقتی همسفر وارد کنگره می‌شود، ابتدا فکر می‌کند فقط برای درمان مسافرش آمده است؛ اما بعد از مدتی متوجه می‌شود حال خودش از مسافر بدتر است و او هم نیاز به آموزش و درمان دارد. در واقع، همسفر بیمارتر است و برای درمان خودش به کنگره می‌آید.

من هم بدنم نیاز به بازسازی دارد. به اینجا می‌آیم تا با این آموزش‌ها خودم را درمان کنم و درست شوم. نمی‌شود با حال خراب بیایی و با همان حال خراب هم بروی؛ باید تغییر کنی تا نتیجه بگیری. اولین قدم در آموزش این است که گذشته‌ات را کنار بگذاری و رها کنی.
برای رها کردن گذشته، باید مسافرت را ببخشی و گذشته‌ات را ببخشی. وقتی این کار را انجام دهی، ذهنت آرام می‌شود و می‌توانی آموزش‌ها را به‌درستی دریافت کنی.

وقتی آموزش‌ها را گرفتی، می‌توانی قوی شوی. بعضی از مسافران هستند که در سفر اول دچار مشکل می‌شوند و این همسفر است که می‌تواند کنار مسافر بایستد و کمک کند تا سفرش را ادامه دهد. حتی مسافری که بعد از رهایی دچار مشکل می‌شود، باز هم این همسفر است که می‌تواند کمک کند تا از مشکلاتش عبور کند.

پس همسفر بودن کار بسیار مهمی است؛ کاری که هم سهل است و هم دشوار. جناب مهندس روز چهارشنبه فرمودند: وقتی آموزش گرفتی، می‌توانی بال پرواز مسافرت باشی.

پرنده برای پرواز باید بال بزند؛ اگر بال نداشته باشد، نمی‌تواند به آسمان برسد.
اگر توانستی خانواده‌ات را جمع کنی و نگه داری، می‌توانی بال پرواز مسافرت باشی. پس همسفر بودن جایگاه بسیار مهمی دارد.

در سی‌دی «همسفر ۲»، آقای امین می‌گفتند گوهر همسفر بودن محبت است؛ گوهر همسفر بودن عشق و دوست داشتن است. هر مسافری برای داشتن آرامش و آسایش در زندگی به این‌ها نیاز دارد.
ایشان می‌گفتند بعضی همسفران فکر می‌کنند اگر مسافرشان آن‌ها را دوست دارد، باید خواسته‌هایشان را برآورده کند؛ در حالی که این تفکر اشتباه است. اگر واقعاً کسی را دوست داری، گاهی باید از خواسته و حتی از حق خودت بگذری و صبوری کنی تا زندگی‌ات حفظ شود.

بعضی از همسفران صبر ندارند و به سمت طلاق می‌روند؛ اما آقای مهندس می‌فرمودند مقاوم‌ترین و محکم‌ترین همسفران، زنان کنگره ۶۰ هستند که توانسته‌اند زندگی خود را بسازند و درست کنند. این موضوع به‌خصوص در سفر اول اهمیت زیادی دارد؛ اینکه چگونه آموزش ببینی و چقدر درست کمک کنی.

مهندس روز چهارشنبه با طنز می‌گفتند:
فردی را به بیمارستان بردند، دکتر پرسید چه شده؟ گفتند ۹۵ درصد کوفتگی دارد و ۵ درصد سوختگی! گفتند چیزی پیدا نکردیم، با بیل خاموشش کردیم!
بعضی از همسفران هم همین نقش را بازی می‌کنند؛ باید حواسمان باشد کاری نکنیم که مسافر از کنگره زده شود.

واقعاً باید بال پرواز مسافرمان باشیم تا بتوانیم زندگی خوبی بسازیم.
در پایان، دوباره هفته همسفر را به همه همسفران تبریک می‌گویم و آرزو می‌کنم هفته خوبی داشته باشید.

مرزبان کشیک: همسفر الهه و مسافر عباس
تایپیست: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)
عکاس:همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر زینت رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون دوم)نگهبان سایت

نمایندگی همسفران شهباز