با کولهباری از غم و اندوه و چشمهای پر از اشک وارد کنگره شدم. کسی بودم که فکر میکردم؛ اگر بیشتر صبر کنم، بیشتر بسوزم و بیشتر فداکاری کنم همهچیز درست میشود؛ ولی نمیشد. سالها احساساتم را قورت میدادم. ترس، خشمو دلتنگی همه را پشت لبخندی اجباری پنهان کرده بودم. با اعتیاد مسافرم،ک من هم آرامآرام گم شده بودم نه دیده میشدم و نه شنیده میشدم. فقط؛ باید قوی میبودم. در کنگره60 یاد گرفتم تغییر را از خود آغاز کنم. کنگره به من آموخت که من مسئول درمان مسافرم نیستم مسئول رشد خود میباشم من یاد گرفتم با آموزش، صبر و ایمان در کنار مسافرم نه جلوتر و نه عقبتر حرکت کنم آموختم که آرامش حق من است. من به خود افتخار میکنم که یک همسفر میباشم. امروز آگاهتر، کمتوقعتر و مهربانتر از قبل میباشم. من آموختم رهایی فقط رهایی مسافر نیست رهایی همسفر، آغاز تعادل خانواده است. هفته همسفر را به عاشقترین و مهربانترین مخلوقین خداوند تبریک عرض میکنم.
نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون سوم) دبیر دوم سایت
همسفران نمایندگی اسلامشهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
82