همسفر، زمینه تکامل

امروز یکشنبه 1404/10/07 جلسه نهم از دوره دهم سری کارگاههای خصوصی مسافران و همسفران کنگره 60 زاهدان با دستور جلسه "هفته همسفر" به استادی مسافر محمدعارف، نگهبانی مسافر محمدنصیر و دبیری مسافر عباس ساعت 17 آغاز بکار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
من در سفر اول، همسفری نداشتم؛ و امروز می‌خواهم از سختیِ بی‌همسفر بودن بگویم. از راهی که می‌شود رفت، اما با لغزش‌های بیشتر، با ترس‌های پنهان‌تر و با زخم‌هایی که شاید دیده نشوند، اما عمیق‌ترند.
اگر بخواهم مثالی بزنم، تصویر ماندگار کتاب عبور از ۶۰ درجه زیر صفر را به یاد می‌آورم؛ همان خودرویی که در جاده‌ای یخ‌زده و لغزنده در حرکت است. راننده‌ای که تنهاست، اگر لحظه‌ای غفلت کند، اگر خواب به چشمانش راه پیدا کند، اگر تمرکزش بلرزد، احتمال لغزش و سقوط بسیار بالاست. اما وقتی همراهی کنار او نشسته باشد، کسی که مراقب است خوابش نبرد، برایش چای می‌ریزد، حواسش به مسیر و اطراف هست، آرامش بیشتری بر این سفر حاکم می‌شود.
همسفر در کنگره ۶۰ دقیقاً همان همراه است؛ همان مراقب خاموش اما مؤثر.
در پله‌های کاهشی، به‌واسطه اصلاح غده شبه‌افیونی و تغییرات شیمیایی جسم، انسان در یکی از حساس‌ترین و سخت‌ترین شرایط خود قرار دارد. روزهایی که حالِ جسم و روان در ناپایدارترین وضعیت است و اگر در این مسیر، همراهی آگاه و صبور در کنار انسان نباشد، عبور از این گردنه‌ها بسیار دشوار می‌شود و گاه روزهای خوبی تجربه نخواهد شد.
در سی‌دی «بازتاب»، استاد امین به‌زیبایی می‌فرمایند: تکامل در جمع اتفاق می‌افتد. و چه جمعی نزدیک‌تر و مؤثرتر از همسر یا همسفر؟
همسفر، زمینه تکامل ماست. رشد زمانی اتفاق می‌افتد که هم همراهی وجود داشته باشد و هم نقد؛ نقدی از جنس دلسوزی، نه سرزنش. ارسطو معتقد است زندگی انسان باید مبتنی بر فضیلت باشد؛ اما چگونه می‌توان به فضیلت رسید، وقتی انسانی که سال‌ها در کنار منِ مصرف‌کننده زندگی کرده، به‌واسطه بی‌مسئولیتی‌ها، مصرف‌ها و رفتارهای ضد ارزشی من، دچار تخریب شده است؟ همسفران، سهم بزرگی از این آسیب‌ها را ناخواسته به دوش کشیده‌اند؛ در سکوت، در صبر، در تحمل.
و به همین دلیل است که به فرمایش جناب مهندس دژاکام، باید به بهترین شکل و درخور شأن همسفران، از آنان تقدیر و تشکر شود؛ نه فقط در کلام، بلکه در عمل، در تغییر، در مسئولیت‌پذیری و در انسان شدن.
جشن همسفر، جشن قدردانی از صبوری است؛ جشن احترام به همراهی که زمینه نجات و تکامل ما را فراهم کرده است.

نگارش، عکس و ارسال : مسافر رامین (لژیون یکم ، راهنما آقای جواد)