دلنوشته

بنام قدرت مطلق

دلنوشته مسافر محمد از لژیون دوم به راهنمایی آقا ایمان در مورد هفته همسفر به شرح زیر می باشد:

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر. خداوند بزرگ را شاکر و سپاس گزار هستم بابت حضور در کنگره و قدردان جناب مهندس و خانواده محترمشان هستم. در ابتدا هفته همسفر را به اولین همسفر کنگره ۶۰ خانم آنی تبریک عرض می کنم. و به همسفران کنگره و همسفران این شعبه یعنی شعبه لواسان که همراه مسافرانشان هستند تبریک می گویم به ویژه همسفران خودم که همراه من بودند.
همسفر همانطور که از واژه آن پیداست که مسافر را در سفر همراهی می کند ، همسفر پشتیبان و حمایت کننده مسافر است. حضور و همراهی او برای مسافر نوعی اعتماد به نفس و قوت قلب ایجاد می کند. همسفر زمانی می تواند این نقش را به خوبی انجام دهد که آموزش دیده باشد و بیماری اعتیاد و چگونگی درمان آن را بشناسد. در غیر اینصورت کمک درستی نمی تواند کند و حتی ممکن است از روی جهل و نادانی در راه رسیدن مسافر به درمان و رهایی مانع ایجاد کند.

برای مثال بعضی خانواده ها دائما مسافر خود را زیر ذره بین می گذارند و کوچکترین تغییرات او را از روی بد بینی ارزیابی می کنند. دائما به چشم گناهکار به او نگاه می کنند. اگر کمی خسته باشد، اگر کمی دیر بخوابد ، اگر کمی رنگ چشمش تغییر کند بلافاصله قضاوت می کنند و حکم صادر می کنند که او سفرش را خراب کرده و از درمان خارج شده است.
این حرکت ناشی از بی اعتمادی خانواده به مسافر است که دلیل آن آموزش ندیدن و عدم شناخت خانواده نسبت به درمان اعتیاد است. اعتماد یکی از اصلی ترین عواملی است که رابطه درست و صحیح یک مسافر و همسفر را شکل می دهد.  کنگره ۶۰ یک هفته از سال را به پاس و قدردانی از تلاش های همسفران به نامه “هفته همسفر” نام گذاری کرده است. ما در کنگره می آموزیم که اول از مخلوقین خداوند تشکر و قدردانی کنیم زیرا اگر قدردانی مخلوقین را ندانیم قدران خداوند نیز نخواهیم بود. از خداوند بزرگ می خواهیم که همیشه در کنگره ۶۰ بمانم و همانطور که به من خدمت کردند ، منم بتوانم به هم نوع خودم خدمت کنم. با تشکر.

تایپ و ویرایش: مسافر سینا

عکس: مسافر سینا

مرزبان خبری: مسافر محسن