دلنوشته ایی از مسافر امیر در باب هفته همسفر

بنام قدرت مطلق الله

سلام دوستان امیر هستم یک مسافر؛
راستش اگر از ته دل بگم، منِ مسافر خیلی وقت‌ها بلد نبودم حرف بزنم… بلد نبودم بگم چی توی دلمه، بلد نبودم اعتراف کنم که چقدر گم شدم، چقدر خراب بودم و چقدر به بودن همسفرهام نیاز داشتم.
من فقط بلد بودم فرار کنم؛ فرار از درد، فرار از مسئولیت، و گاهی حتی فرار از خودم.
و شما… همسفرها، کنارم موندید وقتی خودم هم از خودم بریده بودم. روزهایی که من نبودم، شما بودید. روزهایی که من فقط مصرف می‌کردم، شما فقط صبر می‌کردید… روزهایی که به سمت تاریکی میرفتم و شماهم ناخواسته همسفرم شدین و امروز می‌فهمم این صبر چقدر سخت و سنگین بوده. من خیلی وقت‌ها نفهمیدم که شما هم زخم داشتید، که شما هم خسته می‌شدید، که شب‌ها با بغض می‌خوابیدید و صبح‌ها با امید بیدار می‌شدید. اما کنگره ۶۰ جایی بود که چشم من رو باز کرد.
اینجا فهمیدم همسفر فقط همراه نیست؛ یه انسانه با دل، با احساس، با حق زندگی. فهمیدم اعتیاد فقط زندگی من رو به هم نریخته بود، بلکه زندگی شما رو هم زخمی کرده بود.
منِ مسافر اینجا یاد گرفتم رهایی فقط قطع مصرف نیست؛ رهایی یعنی مسئولیت، یعنی جبران، یعنی ساختن دوباره‌ی اعتماد. هفته همسفر برای من فقط یه مناسبت نیست؛ یه فرصته برای گفتن،گفتنِ حرف‌هایی که سال‌ها توی دلم مونده بود. پدر، مادر و خواهر عزیزم؛ امروز، از زبان یک مسافر به شما همسفرها می‌گم:
ممنون که موندید، ممنون که امیدتون رو از من نگرفتید، ممنون برای اشک‌هایی که کسی ندید و برای روزهایی که می‌تونستید تنهام بزارید ولی نزاشتید. متاسفم بابت خراب کردن و تاریک کردن زندگیمون اما به شما قول می‌دم دیگه بار زندگی رو تنهایی نکشید. قول می‌دم کنار هم رشد کنیم، نه اینکه یکی بسوزه و یکی فقط تماشا کنه.
شما برای من سمبل از خود گذشتگی صبوری هستید. شما تحمل کردید تا من امیر رشد کنم و الان خوشحالم شماهم در کنگره دارید خدمت و رشد می کنید. می دونم هیچ جوره نمی تونم زحمات همسفرامو جبران کنم با هیچ واژه و با هیچ هدیه ایی. اما سپاسگزارم که همیشه بال پرواز من هستید و کمکم میکنید. و در آخر، با تمام وجود از کنگره ۶۰، از راهنماها و از شما همسفرها که قهرمان‌های بی‌صدای این مسیر بودید تشکر می‌کنم.

هفته همسفر هفته‌ای است که همسفر باید بداند حضورش بی فایده نیست. همسفران گل‌هایی هستند که باغ کنگره را زیبا و با طراوت می‌کنند.
همسفری که وارد کنگره می‌شود، ایثار، بخشش، عشق و محبت را با مفهومی کاملاً متفاوت درک می‌کند.
همسفر در کنگره نقش حمایت کننده دارد و کسی هست که در لحظات ناامیدی به مسافر خود قوت قلب و امید می‌دهد.
همسفر در کنگره و زندگی بال پرواز مسافر خود است و شریک غم و شادی مسافر خود در حلقه‌های حیات می‌باشد.

هفته همسفر فرصتی هست برای سپاس و قدردانی کردن از کسانی‌که در تاریکی‌ها و ظلمت با ما بودند و هیچ وقت ما را تنها نگذاشتند. آن‌ها در ظاهر و باطن به روش‌های مختلف خواستار رهایی ما از این آتش ویرانگر بوده‌اند؛ بنابراین با تمام توانم احساس تشکر و قدردانی نسبت به همسفرانم دارم.
همسفر؛ یعنی همراهی یک مسافر غرق در تاریکی، در سفری از ظلمت به نور، از حقارت به سرافرازی و از تاریکی به روشنایی.

خداوند از میان بندگان خود همسفران را یاری نمود تا با پیوند محبت شان سایه بان و جان پناهی بر حرارت و سرمای وجود مسافران خواهان عبور از گذرگاه‌های دشوار اعتیاد گردند. همسفران شما با مفهوم مهربانی رهایی خود و بستر رهایی مسافران را فراهم آوردید.
هفته همسفر پرشگون باد