بال پرواز

همسفر سمیرا:

هدف اصلی کنگره احیاء خانواده است؛ اگر خانواده درمان و احیاء نشود آن اتفاق شایسته نمی‌افتد. یک زندگی خوب و در کنار یکدیگر بودن بهایی دارد و باید بهاء آن را پرداخت کنیم؛ هنگامی‌که مسافر در حال سفر است، همسفر باید به او کمک کند و بال پرواز او باشد تا زمانی‌که مسافر رها شد او نیز به همسفر کمک کند تا در این مسیر آموزش‌های لازم را دریافت کند.

گوهر همسفر بودن، محبت و دوست داشتن واقعی است؛ اگر ما شخصی را دوست داریم؛ باید از برخی خواسته‌های خود بگذریم و صبر و ایمان داشته باشیم که جواب صبر میوه شیرینی است که می‌توانیم از آن استفاده کنیم.

شما زمانی‌که فردی را دوست دارید، خواسته‌های معقول او را اجابت می‌کنید؛ ولی اگر خواسته‌های نامعقول داشت آن را اجابت نمی‌کنید و در مقابل آن می‌ایستید.

بین خورشید و مهتاب تفاوت‌هایی وجود دارد. زمانی‌که شخصی سالم است؛ همانند آفتاب می‌ماند و این خورشید است که انرژی و نیروی حیات و همه چیزهایی که برای یک زندگی لازم است را در خودش دارد؛ ولی ماه نور ندارد و نورافشانی نمی‌کند؛ بنابراین خیلی از حس‌ها و رنگ‌ها را ندارد؛ اما خورشید نور افشانی می‌کند.

من باید بیاموزم که برای خود به کنگره می‌آیم و نباید تمرکز خود را صرف سفر و رهایی مسافرم کنم. با آموزش‌های‌ کنگره و کاربردی کردن آن‌ها به‌‌‌ آرامش‌، تعادل‌ لازم ‌و نتیجه دلخواه می‌رسیم.

همسفر مژگان:

آقای مهندس وجود همسفر در کنگره۶۰ را یک نعمت و برکت می‌دانند و از آن به عنوان «بال پرواز» یاد می‌کنند. در جهان می‌گویند: «اعتیاد درمان ندارد.» اما در کنگره می‌گوییم اعتیاد درمان دارد. تغییر و رسیدن به هر چیزی نیاز به زمان خاص دارد و برای درمان اعتیاد به روش DST حداقل ۱۰ ماه زمان لازم است؛ پس همسفران نباید انتظار داشته باشند مسافران در یک شب درمان شوند و خلق‌وخوی آنان تغییر کند.

به فرموده استاد امین: «همسفران فقط معایب مسافران را نبینند؛ بلکه دوربین را به طرف خود بچرخانند.» از آن‌جایی که بیشترین آسیب را خانواده متحمل می‌شود، هدف کنگره احیاء خانواده است؛ زیرا تخریب همسفران کمتر از مسافران نیست؛ بنابراین برای خوب شدن حال خودمان به کنگره بیاییم نه برای دل‌خوشی مسافران.

ما باید به‌ خاطر حال خودمان به کنگره بیاییم نه مسافرمان زیرا اگر به‌ خاطر مسافرمان قدم در این راه بگذاریم، انگار که بر سر او منت گذاشته‌ایم. اگر انگیزه مسافر کم یا غمگین شود ما هم غمگین می‌شویم و اوضاع بدتر می‌شود؛ باید اول برای خودمان ارزش قائل شویم و مسافران را دوست داشته باشیم؛ چرا‌که محبت، گوهر یک همسفر است و قبل از آن نیز محبت وجود داشته است؛ اما به دلیل این‌که حس‌ها یخ‌ زده بودند و موانعی وجود داشته، محبت منتقل نشده است و باید بدانیم که بعد از سفر کم‌کم حس‌ها بیدار می‌شوند؛ پس نقش خودمان را جدی بگیریم و خوب بازی کنیم.

با قدرت و یادگیری آموزش‌ها، تعادل و عدالت را ایجاد نمائیم و با صبر و اندیشه، مسافران را در طول سفر همراهی کنیم تا آنان را از لبه پرتگاه نجات دهیم.

ر‌اهنما همسفر پریسا:

ابتدا هفته همسفر را به خانم آنی بزرگ، فرزندان ایشان و همه همسفران کل هستی تبریک عرض می‌کنم. ما همیشه فکر می‌کنیم نامردمی‌ها از سمت دیگران است؛ درصورتی‌که یک سمت آن نامردمی‌ها خود ما هستیم؛ چراکه از جایگاهی که در آن قرار داریم، سوءاستفاده می‌کنیم و باید بدانیم که فقط پول حلال است و برکت دارد.

انجام ندادن کارهای کوچک و جزئی مانند؛ آشغال نریختن و... باعث رشد ما می‌شود. مسئله مهم دیگر که در کشور ما بسیار رایج است، گذشته انسان‌ها و برچسب زدن به آن‌هاست؛ پس معیار انسان‌ها نباید گذشته آن‌ها باشد؛ زیرا انسان جاریست؛ یعنی تغییر می‌کند و انسان خوب، بد می‌شود و انسان بد، خوب می‌شود.

همیشه باید به انسان‌ها فرصت جبران بدهیم؛ زمانی‌که فرصت ندهیم، انسان را وادار به ادامه مسیر اشتباه می‌کنیم. انسان چون در حرکت است چیزهای زیادی را از دست می‌دهد؛ مثلاً از دست دادن جوانی یا از دست دادن عزیزانش؛ پس این غم همیشه در چهره او می‌ماند.

غم بزرگ انسان را به بالاترین یا پایین‌ترین نقطه الهی سوق می‌دهد؛ اما شادی زمانش کوتاه است. درد و رنج بشر از دانش‌های کشف نشده است.

برای ساخته شدن و رشد کردن در هر مقطع و سطحی باید بیاموزیم و نگرش خود را تغییر دهیم. حال باید چه چیزی را بیاموزیم؟ این‌که ما کجای کار هستیم. ما برای هستی و جامعه چه کار مفیدی انجام داده‌ایم؟ تنها راه عبور از موانع زندگی آموختن است و باید با آموختن و بدون ترس جلو برویم.

ما باید بدانیم که سختی‌ها همیشه وجود دارند؛ اما با ساخته شدن، حتی سنگ‌ها را باید بشکافیم. برای جهش، حتماً باید بیاموزیم و فهمیدن بسیار مهم و باارزش است. ما همیشه و تحت هر شرایطی باید امیدوار باشیم و خوف نداشته باشیم؛ زیرا ترس باعث می‌شود همه چیز را از دست بدهیم و بدانیم در جهان مادی پاک بودن کار بسیار سختی است؛ پس وقتی فرمان خداوند را درست اجرا کنیم و صور ظاهر و صور پنهان ما یکی شود از ما هم امواج مخصوص ساطع می‌شود و هم امواجی که به ما القاء می‌شود، مخصوص است.

زندگی انسان باید بر مبنای تفکرات باشد و تقدیرات کار خودش را انجام می‌دهد. تفکرات ما باعث حرکت و رشد ما می‌شود و با این آموزش‌ها و درک واقعی مفهوم کلمات، حس ما تغییر می‌کند؛ زمانی‌که حس تغییر کند، جنبش در حس است و آن یعنی امواج. امیدوارم همگی از امواج مخصوص بتوانیم بهرمند شویم.

نویسنده: اعضاء لژیون دهم
رابط خبری: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون دهم)
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم)
ویرایش: همسفر پروانه رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون چهارم) دبیر دوم سایت
تنظیم و ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حسنانی تهران