دو عامل اصلی برای جوشش چشمه

جلسه دوازدهم از دوره‌ چهارم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰، نمایندگی بوئین‌زهرا با استادی راهنمای محترم مسافر شهاب، نگهبانی مسافر محمدرضا و دبیری مسافر مجید، با دستور جلسه "وادی یازدهم، چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند." پنجشنبه 4 دی ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به‌ کار کرد.

به نام قدرت مطلق الله
دستور جلسه: وادی یازدهم، چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.
سخنان استاد:
سلام دوستان، شهاب هستم یک مسافر، ابتدا از نگهبان و دبیر محترم تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا بتوانم در این جایگاه خدمت کنم.
دستور جلسه امروز وادی یازدهم هستش، آموزش های کنگره درصد خیلی زیادیش به صورت تمثیل هستش برای ما. اصلا چشمه های خروشان این های چی هستش من آمده ام اعتیاد خود را درمان کنم چرا باید این ها را یاد بگیرم. چشمه برای جاری شدن به دو چیز نیاز دارد؛ اولین مورد منابع آبی است و دوم اختلاف ارتفاعی که آب بتواند جاری بشود. حالا این چشمه جوشان به منی که آمده ام تا اعتیاد خود را درمان کنم چه ربطی دارد؟

خب چشمه برای جاری شدن به منابع آبی دارد اما من به چه چیزی نیاز دارم برای جاری شدن. منبع آب در من چه چیزی است و اختلاف ارتفاع در من چه است. قطعا منبع آب برای ما آگاهی، دانایی و جهان بینی است. باید حتما این موارد را داشته باشیم تا بتوانم بخشش انجام بدهیم. پس تا اینجا کار آموزش های کنگره 60 خیلی برای ما مهم هستش. دوم آموزش گرفتم آیا به خودی خود جاری می شوم؟ خیر اینطور نیست، حتما باید اختلاف ارتفاعی وجود داشته باشد.

اما چگونه بدست می آید؟ با تغییر جایگاه، من شهاب سال 95 به کنگره آمده ام به عنوان تازه وارد و سه جلسه را گذرانده ام و در ادامه لژیون انتخاب کرده ام و سفر خود را شروع کرده ام. آیا از روز اول این اختلاف جایگاه ها وجود داشته است؟ خیر، یک سفر اولی بودم که برای مدتی سره لژیون می نشستم و بعد به خانه می رفتم. اما بعد از مدتی که آمدم با بازی های کنگره آشنا شدم اگر می خواهی رشد کنی باید وارد بازی شود.

از نگهبان نظم شروع شد در ادامه انواع خدمت ها را انجام دادم تا جایگاه مرزبانی را تجربه کردم. در ادامه آزمون راهنمایی شرکت کردم و راهنما شدم الان هم به لطف خدا لژون دارم.  اما آرام آرام باید این سلسله مراتب ها طی شود تا به بالاتر بیایم تا بتوانیم جاری شویم. تمام این ها تبدیل به اقیانوس شدن هستش. تمام این وادی می خواهد به ما یک چیز آموزش دهد تغییر، تبدیل و ترخیص. ما باید تغییر کنیم تا به مرحله تبدیل و ترخیص برسیم. لازمه تغییر چه چیزی است حرکت. اگر شما یک جا بنشینید تغییر حاصل نمی شود. این وادی می گوید حرکت کن، سکون بر هیچ موجودی جایز نیست.

هوشنگ ابتهاج شعری دارم که می گوید؛ بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند رونده باش امید هیچ معجزی ز مرده نیست زنده باش. فرق مرده و زنده در حرکت کردن است. اگر ساکن باشیم با یک مرده چه فرقی داریم. حتما باید حرکت کنیم در مسیر درست و در صراط مستقیم و این راهی است که کنگره به ما آموزش داده است.  هوشنگ ابتهاج در جایی دیگر می فرماید؛ آبی که بر آسود زمینش بخورد زود دریا شود آن رود که پیوسته روان است.

اگر می خواهیم به دریا برسیم باید حرکت کنیم. برای حرکت کردن باید آگاهی داشته باشیم و دانایی کسب کرده باشیم که باعث شود اختلاف ارتفاع ایجاد شود تا بتوانیم جاری شویم تا به بهر اقیانوس برسیم. امیدوار هستم از این فرصتی که در اختیار ما قرار داده شده به بهترین شکل استفاده کنیم. این آموزش ها را اگر بخواهیم در بیرون از کنگره آموزش ببنیم باید میلیون میلیون خرج کنیم تا اگر به آموزش بدهند و یاد بدهند.

اما می خواهم در مورد دستور جلسه هفته قبل کمی صحبت کنم که دستور جلسه هفته قبل در مورد چگونه در کنگره 60 قردانی کنیم بود. این دستور جلسه آموزشی است که برای هفته آینده که جشن هسفر هستش به نحو احسنت از همسفر خود قدردانی کنیم. حتما هفته گذشته مسافران یاد گرفته انده چگونه قدردانی کنند که این قدردانی به سه صورت هستش قلبی، زبانی و پاکتی هستش.

اگر ستور جلسه امروز «وادی یازدهم» است. بخش بزرگی از آموزش‌های کنگره ۶۰ به صورت تمثیل برای ما ارائه می‌شود. پرسش اینجاست که «چشمه‌های خروشان، رودهای پرخروش و اقیانوس» چیست و چرا من که برای درمان اعتیاد آمده‌ام، باید این مفاهیم را بیاموزم؟

چشمه برای جاری شدن به دو عامل اصلی نیاز دارد: اول، منابع آبی و دوم، اختلاف ارتفاعی که به آب اجازه جریان دهد. حال این چشمه جوشان چه ارتباطی به من که در مسیر درمان اعتیاد هستم، پیدا می‌کند؟ اگر چشمه به منبع آب نیاز دارد، من برای جاری شدن به چه چیزی محتاجم؟ منبع آب در وجود من چیست و «اختلاف ارتفاع» در این تمثیل، چه معنایی دارد؟ قطعاً منبع آب برای ما، آگاهی، دانایی و جهان‌بینی است. ما باید حتماً این موارد را کسب کنیم تا بتوانیم جاری شویم و بخشش را انجام دهیم. بنابراین، آموزش‌های کنگره ۶۰ برای ما از اهمیت بالایی برخوردارند.

اما آیا صرفاً با گرفتن آموزش، خود به خود جاری می‌شویم؟ خیر، این‌گونه نیست؛ حتماً باید «اختلاف ارتفاعی» وجود داشته باشد. اما این اختلاف ارتفاع چگونه به دست می‌آید؟ با تغییر جایگاه. من در سال ۹۵ به‌عنوان تازه‌وارد به کنگره آمدم، سه جلسه را گذراندم، لژیون انتخاب کردم و سفر خود را شروع نمودم. آیا این اختلاف جایگاه از روز اول وجود داشت؟ خیر. در ابتدا من یک سفر اولی بودم که برای مدتی در لژیون می‌نشستم و سپس به خانه بازمی‌گشتم. اما پس از مدتی، با قواعد کنگره آشنا شدم: اگر می‌خواهی رشد کنی، باید وارد بازی شوی (خدمتگزاری).

این مسیر از نگهبانی نظم شروع شد و در ادامه انواع خدمت‌ها را انجام دادم تا جایگاه مرزبانی را تجربه کردم. سپس در آزمون راهنمایی شرکت کرده و راهنما شدم و اکنون به لطف خدا لژیون دارم. این سلسله مراتب باید آرام‌آرام طی شود تا بتوانیم به جایگاه‌های بالاتر آمده و جاری شویم. هدف نهایی تمام این مراحل، تبدیل شدن به اقیانوس است. کل این وادی یک مفهوم اساسی را به ما آموزش می‌دهد: تغییر، تبدیل و ترخیص.

ما باید تغییر کنیم تا به مرحله تبدیل و ترخیص نائل شویم. لازمه تغییر چیست؟ حرکت. اگر شما یک جا بنشینید، تغییری حاصل نخواهد شد. این وادی تأکید می‌کند: «حرکت کن، سکون بر هیچ موجودی جایز نیست.» هوشنگ ابتهاج شعری دارد که می‌گوید: «بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند / رونده باش. امید هیچ معجزی ز مرده نیست، زنده باش.» تفاوت مرده و زنده در حرکت کردن است. اگر ساکن باشیم، چه تفاوتی با یک مرده داریم؟ ما حتماً باید در مسیر درست و صراط مستقیم حرکت کنیم؛ راهی که کنگره به ما آموزش داده است.سایه در جایی دیگر می‌فرماید: «آبی که برآسود، زمینش بخورد زود / دریا شود آن رود که پیوسته روان است.»

اگر می‌خواهیم به دریا (اقیانوس) برسیم، باید حرکت کنیم. برای حرکت کردن، باید آگاهی و دانایی لازم را کسب کنیم؛ این‌ها همان منبع آب هستند که با ایجاد «اختلاف ارتفاع» (خدمت و تغییر جایگاه) به ما اجازه می‌دهند جاری شویم تا به اقیانوس برسیم. امیدوارم از این فرصتی که در اختیار ما قرار داده شده است، به بهترین شکل استفاده کنیم. این آموزش‌ها را اگر بخواهیم در بیرون از کنگره ببینیم، باید میلیون‌ها تومان هزینه کنیم، آن هم در صورتی که اصلاً آن آموزش‌ها را به ما ارائه دهند.
قدردانی از همسفران؛
اکنون می‌خواهم کمی در مورد دستور جلسه هفته گذشته صحبت کنم که درباره «چگونه در کنگره ۶۰ قدردانی کنیم» بود. این دستور جلسه در واقع زمینه‌سازی و آموزشی است تا برای هفته آینده، یعنی جشن همسفر، بتوانیم به نحو احسن از همسفران خود قدردانی کنیم. مسافران حتماً در هفته گذشته آموخته‌اند که این قدردانی به سه صورت قلبی، زبانی و پاکتی انجام می‌شود. حقیقت این است که ما مصرف‌کنندگان، اگر همسفرانمان را سر تا پا طلا هم بگیریم، باز هم کافی نیست و گوشه‌ای از لطف و محبت‌های بی‌دریغ آن‌ها جبران نخواهد شد.

تایپ و تنظیم: همسفر امیرحسین لژیون دوم 

عکاس: مسافر محمد لژیون سوم

با تشکر سایت نمایندگی بوئین زهرا