از مردابِ رکود تا رودِ رهایی

سومین جلسه از دوره هشتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره ۶۰ نمایندگی سیرجان؛ با دستور جلسه: "وادی یازدهم؛ چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان، همه به بحر و اقیانوس می‌رسند" با استادی: مسافر سعید-ن، نگهبانی: مسافر محمد و دبیری: مسافر مهران در روز یکشنبه مورخ: ۱۴۰۴/۰۹/۳۰ راس ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

دستور جلسه این هفته درباره وادی یازدهم است؛ وادی‌ای که می‌گوید: «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.»

در این وادی می‌خواهیم به این درک برسیم که منظور از چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان چیست. زمانی که من مصرف‌کننده بودم و قبل از ورود به کنگره، در نقطه‌ای متوقف شده بودم؛ زندگی‌ام فقط به مصرف مواد خلاصه می‌شد و به‌جز کارهای ضدارزشی، کار دیگری انجام نمی‌دادم. انسانی که مواد مخدر مصرف می‌کند، به‌طور ناخودآگاه در مسیر ضد ارزش‌ها قدم برمی‌دارد و سرانجام به تباهی و نابودی می‌رسد؛ درست مانند مردابی که راکد می‌ماند و می‌گندد.

اما با ورودم به کنگره و آموزش‌هایی که دریافت کردم، به این نتیجه رسیدم که باید طبق فرمان جناب مهندس حرکت کنم و تبدیل به یک چشمه جوشان شوم. چشمه همیشه از زمین زنده می‌جوشد، اما من با مصرف مواد به یک مرده متحرک تبدیل شده بودم و طبیعتاً جوششی در وجودم نبود. کنگره مرا دوباره احیا کرد و همین احیا باعث شد از درون بجوشم.

این جوشش باید از درون خود فرد شکل بگیرد؛ یعنی کاری که انجام می‌دهد، خواسته قلبی خودش باشد. برای مثال، اگر من بخواهم به درمان برسم، باید خودم آن را بخواهم. نه ترس از خانواده و نه اجبار راهنما، هیچ‌کدام به‌تنهایی مرا به مقصد نمی‌رسانند. جوشش واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که خواسته از درون شخص بجوشد.

وقتی این جوشش درونی شکل گرفت، انسان تبدیل به رود خروشان می‌شود. همان‌طور که رود در مسیر خود حرکت می‌کند، از سنگلاخ‌ها و موانع عبور می‌کند و هرگز متوقف نمی‌شود تا به بحر و اقیانوس برسد، ما هم باید برای رسیدن به هدف خود، موانع را کنار بزنیم و از مشکلات عبور کنیم. رود هیچ‌گاه به عقب بازنمی‌گردد و نمی‌ایستد؛ ما نیز نباید توقف کنیم یا به گذشته برگردیم.

بحر و اقیانوس برای ما همان آسایش، آرامش و تعادل است. بزرگ‌ترین خطر در مسیر ما توقف کردن است؛ یعنی زمانی که سفر اول تمام می‌شود و دیگر به کنگره نمی‌آییم و آموزش نمی‌گیریم. دور شدن از کنگره و آموزش، می‌تواند ما را دوباره به سمت مصرف سوق دهد.

توقف ما دقیقاً مانند توقف یک رود است؛ رودی که بایستد، هرگز به بحر و اقیانوس نخواهد رسید. پس نتیجه می‌گیریم اگر در مسیر آموزش و حرکت توقف کنیم، هرگز به آسایش، آرامش و مهم‌تر از همه، تعادل نخواهیم رسید.

ممنون از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید.

عکس: مسافر ناصر

ارسال: مسافر سعید