برای رسیدن به آرامش و رهایی، باید موانع را یکی یکی پشت سر گذاشت.

جلسه دوازدهم از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره 60 نمایندگی دانیال اهواز با استادی راهنمای محترم آقا ایرج، نگهبانی مسافر دانیال و دبیری مسافر کریم با دستور جلسه "وادی یازدهم و تاثیر آن روی من" در روز سه‌شنبه مورخ ۱۴۰۴/۱۰/۲۳ ساعت 17 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، ایرج هستم یک مسافر.شاکر و سپاسگزار خداوند هستم که این فرصت را پیدا کردم که بین شما باشم و حضور پیدا کنم. تشکر می‌کنم از ایجنت شعبه که اجازه دادند در این جایگاه قرار بگیرم، همچنین از راهنماهای عزیز و گروه مرزبانی تشکر می‌کنم. دستور جلسه‌ی امروز وادی‌ها هستند و در واقع وادی‌ها قسمت عمده‌ای از جهان‌بینی ما را تشکیل می‌دهند. این وادی‌ها و جهان‌بینی‌ها به ما کمک می‌کنند که به خودمان آسیب نزنیم. فلسفه‌ی وادی‌ها این است که من بتوانم مسیری را در زندگی طی کنم تا به آرامش برسم و از این مسیر لذت ببرم.تا الان من ده وادی را پشت سر گذاشته‌ام و وادی یازدهم می‌گوید: چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند. این جمله به عنوان تمثیلی برای نشان دادن مسیر زندگی ماست. زندگی ما مانند چشمه‌ای است که برای به جوش آمدن نیاز به یک منبع قوی دارد. این منبع همانند یک منبع پرآب باید باشد تا چشمه بتواند مسیر خود را ادامه دهد و به بحر و اقیانوس برسد. همچنین، برای اینکه چشمه به جوش بیاید، نیاز به اختلاف ارتفاع هم دارد تا جریان آن ادامه یابد و به سرعت حرکت کند. رودخانه برای طی کردن مسیر خود با مشکلات بسیاری روبروست؛ صخره‌ها، دره‌ها، تخته‌سنگ‌ها و کوه‌ها سر راهش قرار دارند. بسته به شدت جریان و قدرت آن رود، مشکلات را یا تخریب می‌کند و به مسیر خود ادامه می‌دهد، یا دور می‌زند و از کنار آنها عبور می‌کند. انسان هم در مسیر زندگی با مشکلاتی مواجه است. کتاب 60 درجه به زیبایی می‌گوید که گذرگاه زندگی یک مثلث سیاه است و زندگی سخت است. هر لحظه با یک مشکل روبرو هستیم، ولی مهم این است که چگونه با این مشکلات برخورد می‌کنیم.

برای عبور از مشکلات به یک منبع نیاز داریم. این منبع می‌تواند همان دانش کنگره، سی‌دی‌ها، وادی‌ها و کتاب‌ها باشد که به ما کمک می‌کنند تا از مشکلات عبور کنیم. همچنین، برای حل مشکلات به ابزارهایی مانند صبر، تفکر، ایمان، قناعت، پس‌انداز و تعقل نیاز داریم.یکی دیگر از مسائل مهم "اختلاف پتانسیل" است. انسان باید به طور مداوم رو به بالا حرکت کند و در یک سطح ثابت نماند. در کنگره، وقتی سفر اول تمام می‌شود، باید به خدمت بپردازیم تا رشد و پیشرفت ادامه پیدا کند. سفر دوم هم همینطور است؛ ما باید در مسیر پیشرفت قرار بگیریم و مشکلات جدیدتری را حل کنیم. این چشمه و رود درون انسان است. چشمه‌ای که درون ما وجود دارد، تنها با تلاش و کوشش فعال می‌شود. اگر در مسیر درست قرار بگیریم، می‌توانیم این چشمه را به حرکت درآوریم و به بحر و اقیانوس برسیم. اما اگر به جای این چشمه، فاضلاب‌های جوشان انتخاب کنیم، مشکلات به‌جای حل شدن بیشتر می‌شوند. در نهایت، جهان‌بینی یعنی دید وسیع‌تر به زندگی و مشکلات دیگران. نباید با هر مشکل کوچک مصرف کنیم. باید بدانیم که با مواد هیچ مشکلی حل نمی‌شود. ما با کنگره آموخته‌ایم که چگونه به مشکلات نگاه کنیم و از مسیر درست عبور کنیم. از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از شما متشکرم.

عکس و تایپ : مسافر رضا

ارسال خبر: مسافر محسن