دلنوشتهٔ مسافر قاسم رهجوی راهنما مسافر احسان در ارتباط با دستور جلسه این هفته:

سلام دوستان قاسم هستم مسافر.
آنتی ایکس تریاک و شیره کشیدنی، مدت سفر ۱۸۰ روز، روش DST، داروی درمان OT، رشته ورزشی کشتی، TDS مصرف ۱/۵ سی‌سی.
دل‌نوشته وادی یازدهم «چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان به بحر و اقیانوس می‌رسند» روزی فکر می‌کردم ایستادن یعنی امنیت نمی‌دانستم سکون، آغاز فرسودگی است. مثل آبی که اگر نجنبد، می‌گندد و مثل انسانی که اگر حرکت نکند، درگذشته دفن می‌شود. وادی یازدهم به من آموخت که زندگی، جریان است چشمه‌ای که بجوشد، راه خود را پیدا می‌کند رودی که جاری باشد، از سنگ‌ها نمی‌ترسد یا آن‌ها را می‌شکند یا راهش را عوض می‌کند؛ اما هرگز متوقف نمی‌شود. در کنگره۶۰ فهمیدم رشد با خواستن آغاز می‌شود و با آموزش، باتجربه، با تکرار و با بفهمیدم قرار نیست منتظر معجزه بمانم خود حرکت، معجزه است. دیگر نمی‌خواهم انسان دیروز باشم، چون «آنچه گذشته، دیگر برای امروز من صادق نیست».
امروز اگر جاری‌ام، اگر در مسیر آموزش قدم برمی‌دارم، یعنی هنوز امید هست، یعنی هنوز راه به بحر و اقیانوس باز است.
سپاسگزارم از کنگره ۶۰ که من را در مسیر جاری بودن قرار داده است.

نگارش: مسافر قاسم لژیون دوازدهم
ویرایش: مسافر ایمان لژیون پانزدهم
ارسال خبر:مسافر ایمان لژیون پانزدهم
مرزبان خبری: مسافر مصطفی
نمایندگی رضوی مشهد