کنگره، بستری برای رسیدن به آرامش و درک معنای زندگی است

جلسه نهم از دوره نهم سری کارگاه های آموزشی عمومی کنگره 60 ویژه مسافران و همسفران نمایندگی پرند، با استادی راهنمای محترم مسافرکامبیز ، نگهبانی مسافر علی نقی  و دبیری مسافر نیما  با دستور جلسه "وادی یازدهم:چشمه های جوشان و رود های خروشان ،همه به بحر و اقیانوس می رسند" شنبه 29 آذر 1404 ساعت16:30آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان کامبیز هستم مسافر،
سپاسگزار خداوند هستم که بار دیگر این توفیق نصیبم شد تا در این جایگاه حضور داشته باشم؛ جایگاهی برای آموختن از عزیزان و خدمت‌گزاری در مسیر آموزش. قدردان جناب مهندس، سیستم کنگره ۶۰ و راهنمای عزیزم هستم؛ چراکه بی‌تردید، وجود همین بستر و همین آموزش‌هاست که امروز مرا به این حال خوش رسانده و امکان نشستن در این جایگاه را فراهم کرده است.

اما «حال خوش»؛
حال خوش، آن‌گونه که من در این مسیر آموخته‌ام، صرفاً به معنای خندیدن یا شادی ظاهری نیست. حال خوش، آرامشی عمیق و درونی است که انسان را در مسیر درست نگاه می‌دارد. همان‌گونه که در پیام سی‌دی «کشش» آمده است:
«در جمع آنان که به عرش الهی می‌اندیشند و در صدد صعودند، آرام می‌گیریم.»
این جمله خود گویای آن است که بستر کنگره، بستری برای رسیدن به آرامش و درک معنای زندگی است؛ بستری برای فهم حال خوش
به باور من، این پیام نوعی دعوت است؛ همان دعوتی که در وادی یازدهم نیز به آن اشاره می‌شود. دعوتی برای انتخاب. انسان موجودی مختار آفریده شده است؛ دعوت می‌شود به مسیر آموزش، به کنگره، به رشد و تعالی، و در سوی دیگر، دعوت نیروهای بازدارنده و ضد ارزش نیز همواره وجود دارد. این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم کدام دعوت را بپذیریم.
در این میان، کنگره ۶۰ برای من بهترین بستر بوده است؛ بستری که نمونه‌اش را در زندگی شخصی‌ام کمتر یافته‌ام. حتی هفته شکرگزاری، خود راهکاری عملی برای رسیدن به حال خوش است. شکرگزاری، نیرویی است که اضطراب، استرس و آشفتگی درون را تعدیل می‌کند و انسان را به آرامشی پایدار می‌رساند؛ آرامشی که به‌ویژه در خلوت شبانه، می‌تواند مرهمی برای جان باشد.
در بیرون از این فضا، سخن بسیار است؛ سمینارها، فایل‌ها، شعارها و جملات زیبا فراوان‌اند. اما آنچه کنگره به من داده، «قالب» است؛ جهان‌بینی است؛ معیاری روشن برای سنجش. معیاری که به کمک آن می‌توان تشخیص داد چه سخنی ریشه‌دار و کاربردی است و چه سخنی گذرا و بی‌اثر. اگر این قالب نباشد، ناگزیر یکی از دعوت‌های منفی را می‌پذیریم؛ چراکه توان مقابله بدون آموزش، محدود است.

وادی یازدهم به‌روشنی به من می‌آموزد که خروج از تاریکی‌ها، تنها با رعایت قوانین ممکن است. قوانین الهی و قوانین زندگی، همگی انسان را به سمت آرامش هدایت می‌کنند. هرجا آرامش از ما گرفته می‌شود، می‌توان با نگاهی صادقانه بررسی کرد که کدام قانون نادیده گرفته شده است تفاوتی ندارد که این قوانین با چه عنوانی بیان شوند؛ اصل پیام یکی است و راه روشن است.

در ادامه وادی یازدهم، آن تشبیه زیبا مطرح می‌شود:
چشمه‌های جوشان، رودهای خروشان و در نهایت، اتصال به بحر اقیانوس
چشمه جوشان، بدون منبع اطلاعاتی و آموزش، شکل نمی‌گیرد. در کنگره، آموزش به‌وفور و به‌رایگان در اختیار ماست: سی‌دی‌ها، لژیون‌ها، جلسات. این‌ها همان منابعی هستند که انسان را از یک چشمه کوچک، به رودی خروشان و در نهایت به دریایی بیکران متصل می‌کنند.
در بخش دوم جلسه، به مناسبت تولد مصطفی عزیز، چند کلامی عرض می‌کنم
مصطفی ظاهری آرام، دلنشین و بی‌آزار دارد؛ به‌گونه‌ای که کمتر کسی تصور می‌کند با چالش مصرف روبه‌رو بوده است. اما در پس این ظاهر آرام، پرسش‌ها و گره‌هایی وجود دارد که شناخت آن‌ها زمان‌بر و دقیق است. او پرسش‌های بسیاری دارد و امیدوارم با قرار گرفتن عمیق‌تر در مسیر آموزش، پاسخ‌های خود را بیابد.
مسیر رسیدن از چشمه به رود و از رود به بحر، تنها از راه آموزش می‌گذرد. گمان می‌کنم یکی از گره‌های مصطفی نیز، فاصله گرفتن مقطعی از آموزش بوده است؛ آموزش‌هایی چون سی‌دی‌ها، مشارکت‌ها و همراهی با راهنما. تجربه شخصی من نشان داده است که جوینده واقعی، با راهنمایی راهنما، به‌دنبال آموزش‌های تکمیلی می‌رود تا منابع اطلاعاتی خود را غنی‌تر کند
در پایان، امیدوارم ادامه جلسه، پربار و پرانرژی باشد و همگی بتوانیم بیش از پیش از این بستر ارزشمند بهره‌مند شویم
به مناسبت تولد مصطفی عزیز، او را تشویق می‌کنیم و برایش آرزوی قرار گرفتن هرچه عمیق‌تر در مسیر آموزش و آرامش داریم.
سپاسگزارم.

مشارکت مسافر مصطفی (تولد یک سال رهایی)

خداوند را شاکرم که امروز اینجا هستم و تولد یک‌سال رهایی‌ام را جشن می‌گیرم
امیدوارم بتوانم شکرگزار واقعی این نعمت باشم و زکات این حال خوب را پرداخت کنم.
سفر اول من با وجود سختی‌ها، سفری خوب و آموزنده بود و از راهنمایان عزیزم آقا میلاد و آقا کامبیز صمیمانه تشکر می‌کنم
مدتی به دلیل ناآگاهی و کمبود آموزش کمرنگ شدم، اما جدا نشدم و امروز این وادی برای من تلنگری است تا با آموزش، حضور و خدمت دوباره مسیرم را محکم‌تر ادامه دهم

از همسفرم که همیشه پشتیبان من بوده،
از آقای مهندس، مرزبانان، راهنمای تازه‌واردین آقا ناصر و همه خدمتگزاران کنگره سپاسگزارم
امیدوارم بتوانم با حال خوب، آموزش و خدمت صادقانه، جبران گذشته را انجام دهم

ممنون از توجه شما.

بارگذاری و تنظیم: مسافر نیما لژیون چهارم
مرزبان خبری: مسافر مجید