وادی یازدهم، وادی حرکت و زندگی است

همسفر مریم✍

 وادی یازدهم از چشمه، رود، و به بزرگترین پهنه زمین که اقیانوس است ختم می‌شود. چشمه نشانه زلالی و پاکی است، همان آموزش‌ها و اطلاعاتی است که در کنگره به ما می‌دهند و ما را سیراب می‌کنند. حال که سیراب شدیم و تشنگی ما برطرف شد؛ باید کنگره را رها کنیم و برویم؟! نه ما باید حرکت کنیم و ساکن نباشیم، باید همه کسانی که از این چشمه سیراب شده‌اند با یکدیگر همدل و همراه با هم حرکت کنند و تبدیل به رودی شوند که، این رود با خود آبادانی خواهد آورد. رود هنگامی که حرکت می‌کند، در مسیر خود به تخته سنگ‌ها و قلوه سنگ‌ها برخورد می‌کند، راه رود پرپیچ و خم است، این تخته سنگ‌ها، همان مشکلات و سختی‌های زندگی هستند که در راه برای ما به وجود می‌آید؛ ولی با توکل به خداوند سختی‌ها را کنار می‌زنیم و حرکت می‌کنیم که به بحر و اقیانوس برسیم.

مبدا ما چشمه و هدف ما بحر بود؛ اگر راهی که ما طی می‌کنیم در صراط مستقیم باشد و تزکیه پالایش داشته باشیم و با تفکر سالم، ایمان سالم، عقل سالم، عشق سالم، حرکت کنیم حتماً این راه را به راحتی طی خواهیم کرد و به اقیانوس لایتناهی که همان قدرت مطلق است می‌رسیم که، سراسر آسایش و آرامش است. آموزش‌های کنگره ما را از درون و برون تغییر می‌دهد و جهان‌بینی ما را نسبت به جهان هستی دگرگون می‌کند. در وادی یازدهم به ما می‌گوید: تغییر جایگاه در انسان باعث اختلاف پتانسیل می‌شود؛ چون خدمت کردن به انسان انرژی می‌دهد. ما می‌توانیم در جایگاهی که هستیم به خوبی خدمت کنیم. همیشه سعی کنیم که حرکت و راه ما در سمت ارزش‌ها باشد، حتماً قدرت مطلق ما را یاری خواهد داد. به امید روزی که همه خواستاران رهایی به این رود بپیوندند و به بحر و اقیانوس برسند.     

همسفر معصومه✍

یکی از ویژگی‌های خاص انسان، داشتن اختیار کامل است. انسان با اختیار خود، مسیر زندگی خویش را انتخاب می‌کند و نتیجه و پیامدهای انتخاب خود را می‌بیند. من باید طبق قوانین الهی حرکت کنم و بدانم که قوانین الهی نابودی ندارند، فقط توسط اهریمن و یارانش تحریف و مخدوش می‌شود. پس شناخت این قوانین زندگی سالم مستلزم آموزش و یادگیری است. من باید همیشه تشنه‌ی دانستن باشم و بدانم هر چه‌قدر علم و آگاهی کسب کنم، کم است؛ البته علم صحیح و درست.

همواره گوش به فرمان راهنما و آموزگار خویش باشم و توصیه‌ها و اوامر آن‌ها را عملی کنم و بدانم مسیر درست زندگی سالم، مسیری بس سخت و دشوار، با فراز و نشیب‌های فراوان است؛ باید یادبگیرم که چگونه از این پستی و بلندی‌ها به سلامت عبور کنم و تجربه‌ی مفید کسب کنم. نیروهای تخریبی و انسان‌های پلید در مسیر راه من هستند، نباید از آن‌ها نفرت داشته باشم و به آن‌ها به چشم معلم نگاه کنم و حرکات و رفتارهای زشت آن‌ها را انجام ندهم. زیرا؛ آن‌ها حکم نیروی مکمل در پیشرفت من در زندگی را دارند.

هر چه می‌‌آموزم عملی کنم( با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود). این عمل است که دانش و علم را زیبنده می‌کند و به باورها ارزش می‌نهد.‌‌ در این صورت من به چشمه‌ی جوشان و رود خروشان تبدیل می‌شوم و می‌توانم به هدف و نتیجه‌ی خوب و عالی برسم. با حرکت درست و تغییر جایگاه انرژی می‌گیرم و اعتماد به نفس من زیاد می‌شود که، در این صورت باید شاکر خداوند باشم؛ زیرا این لطف و رحمت الهی او است که شامل حال من شده است. باید همیشه با توکل به خدا در مسیر درست حرکت کنم و اگر مقامی و موفقیتی کسب کردم به پاس از خداوند و پرداخت زکات شرایط کنونی، به دیگران خدمت کنم و این حال خوش و قشنگ را با آن‌ها شریک شوم. هیچ‌گاه از حرکت و تلاش باز نایستم، همین جهش‌ها و اثر گذاری‌ها است که انسان را سرشار از انرژی می‌نماید و قدرت و توان زندگی و لذت بردن از هستی را برای من ایجاد می‌کند.  

 همسفر زهرا✍

وادی یازدهم از هدف می‌گوید. هدف رود خروشان، دریاست و هدف ما رسیدن به قدرت مطلق. رودها هر کدام مسیر خودشان را طی می‌کنند گاهی آرام، گاهی پرشور و خروشان؛ اما هر کدام به هدف نهایی خود می‌رسند. همه به دریا می‌ریزند و در نهایت به اقیانوس می‌پیوندند. چشمه‌ای که کوچک است با صبر و زمان قدرت پیدا می‌کند و مسیر خود را طی می‌کند. رودی که پر تلاطم است با صبر و مقاومت راهش را به دریا باز می‌کند.این مسیر یادآور زندگی ماست.‌ ما هم هر کدام جریان‌هایی داریم هر مشکل، هر تجربه، هر لحظه، چیزی به ما می‌آموزد.

وادی یازدهم به ما می‌گوید: صبر و شکیبایی قدرتی است که، ما را به مقصد می‌رساند؛ اگر عجله کنیم مثل رود خروشان که مسیرش را گم کند، زندگی ما هم دچار اضطراب می‌شود؛ اما وقتی یاد گرفتیم صبور باشیم، وقتی مسیر خود را ادامه دهیم، همه چیز به آرامی به جای خود می‌رسد. ما نیز مانند چشمه‌ها با آموزش‌ها، تجربه‌ها و تلاش به جریان اصلی می‌پیوندیم و به اقیانوس آرامش و آگاهی می‌رسیم. آن‌جاست که همه مشکلات حل می‌شوند، آن‌جاست که همه چیز معنی پیدا می‌کند. هر کدام از ما با مسیر خود، با تجربه‌هایمان در نهایت به آرامش می‌رسیم. این مسیر گاهی کوتاه است، گاهی طولانی؛ اما مقصد یکسان است هم‌چون رودها و چشمه‌ها ما هم به دریا می‌رسیم و در نهایت به اقیانوسی از آگاهی و آرامش، پس یاد گرفتم صبور باشم، تلاش کنم و مسیر خود را ادامه دهم؛ چون همه چیز به جای خودش می‌رسد، همه جریان‌ها در نهایت به آرامش ختم می‌شوند و این، قانون طبیعت و زندگی است که، ما باید آن را بپذیریم و با آرامش حرکت کنیم و در کنگره زمانی می‌توانیم تبدیل به رود خروشان شویم که منابع اطلاعاتی را دریافت کنیم، روی خودمان کار کنیم و خدمت کنیم.

نویسندگان: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)، همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون دوازدهم)، همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر نسیم (لژیون یازدهم)

رابط خبری لژیون جونز: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون ششم)

تنظیم و ارسال: همسفر اعظم دبیر سایت 

همسفران نمایندگی پروین اعتصامی اراک