پختگی و صیقل‌کاری راحت نیست

دهمین جلسه از دوره شصت و چهارم از سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ ویژه مسافران و همسفران نمایندگی خلیج‌فارس بوشهر، با استادی مسافر مهدی، نگهبانی مسافر امرالله و دبیری مسافر احسان با دستور جلسه «در کنگره ۶۰ چگونه قدردانی می کنیم؟» روز پنج‌شنبه ۲۷ آذر ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، مهدی هستم یک مسافر.
از تمامی عزیزان چه در بخش همسفران و چه مسافران که در این شعبه خدمت می‌کنند، تشکر می‌کنم‌. همچنین سپاسگزارم از آقای امرالله که از من خواستند امروز استاد جلسه باشم، فکر می‌کنم مدتی بود که استاد جلسه نبودم و این هم به انتخاب خودم بود؛ چون تصور می‌کنم اگر روزی بخواهیم فقط به‌ اندازه عملمان صحبت کنیم، آدم‌های زیادی در دنیا نیستند که بتوانند زیاد حرف بزنند. شاید بتوان افرادی مثل آقای مهندس و استاد امین را مثال زد، به هر حال چیزی که ما در کنگره یاد گرفتیم، این است که از تجارب خود چیزهایی برای گفتن برای دیگران داشته باشیم.

در مورد موضوع جلسه، آقای مهندس به بهترین حالت ممکن درباره این موضوع صحبت کردند. در جلسات قبلی هم دوستان مشارکت‌های ارزشمندی داشتند. وقتی همه صحبت‌ها را جمع‌بندی می‌کنیم، نتیجه‌ای که من به آن رسیده‌ام این است که قدردانی واقعی یعنی استفاده بهینه و مطلوب از سیستمی که در اختیار ما قرار گرفته است.

کنگره ۶۰، فضایی است که انتخاب واژه‌ها و مفاهیم در آن بسیار با دقت انجام می‌شود و این موضوع کمک می‌کند بسیاری از مسائل برای ما روشن شود. وقتی از "سفر" صحبت می‌کنیم، ناخودآگاه به ذهن ما سفرهای فیزیکی خطور می‌کند؛ مثلاً زمانی که از شهری در جنوب کشور به شهری در شمال سفر می‌کنیم. قطعاً هدفی وجود دارد، شاید تفریحی یا کاری باشد، اما قطعاً انتظار داریم اتفاق خوبی رخ دهد، سفر کنگره هم مشابه همین است.

در هر سفری، مخصوصاً سفرهای اول، با محدودیت‌ها و محرومیت‌هایی مواجه هستیم. مثلاً ممکن است دیگر به راحتی نتوانیم غذای موردعلاقه‌مان را بخوریم یا ساعت خوابمان تغییر کند. حتی ممکن است نیاز باشد برخی سختی‌ها را تحمل کنیم. سفر اول در کنگره هم دقیقاً همین حالت را دارد. فردی که وارد کنگره می‌شود، چه مسافر باشد یا همسفر، اغلب با یک ساختار معیوب قدم به این مسیر می‌گذارد. این وضعیت مانند خانه‌ای است که ممکن است بر اثر کوچک‌ترین زلزله یا یک برداشت خاک خراب شود. برای رفع این معضل، اولین کار تخریب آن خانه‌ی معیوب و ساختن یک بنای جدید است.

این روند تخریب و بازسازی، گاهی حتی باعث از دست دادن چیزهایی می‌شود که پیش‌تر داشتیم؛ مثل استقلال مالی یا راحتی‌های زندگی روزمره؛ ولی در نهایت این فرآیند باعث ساختن یک ساختار مستحکم‌تر می‌شود. این تجربه‌ای است که خود من هم داشته‌ام؛ هرچند سخت و نفس‌گیر بود، اما از اول مطمئن بودم که این رنج‌ها منجر به یک تحول مثبت خواهند شد.

مسائلی که ما با آن‌ها روبرو هستیم، گاهی بسیار دشوار جلوه می‌کنند. اما اگر بدانیم چرا تحملشان می‌کنیم و هدف نهایی چیست، دیگر برایمان ناخوشایند نخواهند بود. پیامی که در پایان سفر دوم بیان می‌شود نیز این نکته را بازگو می‌کند: باید عمیق‌تر شد و صیقل خورد تا بتوان جایگاهی متفاوت و کامل‌تر یافت. البته این پختگی و صیقل‌کاری راحت نیست؛ اما وقتی بدانید چرا اين‌ها را تحمل می‌کنید، آن موقع همه این سختی‌ها معنا پیدا می‌کنند.

در نهایت از شما عزیزان متشکرم که به صحبت‌های من گوش دادید و امیدوارم همه ما بتوانیم با صبوری به هدف نهایی خود برسیم و یک ساختار بهتر برای آینده بسازیم.
ممنونم که به صحبت های من گوش کردید.

نگارش: مسافر احسان (لژیون هفتم)
عکس: مسافر کاوه
ارسال: مسافر اسماعیل