قدردانی از مسیری که مرا به خودم رساند

همسفر خدیجه در مورد دستور جلسه «چگونه در کنگره‌۶۰ قدردانی می‌کنیم؟» دلنوشته‌ای ارائه کردند که در ادامه می‌خوانیم:

قدردانی برای منِ همسفر؛ یعنی دیدنِ خودم بعد از سال‌ها فراموشی. کنگره‌۶۰ به من آموخت که من فقط همراهِ دردها نبودم؛ بلکه خودم نیز زخمی بودم و نیاز به آموزش داشتم. امروز قدردانِ جایی هستم که به من اجازه داد، بدون قضاوت و سرزنش، فقط یاد بگیرم و آرام شوم؛ جایی که فهمیدم تغییر از من شروع می‌شود.

انسان با تشکر و قدردانی می‌تواند به آرامش و آسایش روحی و معنوی برسد. وقتی گذشته را به یاد می‌آورم که چگونه در تاریکی‌ها زندگی می‌کردم و از درمانِ مسافرم ناامید شده بودم. تا این‌که خداوند راهِ کنگره را به من نشان داد. زمانی‌که وارد کنگره شدم، گویی روزنه‌ای از امید پیدا کردم و زندگی‌ام جان تازه‌ای گرفت. خوشبختی را دوباره حس کردم.

من این احساس را مدیونِ آقای مهندس دژاکام و خانواده‌ محترم ایشان هستم که مانند فرشته‌ای نجات‌بخش، در زندگی من معجزه کردند. من با حضور منظم در کارگاه، احترام به ایجنت، مرزبانان و راهنما، خدمت کردن در کنگره، حمایت از سبد پول و عمل کردن به آموزش‌هایی که آقای مهندس در اختیارم گذاشتند، می‌توانم اندکی از زحمات آقای مهندس و کنگره قدردانی کنم.

امروز قدردانی برای من به معنای صبوری، احترام و رشد در سکوت است؛ یعنی یاد بگیرم همراه باشم، نه مانع. کنگره‌۶۰ به من آموخت وقتی قدردان باشم، آرامش درونم بیشتر می‌شود و این آرامش، بهترین هدیه‌ای است که می‌توانم به خودم و مسافرم بدهم.

نویسنده: همسفر خدیجه رهجوی راهنما همسفر غزل (لژیون سوم)
رابط خبری: راهنما همسفر غزل (لژیون سوم)
ارسال: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی چالوس