تشکر و قدردانی یعنی سپاسگزاری قلبی زبانی و عملی

در ابتدا خداوند مهربان را شاکر و سپاسگزارم که کنگره را در مسیر زندگی‌ام قرار داد تا آموزش بگیرم و بتوانم با کمک دوستان، راهنمای عزیزم و آموزش‌های کنگره راه درست زندگی‌کردن را بیاموزم. قبل از ورود به کنگره کوچک‌ترین مشکل برای من خیلی بزرگ بود، با کوچک‌ترین حرف‌های اطرافیانم تمام درونم به‌هم می‌ریخت و تا چندین روز درگیر حرف‌ها و مشکلات بودم ولی؛ زمانی‌که رحمت خداوند شامل حال من شد و وارد کنگره شدم با آموزش‌های کنگره توانستم راه‌حل مشکلات را یاد بگیرم و به‌راحتی بتوانم مسائل و موانع زندگی‌ام را یکی‌یکی از میان بردارم و در این مسیر یاد گرفتم از حرف‌های دیگران ناراحت نشوم، حتی حرف‌هایی که قبلاً شاید برای من خیلی مهم بودند الان به آن‌ها اصلا فکر هم نمی‌کنم.

امروز به‌لطف پروردگار مهربانم در آرامش هستم، حس‌هایم باز شده‌اند و آموزش‌ها و مطالب کنگره برایم بسیار شیرین و قابل فهم‌تر هستند. خدا را از صمیم قلب شکر می‌کنم که با آموزش‌های خوب کنگره این توانایی را پیدا کرده‌ام تا بتوانم مشکلاتم را راحت‌تر حل کنم. تشکر و قدردانی یعنی سپاسگزاری قلبی، زبانی و عملی از آقای مهندس، خانواده محترم‌شان و همه اعضا کنگره که به‌ ما کمک می‌کنند که راه مستقیم را پیدا کنیم. از راهنمای عزیزم خیلی تشکر می‌کنم که با آموزش‌های خوب خود راه درست زندگی کردن را به من آموزش داد.

وقتی قدردانی قلبی باشد باید به زبان هم بیاوریم یعنی؛ هرکسی، هرکاری برای ما انجام می‌دهد باید از او تشکر کنیم. تشکر کردن باعث می‌شود خیر و برکت بیشتری در زندگی‌مان سرازیر شود و اگر کسی قدردان نعمت‌های خداوند باشد، خیر و برکت بیشتری در زندگی نصیب خود می‌کند. کنگره هم همین‌گونه است؛ ما در کنگره با تشکر کردن، فرمان‌برداری از قوانین، احترام گذاشتن و عمل کردن به فرامین نه‌تنها به‌گونه‌ای قدردان کنگره بوده‌ایم؛ بلکه در زندگی خودمان هم آرامش و آسایش بیشتری را دریافت می‌کنیم و در نهایت موفقیت بیشتری هم در کنگره و هم در زندگی کسب می‌کنیم.

در کنگره یاد گرفته‌ام که عمل کردن و به اجرا در‌آوردن آموزش‌ها خیلی اهمیت دارد، وقتی در کنگره یا بیرون از کنگره به فرد درمانده‌ای کمک می‌کنیم باید از ته‌دل و بدون منت باشد، چون اگر این‌طور نباشد ارزش معنوی آن از بین می‌رود. در کار با خداوند، ما نباید نگاه معامله‌گرانه‌ای داشته باشیم یعنی؛ نباید با خودمان بگوییم: خداوندا من این پول را می‌دهم و در عوض این چیز را به من بده، بلکه باید از صمیم قلب و بدون هیچ چشم‌داشتی باشد و از خداوند می‌خواهم ما را یاری دهد تا همیشه از بندگان سپاسگزار او باشیم.

نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر زیور رهجوی راهنما همسفر ندا (لژیون نهم)
ویرایش و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون چهارم) دبیر دوم سایت