ضربان قلب

جلسه سیزدهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی لواسان به استادی همسفر ساحل، نگهبانی همسفر شیده و دبیری همسفر نوشین با دستور جلسه «چگونه از کنگره۶۰ قدردانی می‌کنم » روز سه‌شنبه 25 آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

برای من خیلی عجیب بود که این دستور جلسه برای من پیش آمد که در مورد آن صحبت کنم؛ من انسان قدردانی نبوده و نیستم و همچنان برای آن تلاش می‌کنم، به نظر من ارزش دادن به کار یا موقعیتی که داریم، می‌شود قدردانی. در زندگی بسیاری از ما اتفاق افتاده که خیلی چیز ها را داشتیم که از دست داده‌ایم و وقتی که از دستشان دادیم تازه متوجه آن شده‌ایم که چه بوده و چرا این اتفاق افتاده است. همین که من می‌توانم راه بروم و این کار را خودم انجام دهم، پیش پا افتاده‌ترین چیزی است که من برای شکرگزاری می‌توانم بنویسم.

همه نعمت ها را خداوند به ما عطا کرده بدون اینکه حتی ما درخواستی داشته باشیم، و این یعنی بخشیدن و به من مجانی داده شده ولی به خیلی‌ها داده نشده است.
زندگی کاملا سینوسی می‌باشد و تماماً در حالا بالا و پایین شدن است، مثل ضربان قلب، و هیچ روزی تماما‌ً شبیه روز دیگر نیست. همانطور که قدردانی در دلمان وجود دارد، باید بیان هم بکنیم زیرا به زبان آوردن قدردانی، به آن انرژی می‌دهد، انسان های بزرگ برایشان اهمیت ندارد که کسی قدردان محبت آن‌ها باشد و بدون قید و شرط اینکار را انجام می‌دهند.

یک حکایتی در اسرار التوحید وجود دارد که می‌گوید: برزگری تعدادی خیار را بین اعضای خانواده و غلامش تقسیم کرد ولی به خودش نرسید، نگاه کرد و دید غلامش با ولع در حال خیار خوردن است و ته خیارش را از او می‌گیرد و می‌خورد و می‌بیند بسیار تلخ است و از او می‌پرسد که چطور با ولع در حال خوردن آن بوده؟ غلام جواب می‌دهد خداوندی که همیشه به من خوبی می‌کند و میوه خودش را به من می‌دهد، حالا یکبار خیار تلخ داده به من و من به خاطر یکم تلخی آن همه خوشی را بیخیال نمی‌شوم.

«رهایی 40 سی‌دی»

عکاس: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول)
تایپیست: همسفر ماهک رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر شادی (لژیون اول) دبیر اول سایت
همسفران نمایندگی لواسان