جلسه چهاردهم از دوره سیویکم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی نیمایوشیج به استادی همسفر فرشته، نگهبانی همسفر عاتیکه و دبیری همسفر سامره با دستور جلسه «در کنگره۶۰ چگونه قدردانی میکنیم؟» روز دوشنبه ۲۴ آذرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
شاکر خداوند هستم که کنگره را روزی من قرار داد؛ از آقای مهندس و خانواده محترمشان تشکر و قدردانی میکنم، از راهنمای تازهواردین همسفر فاطمه تشکر میکنم که با صحبتهایشان من را جذب کنگره کردهاند. تشکر و قدردانی ویژه دارم از راهنمای خوب خودم همسفر آمنه که سنگ صبور من بودند و این فرصت را در اختیار من قرار دادهاند تا بتوانم خدمت کنم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه، در کنگره چگونه قدردانی میکنیم؛ قدردانی؛ یعنی تشکر و سپاسگزاری و شکرگزاری کردن. ما قدردانی را باید در تمام سطوح زندگی داشته باشیم؛ قدردانی بابت سلامتی، قدردانی از جهان هستی از این همه نعمتهای زیادی که در اختیار من داده شده است. به نظر من ایرانیها این همه صفت خوب و پسندیده که دارند؛ اما باید در رفتارمان تجدید نظر کوچک داشته باشیم، آدمهای اطراف خودمان را ببینیم و پیدایشان کنیم و قدر آنها را بدانیم و شأن و منزلتشان را بدانیم؛ برای زندهها ارزش قائل بشویم، وقتی کسی یا چیزی را از دست دادهایم آنوقت بگوییم که طرف چی بود و کی بود؛ واقعاً برای زندهها ارزش قائل شویم.
من قدردانی را به سه طریق میتوانم نشان بدهم؛ از ته دل و دلی باشد؛ وقتی کسی به من خدمتی انجام میدهد و کمکی در حق من انجام داد باید قدردان باشم و تشکر کنم.
راه دیگر زبانی آن را ابراز کنم اگر کسی را دوست دارم واقعاً بگویم که من چقدر دوستش دارم. اینکه با عمل نشان بدهم اگر مثلاً من به یک نفر کمک کردم در راه رضای خدا باشد و از آن کار انتظار بازگشت نداشته باشم و بلاعوض باشد؛ این کار باعث میشود من به آرامش برسم و پیش وجدان خودم راضی باشم.
من در فامیل الگو بودم و به صبوری معروف بودم و دیگر در زندگی کم آورده بودم تا اینکه کنگره به من کمک کرد؛ باعث شد امید در من زنده شود و یکی از چالشهای بزرگ در زندگی ترس از آینده بود که خدا را شکر به کنگره آمدم و راهنمایم خیلی با من صحبت کرد و راهنمایی کرد؛ با سیدیهایی که نوشتم بهتر شدم تا بتوانم با این چالش کنار بیایم؛ حالا من در برابر این همه لطف و محبت که کنگره در حق من کرد چطوری آن را جبران کنم.
وقتی به عنوان رهجو وارد کنگره شدم باید به دیگران احترام بگذارم، از قوانین رعایت کنم، این همه نعمتهایی که در اختیار من قرار گرفته شده است، چیزهایی که به دست آوردم را سعی کنم حفظ کنم وقتی سیدی مینویسم و آموزش میگیرم فقط برای رفع تکلیف نباشد حداقل یک نکته کوچک را در زندگی و خانواده خودم کاربردی کنم و بی منت و بدون توقع سبد قانون یازدهم را حمایت و کمک کنم تا انشاءالله کنگره به اهداف عالی و علمی دست پیدا کنند و یک روزی جهانی بشود.

مرزبانان کشیک: همسفر صدیقه و مسافر مجتبی
تایپیست: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون پانزدهم)
عکاس: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر سکینه(لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون هشتم)نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نیمایوشیج
- تعداد بازدید از این مطلب :
79