خدمت کردن بلاعوض نوعی قدردانی است

مسافر نیکوتین محدثه:

دستور جلسه هفته را می‌توان به دو بخش قدردانی در کنگره‌۶۰ و قدردانی در زندگی تقسیم کرد. دستور جلسات کنگره۶۰ فقط مختص این مکان نیست؛ بلکه در زندگی شخصی ما نیز نقش بسیار مهم و تأثیرگذاری دارند. ابتدا درباره قدردانی در کنگره۶۰ صحبت می‌کنم. وقتی با خود فکر می‌کردم که این مکان مقدس چه چیزهایی به من داده است، ناخودآگاه به سالیان گذشته برگشتم.

من تقریباً تمام راه‌هایی را که برای ترک سیگار وجود داشت امتحان کرده بودم. از ویپ و سیگار الکترونیکی گرفته تا قطع ناگهانی یا سقوط آزاد، کنار گذاشتن سریع سیگار بدون هیچ برنامه‌ای، مدیتیشن، جایگزین کردن سیگار با سرگرمی‌ها و روش‌های متعدد دیگر؛ اما هیچ‌کدام برای من نتیجه‌ای نداشت و نتوانستم سیگار را ترک کنم.

زمانی که وارد جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰ شدم، مسافر من تازه مرزبان شده بود. وقتی حال خوب او را می‌دیدم به‌شدت برای من سؤال بود که چگونه یک مکان می‌تواند حال یک انسان مصرف‌کننده را تا این اندازه خوب کند که بیشتر وقت خود را با علاقه در آن‌جا بگذراند. همین کنجکاوی باعث شد من نیز وارد کنگره۶۰ و با سفر نیکوتین آشنا بشوم.

لازم می‌دانم در این‌جا از راهنمایان خود همسفر مینا و همسفر زهرا صمیمانه قدردانی و تشکر کنم. در ابتدای سفر، ترس‌های زیادی داشتم. ترس داشتم که نکند دل من سیگار بخواهد؟ آیا این روش واقعاً جواب می‌دهد؟ مگر درمانی هم وجود دارد؛ اما با گذشت زمان و دیدن راهنمایان ویلیام‌وایت که به درمان رسیده بودند، کم‌کم به روش DST ایمان آوردم. بعد از سفر نیکوتین ورق زندگی من برگشت.

حال من آرام‌آرام بهتر شد و از انسانی ناچار و دردمند تبدیل شدم به انسانی با حال خوب که دیگر وابسته، درگیر یا در بند سیگار نبود. من که همه راه‌ها را امتحان کرده بودم به این نتیجه رسیدم که تنها با جهان‌بینی‌ کنگره۶۰ که به من آموزش داده می‌شود، می‌توان درمان واقعی را تجربه کرد. حالا سؤال این است: من که همه زندگی‌ خود را از کنگره‌۶۰ دارم، چگونه باید قدردانی کنم؟

آقای مهندس دژاکام می‌فرماید: «قدردانی از سه طریق قلبی، کلامی و عملی انجام می‌شود.» قدردانی قلبی؛ یعنی در عمق وجود خود شاکر باشم. قدردانی کلامی؛ یعنی با زبان بگویم که کنگره۶۰ چگونه باعث حال خوب من شده است و قدردانی عملی که به نظر من خدمت بلاعوض کردن است. فرصت ورود به کنگره‌۶۰، فرصت سفر کردن و فرصت خدمت کردن نصیب هر کسی نمی‌شود؛ اما اگر این فرصت نصیب من شده است باید قدر آن را بدانم.

انسان‌های بسیاری به‌دلیل مصرف سیگار دچار سرطان ریه و حنجره شده‌اند یا مشکلات جدی جسمی و روحی برای آنان به وجود آمده است. در ادامه درباره قدردانی در زندگی صحبت می‌کنم. برخی انسان‌ها در زندگی خود نقش قربانی را بازی می‌کنند. مدام در حال غر زدن و گلایه کردن هستند و می‌گویند: این چه زندگی، چه مادری، چه همسری و چه فرزندی است؟

باید در این‌جا از خود بپرسم: آیا انسان شکرگزاری هستی؟ آیا نعمت‌هایی را که داری می‌بینی؟ ناشکری باعث می‌شود نعمت‌ها از انسان گرفته شود؛ اما شکرگزاری باعث افزایش نعمت‌ها و در نهایت حال خوب می‌شود. من زمانی که شکرگزاری را یاد گرفتم، وارد حال خوب شدم. باید نعمت‌های خود مانند سلامتی را ببینیم.

معمولاً تا زمانی‌که سلامتی خود را از دست ندهیم، متوجه ارزش بزرگ آن نمی‌شویم؛ اما اگر درباره آن تفکر کنیم؛ حتی قبل از دست دادن، می‌توانیم به عظمت این نعمت پی ببریم. در پایان می‌خواهم بگویم انسان موجودی فراموش‌کار است. ما یک هفته فرصت داریم با وجود این دستور جلسه تمرین کنیم که قدردانی و شکرگزاری را یاد بگیریم، نعمت‌های خود را ببینیم و آرامش بیشتری را تجربه کنیم.

مسافر نیکوتین میترا:

زمان‌های زیادی در زندگی‌ام بود که متأسفانه چشمان خودرا بر روی داشته‌هایم بسته بودم. نمی‌توانستم ببینم و درک کنم و بدون آن‌که خود متوجه باشم علت بسیاری از خلق‌وخوهای نامناسب من همین موضوع بود. قدردانی همان شکرگزاری و سپاسگزاری است. نه‌تنها تشکر از خالقی که برای من کم نگذاشته است؛ بلکه سپاس از بندگانی که چه کم و چه زیاد به من خدمت می‌کنند و همچنین قدردانی از تمام هستی برای بودن من و برای فرصت لمس کردن زندگی است.

امروز خوشحال هستم که می‌بینم، می‌شنوم. درک من نسبت به وقایع هستی و اتفاقاتی که در زندگی‌ام رخ می‌دهد، نسبت به گذشته تغییر کرده است. امروز پس از مهربانی و کرامت خداوند، دستاویزی به نام کنگره۶۰ دارم. این حلقه و این مقطع از زندگی‌ام را دوست دارم. کنگره۶۰ افکار مرا از تاریکی به سمت روشنایی سوق داد و به من کمک کرد مسئولیت و عواقب کارها و امور زندگی‌ام را بپذیرم و به این باور برسم که هر مسئله‌ای کلیدی دارد.

کلیدی که تنها با قرار گرفتن در مسیر درست، تزکیه و پالایش، تلاش مستمر و ناامید نشدن می‌توان آن را یافت و مسیر را ادامه داد. آیا دختری که روزی از زندگی خسته، ناامید و خود را ناکام می‌دید، دختری که برای رسیدن به آرامش و حل مشکلات خود سیگار را انتخاب کرده بود و از ادامه دادن درمانده شده بود؛ اما امروز روحیات و خلق‌وخویش تغییر کرده و احساسات نیکویی را تجربه می‌کند، نباید شاکر و قدردان این سیستم باشد؟

خدایا برای این عمل عظیم و برای این سیستم منظم و پرقدرت، شکر، شکر، شکر. شکرگزاری باید از قلب و محبت من نشأت بگیرد تا بر دل هستی و دل فرد مقابل بنشیند. همچنین باید بر زبان من جاری شود و در نهایت با عمل خود آن را اثبات کنم. (هر کس به من حرفی بیاموزد، مرا بنده خود کرده است.) برداشت من از این سخن گران‌بهای حضرت علی (ع) این است که کنگره۶۰ یک بنا و یک کارگاه انسان‌سازی است.

جایی که انسان‌هایی از قعر تاریکی با کمک متد DST، سی‌دی‌های آموزشی و جزوه‌های جهان‌بینی دکتر امین خود را به نور رسانده‌اند و در این مسیر در حال رشد و شکوفایی عقلی، عشقی و ایمان راستین هستند. کنگره۶۰ تنها مصرف‌کننده موادمخدر یا سیگار را به درمان نمی‌رساند؛ بلکه از انسان‌هایی که خواست قوی دارند، استاد و راهنما می‌سازد.

راهنمایان و اساتید جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰  مصداق همان سخن حضرت علی (ع) هستند. زمانی که علم و آگاهی بهتر زیستن را در اختیار من قرار می‌دهند و تجربه‌های خود را بدون هیچ چشم‌داشتی با من سهیم می‌شوند شایسته قدردانی‌اند. با این عمل هر لحظه خداوند را عبادت می‌کنند؛ زیرا کلامشان کلام حق است.

من در همین مدت سفری که در کنگره‌۶۰ آغاز کرده‌ام شاهد این تغییرات در وجود خود بوده‌ام. هرچند هنوز راه طولانی در پیش دارم که باید با یاری خداوند و تلاش خود ادامه دهم تا روزی بتوانم مانند این افراد خدمتگزار باشم. در پایان بسیار و بسیار از آقای مهندس دژاکام، خانواده محترم ایشان، راهنمایان خود و تمامی خدمتگزارانی که با جان و دل یار و همراه من هستند، تشکر و قدردانی می‌کنم. امیدوارم بتوانم و تمام تلاش خود را به کار می‌گیرم که من نیز بتوانم چراغی روشن برای دیگران باشم و به درجه پهلوانی برسم.

رابط خبری: راهنمای ویلیام‌وایت همسفر محدثه (نمایندگی حر)
ارسال: نگهبان سایت راهنمای ویلیام‌وایت همسفر هایده (نمایندگی فردوسی مشهد)
گروه همسفران ویلیام‌وایت کنگره۶۰