قدردانی به زبان، قلب و عمل می‌باشد

همسفر ریحانه:
با این دستور جلسه؛ باید به عقب برگردم و نگاه کنم که از کجا به کجا رسیده‌ام و چه تغییراتی در من شکل‌ گرفته است. اگر من بخواهم برای گرفتن آموزش به مکان‌ دیگری بروم؛ باید هزینه‌ای پرداخت کنم با این‌که هزینه پرداخت می‌کنم امکان ندارد این‌گونه تحت آموزش قرار بگیرم و به این شکل تغییرات در من حاصل شود. حالا که راه و مسیر کنگره برای ما باز شده است در شعبه حضور داریم و به ما آموزش می‌دهند که چگونه در صلح و آرامش زندگی کنیم تا در بین جامعه و فامیل سربلند باشیم. لازم و ضروری است در مقابل این‌ همه محبت که در حق ما شده است تشکر و قدردانی کنیم؛ باید از تمام افرادی که در کنگره خدمت می‌کنند و زحمت می‌کشند که ما به حال خوش برسیم تشکر و قدردانی کنیم، تشکر و قدردانی کردن به زبان، قلب و عمل می‌باشد؛ ولی در کنار زبان و قلب انسان باید در عمل هم آن را نشان دهد، در مقابل آموزش‌هایی که از کنگره و کمک راهنمایان محترم می‌گیریم خدمتگزار باشیم و همان‌طور که بدون هیچ چشم‌ داشتی به ما خدمت می‌کنند ما هم بتوانیم خدمت کنیم، کمک راهنما بشویم و در کنار همه این‌ها، بخشیدن مقداری از اموالمان به کنگره در قبال خدماتی که به ما می‌شود و آن حال خوش که کسب کرده‌ایم؛ مانند قطره‌ای است در مقابل اقیانوس.

خداوند از انسان‌ها خواست تا در برابر نعمت‌هایی که به آن‌ها داده می‌شود تشکر و قدردانی کنند. تشکر یک وظیفه اخلاقی برای هر انسان است، اگر به این نتیجه رسیده باشد که در برابر افرادی که به او نعمتی داده‌اند یا کاری برای او انجام داده‌اند تشکر کند. وقتی از کسی تشکر می‌کنیم هم به او حس خوبی می‌دهیم و هم اعتماد به نفس خودمان بالا می‌رود. قدردان بودن به کوچکی و بزرگی کار نیست؛ بلکه به میزان کاری است که برای ما انجام می‌دهند. کنگره۶۰ یکی از نعمت‌هایی است که خداوند سر راه ما قرار داده است و به‌ رسم ادب باید از تمام کسانی که هرکدام به نحوی در رهایی و حال خوش ما نقش داشته‌اند تشکر کنیم. شاید زبان ما در برابر تشکر کردن از این عزیزان قاصر باشد؛ ولی می‌توانیم به‌ رسم کنگره از انسان‌هایی که به ما خدمت می‌کنند تشکر کنیم. حال خوشی که ما در کنگره دریافت می‌کنیم هیچ کجا نمی‌توانیم پیدا کنیم گویی در بهشتی که همه در آن خوشحال، شاد و به سمت نور و روشنایی در حال حرکت هستند.

همسفر زهرا:
اولین برداشت ما از مفهوم قدردانی؛ یعنی شکرگذاری، تشکر و سپاس است؛ اما تشکر از چه کسی؟ از خداوندی که بودن بزرگترین نعمت او است. خداوند جسم، فیزیک و اندام پیشرفته‌ای نسبت به بقیه مخلوقات خود به ما داده است که ما می‌توانیم با حفظ تعادل روی دو پا راه برویم و یا این‌که در یک زمان چند کار را انجام دهیم. انسان دارای زیبایی منحصر به فردی است از جمله: زیباترین چشم، پوست، صورت و ....انسان‌ها صاحب روح، اراده، تفکر، اندیشه و قدرت اختیار هستند و این‌ها خلاصه‌ای از نعمت‌های خداوند است که عده‌ای قدردان آن هستند و عده‌ای قدر آن را نمی‌دانند و در جهت تخریب آن حرکت می‌کنند. این ما هستیم که تعیین می‌کنیم جسم زیبا یا زشت داشته باشیم.

رمز زیبایی انسان ارزش قائل شدن برای جسم و حرکت در مسیر ارزش‌ها است ناشکری سم مهلکی است که زندگی ما را نابود می‌کند؛ چرا که کائنات داشته‌ها را از او می‌گیرد. شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند. بنابراین قدردانی از خالق موضوعی نیست که بتوان به راحتی از آن عبور کرد. ما در زندگی مصرف کنندگانی داشتیم که خواستار رهایی آن‌ها بودیم آیا الان که رها شدند شکرگذار هستیم؟ قدردانی فقط از خداوند نیست؛ زیرا خداوند اگر بخواهد برای ما کاری انجام بدهد از طریق انسان‌ها انجام می‌دهد؛ بنابراین باید از انسان‌ها هم قدردانی کنیم؛ چون اگر قدردانی از مخلوق را بلد نباشیم قدردانی از خالق را هم بلد نیستیم.

رابط خبری لژیون سردار: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر سکینه(لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر آمنه(لژیون هشتم)نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نیمایوشیج