می‌توانیم با شاکر بودن به نعمت‌های بیش‌تری برسیم

حضرت علی (ع) می‌فرمایند:
«إِنَّ لِلَّهِ فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقًّا، فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا، وَمَنْ قَصَّرَ عَنْهُ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِه» «خداوند در هر نعمتی حقی قرار داده است. هر کس حق آن را ادا کند، خداوند نعمتش را بر او افزون می‌گرداند و هر کس در ادای حق آن کوتاهی نماید، نعمت خود را در معرض نابودی قرار داده است».
سپاسگزار بودن و قدردانی مسئله‌ای است که صرفاً از طریق آگاهی به دست می‌آید. هرچه انسان آگاه‌تر و با‌تجربه‌تر باشد، بیش‌تر قدردان است. به نظر من، محروم بودن از نعمتی که انسان‌های دیگر به راحتی به آن رسیده‌اند نیز باعث می‌شود انسان بیش‌تر قدردان باشد. همچنین اگر انسان چیزی را به سختی به دست بیاورد، قدردانی او نسبت به آن نعمت بیش‌‌تر خواهد بود، حال می‌تواند آن نعمت، مادی یا معنوی باشد.

حال خوشی که هر شخص، زمانی که وارد کنگره می‌شود، دریافت می‌کند، خود یک نعمت بزرگ است که بعضی با ناسپاسی آن را به راحتی از دست می‌دهند. گاهی افراد با شکرگزاری و شاکر بودن به حال خوش می‌رسند. همان‌طور که شاعر می‌گوید:
شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر، نعمت از کفت بیرون کند
پس ما می‌توانیم با شاکر بودن، به نعمت‌های بیش‌تری برسیم. با ورود به کنگره، اول شاکر خداوند و قدردان آقای مهندس هستیم که این بستر را فراهم کردند تا همه افرادی که در بند تاریکی‌های اعتیاد بودند، به حال خوش برسند. همچنین از راهنمایان، خدمتگزاران، ایجنت‌ها و همه افرادی که به نوبه خود در این کار عظیم خدمت می‌کنند تا یک نفر را به حال خوش برسانند، تشکر می‌کنم. ما در کنگره تمرین می‌کنیم که از افرادی که به هر شکلی و به طور رایگان به ما خدمت می‌کنند، قدردانی کنیم. این قدردانی می‌تواند هم مادی و هم معنوی باشد. همین که ما بتوانیم از قسمتی از مال خود جهت قدردانی بگذریم، خود نشانه درمان و رسیدن به تعادل است. برای مثال رهجو از راهنمای خود یا مسافر از همسفر خود با دادن پاکت تشکر می‌کند. در زمینه معنوی نیز می‌توانیم با احترام گذاشتن به همه افرادی که در کنگره خدمت می‌کنند، قدردان باشیم. همچنین با منظم لباس پوشیدن، به موقع رسیدن، خدمت گرفتن، فرمان‌برداری کردن، حرکت به سوی ارزش‌ها و دوری از ضد‌ارزش‌ها می‌توانیم قدردان باشیم و به حال خوش نیز برسیم.

بعضی از انسان‌ها با دریافت کردن به حال خوش می‌رسند و بعضی با خدمت کردن. آن شخصی که فقط دریافت کننده است، حال خوشش دوام ندارد؛ اما آن که خدمت می‌کند و بخشنده است، حالش روز به روز خوش‌تر می‌شود. ما می‌توانیم با بخشش، که همان کلید آرامش است، حال خوب را به دیگران هدیه کنیم. من نیز با رفتن به تهران و تشکر از آقای مهندس به آن حال خوش رسیدم. با ورود به سفر دوم و جشن گلریزان وارد لژیون سردار شدم و با بخشش آن حس و حال ناب را دریافت کردم.

نویسنده و رابط خبری: همسفر اشرف رهجوی راهنما همسفر طیبه (لژیون نهم)
ویرایش و ارسال: همسفر ساره رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم) دبیر سایت

همسفران نمایندگی خواجو