بیشترین قدردانی از کنگره 60 به عنوان یک سفر اولی گوش دادن به سخن راهنما است

جلسه‌ یازدهم از دوره سی و دوم کارگاه‌های آموزشی، عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی رودهن، با استادی راهنمای محترم مسافر علی، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافر اصغر، با دستور جلسه «در کنگره 60 چگونه قدردانی می‌کنیم» در  روز شنبه بیست و دوم آذرماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد


 

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم مسافر، از نگهبان و دبیر جلسه تشکر می‌کنم که استادی این جلسه را به من واگذار کردند. دستور جلسه این هفته، در کنگره 60 چگونه قدردانی می‌کنیم، برای اینکه به قدردانی از کنگره 60 برسیم اول باید بدانیم که ما قدم به کجا گذاشته‌ایم و اصلاً کنگره 60 چیست، در گزارش دبیر از جلسه قبل، ما کمی آشنا شدیم اما من هم یک اشاره کوچکی به گذشته می‌کنم، 28 سال پیش مهندس حسین دژاکام، یکی از مهندس‌های برجسته در رشته چشم‌های الکترونیک بودند.
در یکی از مقاله‌های کتاب 14 مقاله و سمیناری که در سیستان داشتند خودشان بیان می‌کنند که: متأسفانه یا خوشبختانه درگیر اعتیاد و مصرف‌کننده شدم و بعد از 12 سال تلاش‌های مداوم به‌صورت مسئله اعتیاد پی بردم و امروزه بیش از 90 هزار نفر به درمان رسیده در این سازمان حضور دارند،
این یعنی سند بدون نقص و جامعه جهانی و پزشکی هرزمانی که اعلام کند، آقای مهندس می‌تواند این اسناد را در اختیارشان قرار بدهد، خب 28 سال پیش حرکت عظیمی در جهان هستی توسط مهندس شکل گرفت و من که وارد کنگره 60 می‌شوم به‌عنوان یک تازه‌وارد به من گفته می‌شود که به مکانی برای درمان آمده‌ای و سفرم را آغاز می‌کنم، خب من سفر اولی چگونه می‌توانم به کنگره 60 کمک کنم، شاید اول به این فکر کنید که به‌عنوان یک سفر اولی نمی‌توانید به کنگره 60 کمک کنید اما این تفکر درست نیست، زیرا همه ما قطره‌هایی از این اقیانوس بزرگ در حال حرکت هستیم ، همان‌طور که خود آقای مهندس در جلسه خودشان گفتند، بزرگ‌ترین کمک و بیشترین قدردانی که یک سفر اولی می‌تواند به کنگره 60 داشته باشد این است که به حرف و سخنان راهنما و گروه مرزبانی گوش بدهد، قوانین کنگره 60 و حرمت کنگره 60 را که در هر جلسه خوانده می‌شود را رعایت کند، زیرا اگر شما در هر مجموعه دیگری نه‌تنها کنگره 60 بر طبق قوانین آن مجموعه پیش نروید ناخواسته از جریان آن مجموعه خارج می‌شوید.



به‌هرحال سفر اول را تمام می‌کنم و وارد سفر دوم می‌شوم، من به‌شخصه یک مدل‌سازی برای سفر اول و دوم دارم و به این شکل هست که من به‌عنوان یک سفر اولی مانند گلی می‌مانم بدون ریشه که در آّب گذاشته شدم تا ریشه بزنم، به مدت 10 ماه از من مراقبت شده تا ریشه بزنم و بعد از پایان این مدت تازه من را در خاک قرار می‌دهند، این گل هنوز هم به نگهداری نیاز دارد، در این مرحله اما بیشتر نگهداری و محافظت به عهده خودمان است، البته که از بیرون هم کمک می‌شوم مانند گلی که باغبان به آن رسیدگی می‌کند، گاهی اوقات باغبان گل را حرص می‌کند، گاهی گیاهی را به گل پیوند می‌زند، مانند ما که گاهی نیاز داریم قسمتی از خودمان را تغییر بدهیم، بنابراین نحوه قدردانی در سفر دوم مراقبت از خود و خدمت کردن است، خیلی ممنون که به حرف‌های من توجه کردید.

تایپ و ویرایش: همسفر یوسف 
عکاس: مسافر مجتبی
تنظیم و ارسال: مسافر منصور