قدردانی کردن به معنای تشکر کردن و سپاسگزاری است. پس ما باید سپاسگزار خداوند و کنگره۶۰ باشیم. من باید از کنگره تشکر کنم، چون به من شخصیت، ارزش و انسانیت داد. همچنین به من امیدوار بودن و شوق به زندگی کردن را داد، به من آرامش، حال خوش و سلامتی جسمی، روحی و روانی داد. اگر زندگی من پر از آشوب، افکار منفی، خرابی و ویرانی بود، آن را برای من و خانوادهام تغییر داده، آرامش و حال خوش را در زندگی من دوباره جاری کرد، به من زندگی کردن و هزاران نعمت دیگر بخشید. به طور آشکار و هم به صورت پنهان به من ارزش و اعتبار بخشید، که هرچه دارم مدیون کنگره۶۰ هستم. حال در برابر این همه لطف و خوبی که کنگره به من کرده چکار باید بکنم؟ باید چگونه تشکر و قدردانی کنم؟ چگونه سپاسگزار کسانی که مرا به حال خوش رساندند باشم؟ اولین و سادهترین راهش خدمت کردن است. این خدمت باید جانی، مالی، علمی و به هرگونه که میتوانم، باشد. اگر یک نفر با خدمت کردن خود سعی میکند تا حال من را خوب کرده و به سلامتی برساند، پس من هم باید تمام تلاشم را انجام داده و به درجه بالایی برسم، تا بتوانم حال یک نفر دیگر را خوب کرده و او را به سلامتی برسانم.
یک ضرب المثل قدیمی هست که میگوید؛ دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران استفاده کنند. صد البته اگر من به کسی خدمت کنم، هر گونه و کمکی برای کنگره انجام دهم، قطعاً و صددرصد هزار برابرش در زندگیام به خودم برمیگردد. اما اگر قدردان کسانی که تلاش کردند و من را به سلامتی رساندند، نباشم قطعاً هیچ موقع به حال خوش نمیرسم. اگر هر روز هم به کنگره بیایم اما به حس و حال خوب نرسم و حس کنم یک چیزی در زندگی من، کم است، دلیل آن قطعاً تشکر نکردن از کنگره و خدمتگزاران میباشد. شکر نعمت، نعمتت افزون کند. کفر، نعمت از کفت بیرون کند. وقتی جناب آقای مهندس میفرمایند؛ ما باید با خدمت کردن سعی کنیم به کنگره، مکانهای جدید و شعاع اضافه کنیم، پس من هم وظیفه دارم با خدمت کردن مالی، جانی، علمی قدردان باشم تا کنگره به مسیر خودش ادامه دهد، بتواند باعث آرامش و سلامتی انسانهای دردمند گردد.
در کنگره یاد گرفتم برای تشکر و قدردانی از خالق باید شکرگزار مخلوقات هستی باشم (لم یشکر المخلوق، لم یشکر الخالق) و در ادامه یاد گرفتم که قدردانی بايد اول در ذهن، بعد در گفتار و بعد در کردار من نشان داده شود. قدر زر، زرگر شناسد، قدر گوهر، گوهری. جناب آقای مهندس با درمان مواد مخدر و رساندن مصرفکنندگان به رهایی و سلامتی، با آموزش شناخت انسان و شناخت خود باعث شد که ما قدر گوهر وجودی خودمان را بدانیم. قدر این زر و گوهر وجودی خودمان که رسیدن به آرامش و جایگاه والای انسانی است را کسی میدانند، که از اعماق تاریکی به روشنایی رسیده باشند. پس با قدردانی و شکرگزاری در گفتار و کردار میتوانیم آن را به بقیه انسانهای مدفون شده در خاکستر هدیه نمائیم تا آنها هم از نار به نور تبدیل شوند.
نویسنده مطلب: همسفر ثریا رهجوی راهنما همسفر آزاده (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر آزاده (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون دوم)
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر رقیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رازی
- تعداد بازدید از این مطلب :
79