بنیانی که نه یک سازمان، بلکه انسان می‌سازد

جلسه اول از دوره سوم جلسات لژیون سردار به استادی پهلوان همسفر سمیرا، نگهبانی همسفر فاطمه و دبیری همسفر فرزانه با دستور جلسه << بنیان کنگره ۶۰>> روز چهارشنبه ۱۹ آذرماه سال ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۵ آغاز به کار کرد. 

خلاص سخنان استاد:

سلام دوستان، سمیرا هستم، همسفر. هفته بنیان را به تک‌تک عزیزان تبریک می‌گویم. یکی از دستورجلساتی که هر سال برگزار می‌شود و هر سال باید از آن درس گرفت، همین هفته بنیان است؛ چون می‌توان از آن روش درست زندگی کردن و درست قدم برداشتن را آموخت. استاد امین در جلسه‌ی هفته بنیان هفته گذشته (چهارشنبه)، بسیار زیبا فرمودند که:

«کسانی که به تاریخ خود توجه و اهمیت می‌دهند و از آن درس می‌گیرند، انسان‌های موفق‌تری هستند و آن سرزمین نیز انسان‌های موفق‌تری پرورش می‌دهد و در نتیجه کشور قوی‌تری خواهد بود.» در این جمله درس بزرگی نهفته است؛ تاریخ یعنی گذشته، و هرکدام از ما نیز یک گذشته داریم. اگر به قبل از ورود به کنگره و بعد از آن نگاه کنیم، واقعاً می‌توانیم ببینیم چه حال و روزی داشتیم و امروز به چه جایگاهی رسیده‌ایم.

آقای مهندس می‌فرمایند: «هفته بنیان فقط این نیست که به من تبریک گفته شود؛ اصلِ موضوع این است که در این سال‌ها چه کرده‌ایم.»

و واقعاً همین‌طور است. از هفته بنیان باید درس گرفت؛ درس‌هایی که باعث شود بنیانِ زندگی‌مان مستحکم‌تر شود.

۲۸ سال از تأسیس کنگره گذشته؛ تقریباً اندازه یک نسل. و آقای مهندس واقعاً یک نسل را به زیباترین شکل ممکن تربیت کردند. مثال‌های زیادی وجود دارد؛ مثل پسری که فرزند یکی از اعضای تیم موسیقی اصفهان بود و عضو تیم ملی شده بود و نوازنده‌ای حرفه‌ای. پدرش می‌گفت اگر این بچه مسافر بود، شاید امروز سرنوشتش معلوم نبود؛ اما چون بچه کنگره شد، هم مدال آورد، هم پیشرفت کرد، هم آینده‌اش روشن شد.

در کنگره زاهدان هم بچه‌هایی را می‌بینیم که فقط دو سه سال در کنگره بوده‌اند، اما رفتارشان، کردارشان و حتی نگاهشان تغییر کرده است. این تغییرات را در کوچک‌ترها و حتی بزرگ‌ترها می‌توان دید. و این نشان می‌دهد که هیچ تغییری یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد؛ همه‌چیز قدم‌به‌قدم و ذره‌ذره ساخته می‌شود. اگر به مسیر گذشته نگاه کنیم، می‌بینیم که آقای مهندس چه اراده‌ای داشتند. از مکان‌های نامناسب شروع کردند؛ قبرستان، غسالخانه، پارک… و هر بار جایی را منظم می‌کردند و آخر سر مجبور بودند آنجا را ترک کنند. اما با وجود تمام سختی‌ها، دست از تلاش برنداشتند.

۲۸ سال ریزریز یک جامعه را ساختن کار ساده‌ای نیست؛ آن هم جامعه‌ای از افراد مختلف با تربیت‌ها و مشکلات متفاوت؛ افرادی که بعضاً با حال و روز بسیار بد وارد کنگره می‌شدند. اما با صبر، بخشش و اراده آقای مهندس، تبدیل به انسان‌هایی موفق شدند. در کنگره، هر تغییری ابتدا از خود آقای مهندس شروع شده. اگر بحث درمان سیگار بوده، اول خودشان انجام داده‌اند. اگر بخشی مربوط به تغذیه یا ورزش بوده، اول خودشان تجربه کرده‌اند. حتی در بخشش مالی هم همین‌طور بوده است؛ سال گذشته در نشان «در بی‌نشانی»، اولین کسی که دو میلیارد تومان کمک کرد خود ایشان بودند.

تمام این‌ها به ما یاد می‌دهد که اگر امروز حال خوبی داریم، به خاطر آن است که بنیان کنگره بر پایه بخشش، عمل سالم، تفکر سالم و نیت خالص شکل گرفته است. برای ما همسفران و مسافران، اگر می‌خواهیم حال خوب را تجربه کنیم، باید به خودمان نگاه کنیم:

قبل از کنگره کجا بودیم؟ امروز کجا هستیم؟ قرار است چه بشویم؟

منِ سمیرا باید تلاش کنم انسان بهتری باشم؛ اگر مسئولیتی یا خدمتی به من سپرده شد، آن را به بهترین شکل ممکن انجام بدهم و آن خدمت را به دیگران منتقل کنم. در لژیون سردار بارها دیده‌ایم که وقتی فرد از مالش می‌گذرد، حالش بهتر می‌شود. آقای مهندس در سی‌دی «شب» می‌فرمایند:

«هیچ کار مادی نتیجه معنوی ندارد، اما اگر کار معنوی را در صراط مستقیم انجام دهید، مطمئن باشید نتیجه مادی هم خواهد داشت.»

ما در کنگره یاد گرفتیم که برای حال خوب خودمان تلاش کنیم؛ بدون چشم‌داشت، بدون توقع. هدف این بوده که «یکی برای همه و همه برای یکی» باشیم. و به همین دلیل حالمان بهتر شده است؛ چون برای بهتر شدن حال دیگران تلاش کرده‌ایم. ممنونم.

خداقوت به نگهبان (پهلوان همسفر سمیرا)، دبیر (همسفر فاطمه)، خزانه دار(مرزبان همسفر ام‌البنین) دوره قبل و تبریک به نگهبان(همسفر فاطمه)، دبیر(همسفر فرزانه)،  خزانه دار(راهنما همسفر زهره) دوره جدید با آرزوی موفقیت برای این عزیزان

مرزبانان کشیک: مسافر فرهاد و همسفر گلناز 
تایپ کننده: همسفر  مریم رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
عکاس: همسفر سیما رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
ارسال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی زاهدان