از عزیزان باید قدرشناس باشیم

جلسه دوم از دور یازدهم سری کارگاه های خصوصی کنگره ۶۰نمایندگی قوچان در روزهای سه شنبه با دستور جلسه: هفته بنیان، با استادی راهنما مسافر مجتبی، نگهبانی مسافر احمد و دبیری مسافر داوود در تاریخ ۱۸آبان ۱۴۰۴ ساعت ۱۷آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مجتبی هستم یک مسافر

خداوند را شکرگزارم که امروز توفیق حضور در این جایگاه را به من داد تا در خدمت شما عزیزان باشم و آموزش بگیرم. از ایجنت محترم، مرزبانان، نگهبان و دبیر جلسه و همچنین راهنمای جدید خود در لژیون یکم تشکر می‌کنم. در ابتدا لازم می‌دانم هفته بنیان را به تمام اعضای کنگره ۶۰، به‌خصوص بنیان‌گذار کنگره، جناب مهندس حسین دژاکام و خانواده محترم ایشان تبریک عرض کنم. آرزو می‌کنم خداوند سال‌های سال به ایشان عمر با عزت و با برکت عطا کند تا همه ما در سایه ایشان آموزش بگیریم. دستور جلسه این هفته درباره بنیان‌گذاری کنگره ۶۰ و گذشته آن است. صحبت درباره این مسیر بسیار گسترده است، زیرا کاری که انجام شده یک حرکت عظیم و ماندگار است. حدود ۲۷ تا ۲۸ سال پیش، شخصی که خود مصرف‌کننده مواد مخدر بود، با تکیه بر تفکر و عمل، مسیر درمان اعتیاد را آغاز کرد. در زمانی که همه معتقد بودند اعتیاد درمان ندارد، ایشان اعلام کرد که درمان ممکن است و روش درمان تدریجی با داروی تریاک قابل اجرا است. این کار در شرایطی انجام شد که هیچکس نه باور داشت و نه همراهی می‌کرد، حتی سابقه شخصی ایشان نیز باعث می‌شد بسیاری حرف‌های او را نپذیرند.جناب مهندس سال‌ها سختی‌های مختلف را تجربه کردند، از بی‌ اعتمادی مردم و کارشناسان گرفته تا فشارها، مخالفت‌ها، حتی زندانی شدن ایشان. اما ایشان با ایمان، تفکر و پشتکار ادامه دادند تا این روش به نتیجه برسد. امروز ثمره آن تلاش‌ها را می‌بینیم، با وجود مقاومت بعضی جریان‌ها مانند مافیای دارویی یا کسانی که از اعتیاد کسب درآمد می‌کنند، کنگره ۶۰ در اکثر استان‌ها فعال است و هزاران نفر به رهایی رسیده‌اند. آقای مهندس نمونه عملی وادی‌ها و رسیدن به فرمان عقل است. ایشان ناامید نشد، صفات خود را تغییر داد و تا رسیدن به عشق بلاعوض ادامه داد. امروز با عشق به انسان‌ها، بدون توجه به خوب یا بد، به همه خدمت می‌کنند و این بزرگ‌ترین درس برای ماست. همین موضوع سبب شده که ما امروز حال خوش، زندگی سالم، اقتصاد بهتر و روابط خانوادگی مطلوب داشته باشیم. من شخصاً همه این‌ها را مدیون کنگره ۶۰ و جناب مهندس هستم، ۱۰ سال پیش هیچکس برای من ارزشی قائل نبود، امروز با آموزش‌های کنگره روی پای خودم ایستاده‌ام. در ادامه لازم است درباره تشکیل شعبه قوچان نیز صحبت کنم. این شعبه حاصل سال‌ها تلاش و خواسته قوی اعضای قدیمی است. زمانی بسیاری از بچه‌های قوچان برای درمان به شیروان سفر می‌کردند و شرایط سختی را تحمل می‌کردند، در سرما و گرما، بدون امکانات، بدون پشتیبان. بیشتر اعضای کنگره شیروان از قوچان بودند، برای ایجاد نمایندگی یکی از نخستین نیازها داشتن زمین بود که با زحمات آقای جواد صاحبکار تأمین شد. اما برای تأسیس شعبه، حضور سفر دومی‌ها لازم بود. که با کمک و همراهی تعدادی از سفر دومی ها این امکان فراهم شد. در ادامه آقای محمد اختری با مرکز هماهنگی کردند تا فعالیت شعبه در قوچان تأیید شود. سپس مدیریت شعبه به آقای رحمان نجار سپرده شد. من در تمام سال‌های حضورم، مدیریتی مانند ایشان ندیده‌ام. همچنین از عزیزان زیادی مانند آقای ابوالفضل ضیائی و بسیاری دیگر ازعزیزان که باید قدردانشان بود، کسانی که شاید امروز در جمع ما نباشند، اما زحماتشان مسیر را برای ما باز کرد. در ابتدای ورود به این مکان هیچ امکاناتی نبود، سالن کامل نبود، دیوارها تکمیل نشده بود، سرویس بهداشتی وجود نداشت، کولر و پنکه و سیستم گرمایشی نبود. اما با خواست قوی و تلاش اعضاء، دیوار ساخته شد، سالن کامل شد، دستشویی‌ها اضافه شد، تجهیزات تهیه شد و ساختار امروز شکل گرفت. هر عضو به اندازه خودش کمک کرد، چه مالی، چه وقت و چه نیروی کار، همه بدون هیچ چشم‌ داشتی خدمت کردند. اکنون وظیفه ما این است که زحمات گذشته را با درست سفر کردن، رعایت قوانین و انتقال تجربیات، جبران کنیم. حضور ما در اینجا فقط دو دلیل دارد، اول درمان خودمان و دوم کمک به درمان دیگران پس از رهایی.

اعلام رهایی و ورود به سفر دوم جهان بینی