دلنوشته هفته بنیان کنگره شصت

سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر:

عشق یعنی مشکلی آسان کنی
دردی از درمانده‌ای درمان کنی
در میان این همه غوغا و شر
عشق یعنی کاهش رنج بشر
عشق یعنی گل به جای خار باش
پل به جای این همه دیوار باش
عشق یعنی تشنه ای خود نیز اگر
واگذاری آب را بر تشنه تر
عشق یعنی دشت گل کاری شده
در کویری چشمه ای جاری شده
عشق یعنی ترش را شیرین کنی
عشق یعنی نیش را نوشین کنی
هر کجا عشق آید و ساکن شود
هر چه نا ممکن بود، ممکن شود

زمانی‌که به مسیر گذشته‌ام نگاه می‌کنم، می‌بینم اگر دستی از جنس نور در زندگی‌ام حضور نداشت، شاید هنوز در همان تاریکی‌ها گرفتار بودم، تاریکی‌هایی که نه می‌توانستی راه را بیابی و نه امیدی باقی می‌گذاشتند، تاریکی هایی که ویرانگر و نابود کننده بودند.
من روزی گمشده بودم، گمشده‌ای بین رنج، ترس، ناامیدی و دردی که پایان نداشت، تخریبی که روز‌به‌روز بیشتر می‌شد و مثل یک سیاه چاله من را به داخل می‌کشید. مسیرهای زیادی را طی کرده بودم که نه‌تنها نجاتم نمی‌دادند؛ بلکه ذره‌ذره مرا در تاریکی بیشتر فرو می‌بردند.

در همان روزهای ناامیدی و سرشار از سردرگمی و پوچی نام کنگره ۶۰ را شنیدم، نامی که امروز معنای زندگی من است.
در اوایل مسیر سردرگم بودم و نمی‌دانستم پای در چه راهی می‌گذارم،نمی‌دانستم اینجا قرار است معنای حقیقی انسانیت و عشق را بیاموزم، نمی‌دانستم که روزی همین آموزش‌ها ریشه‌های خشکیده‌ام را زنده خواهند کرد. همه این‌ تغییرات از لطف یک انسان بزرگ، یک انسان عاشق، یک انسان صادق مهندس دژاکام آغاز شد. ذره‌ذره یخ‌های وجودی‌ام ذوب شدند کم‌کم کلمات و واژه هایی همچون محبت، عشق، روشنایی در زندگی‌ام رنگ تازه‌ای گرفتند.
آقای مهندس تنها یک بنیان‌گذار نیستند؛ بلکه روشنایی هستند که هزاران انسان را نجات داده اند و بسیاری را به آغوش گرم خانواده هایشان بازگرداندند. ایشان کسی هستند که درد انسان‌ها را فهمیدند، راهی نو آفریدند و امید را به سرنوشت بسیاری برگرداند.

جناب مهندس دژاکام با ازخودگذشتگی‌ها و فداکاری‌های بی‌دریغشان، راهی را ساختند که امروز چراغ امید و آرامش بسیاری از انسان‌ها است. ایشان سختی‌های فراوانی را با دل و جان پذیرفتند و قدم‌هایی برداشتند که هر کدامشان از جنس نور، عشق و ایمان است. اگر امروز من در مسیری حرکت می‌کنم که لبریز از عشق، مهر، آگاهی و رهایی است، در ابتدا لطف خداوند و سپس به‌واسطه‌ تلاش‌ها، استقامت و قلب مهربان ایشان است.
اگر امروز می‌توانم سر بلند کنم، اگر می‌توانم آرام حرف بزنم، اگر می‌توانم به آینده فکر کنم، اگر معنای زندگی را می‌فهمم و در آرامش هستم همه از برکت اندیشه ایشان است.

در این هفته مبارک، دوست دارم از ته دل بگویم:

جناب مهندس دژاکام عزیز شما تنها بنیان‌گذار یک روش نیستید، شما بنیان‌گذار امید هستید.شما آموزگار عشق هستید.

شما معمار جهانی هستید که در آن، هر انسان می‌تواند دوباره متولد شود، می‌تواند از نو ساختن را بیاموزد، می‌تواند از سقوط پلی به سوی اوج بسازد.
از خداوند برای شما سلامتی، آرامش و عمری پر برکت خواستارم إن شاءالله خداوند سایه پرمهر و اندیشمندانه‌تان را سال‌های سال بر سر این مسیر نورانی پایدار نگه دارد.
 

مهندس عزیز ،هفته بنیان بر شما و خانواده پر مهرتان مبارک .

نگارش و تایپ ازراهنما مسافر علیرضا ، راهنمای لژیون چهارم نمایندگی خیام نیشابوری

بارگذاری : گروه خبری و سایت شعبه خیام نیشابوری