وادی دهم، تزکیه و پالایش

"به نام نامی قدرت مطلق"

چهارمین جلسه از دور چهل و هشتم کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره۶۰ نمایندگی عمان سامانی (شهرکرد)، به استادی راهنمای محترم مسافر پدرام، نگهبانی مسافر حبیب و دبیری مسافر فریدون، با دستور جلسه "وادی دهم؛ صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است" در روز پنجشنبه 13 آذرماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۶ آغاز به کار کرد.

سلام دوستان، پدرام هستم یک مسافر.
ابتدا از گروه مرزبانی و ایجنت محترم بسیار تشکر می‌کنم که اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم.

همان‌طور که دبیر محترم اعلام فرمودند، دستور جلسه امروز «وادی دهم» است. اما پیش از ورود به بحث، اجازه می‌خواهم پیشاپیش هفته بنیان را خدمت همه شما دوستان تبریک عرض کنم، چرا که این هفته برای همه ما بسیار عزیز و مبارک است.
از سویی آغاز حرکت کنگره و سرچشه این آب نجات نیز در همین ایام شکل گرفته است. امیدوارم که این مناسبت‌ها و سلسله‌ اتفاقاتی که در کنگره رخ می‌دهد، برای ما نقطه تفکری ایجاد کند تا ببینیم کجا هستیم و در چه مسیری حرکت می‌کنیم.

اما در مورد دستور جلسه «وادی دهم، صفت گذشته در انسان صادق نیست، چون جاری است»
تمام آن چیزی که ما به‌عنوان یک پیام بشارت‌دهنده و هشداردهنده از آن یاد می‌کنیم، در همین جمله نهفته است. این وادی به ما بشارت می‌دهد که هیچ شرایطی - نه یأس و ناامیدی و نه اوج و رفاه - ثابت نمی‌ماند؛ هر لغزش، توقف و یا موفقیتی که رخ دهد، می‌تواند ماندگار نباشد.

بچه‌های مصرف‌کننده و مسافران، روزهای تاریک اعتیاد را به‌خوبی لمس کرده‌اند؛ روزهایی که می‌گفتیم دیگر راه بازگشتی نیست، این آخر خط است و همه چیز تمام شده. همسفران عزیز نیز که با یک بیمار درگیر با اعتیاد زندگی کرده‌اند، بارها این حس را تجربه کرده‌اند که دیگر امیدی نیست و مسافرشان، اصلاح‌پذیر نخواهد بود.
اما امروز، شاهد اتفاقات بزرگی در کنگره هستیم؛ دیده‌ایم که چگونه افرادی بی‌نقص، تربیت شده و به جامعه تحویل داده شده‌اند. کسانی که روزی گوهر وجودی خویش را گم کرده بودند، امروز با بازپس‌گیری آن، به جایگاه انسانی خود بازگشتند.

وادی دهم، خطابی به تازه‌واردان؛
دوست عزیز، اگر امروز وارد کنگره شده‌ای، این بشارت برای توست. تمام آن چیزی که در ذهن تو به‌ عنوان سختی و غیرممکن بودن وجود دارد، در ذهن ما نیز بوده است. هر آنچه امروز برای تو عجیب، غیرقابل باور یا حتی ترسناک است، برای تک‌تک ما نیز به همین شکل بوده است.

کدام‌یک از ما روز اول با ایمان کامل وارد کنگره شدیم؟ ما همه برای آزمون و خطا آمدیم تا ببینیم آیا می‌شود؟ آیا درمان ممکن است؟ همه ما با ناباوری پا در این مکان گذاشتیم. اما وادی دهم می‌گوید انسان جاری است؛ جهان و تمام نعمات خداوند جاری هستند. ثبات مطلق وجود ندارد؛ همه چیز در جریان است و رکن اصلی این جریان، همان تغییر است.

من همیشه در لژیون به بچه‌ها می‌گویم؛ «در زندگی یا سقوط داریم یا صعود؛ چیزی به‌نام سکون نداریم.»
منظورم از سکون، عدم تغییر است. اگر رشدی نداشته باشیم، این خود سقوط است.
بارها در وادی‌ها، به‌ویژه چهار وادی اول خوانده‌ایم که انسان قدم به حیات گذاشته تا روش حل مشکلات را بیاموزد. حالا این وادی می‌گوید: تغییر، رکن جدایی‌ناپذیر جریان زندگی است. چه بسیار صفت‌های ناپسندی که در گذشته داشتیم و امروز در کنگره تبدیل به فضیلت شده‌اند. و چه بسیار انسان‌هایی که بافضیلت بودند اما متأسفانه دچار تنزل و سقوط شدند.

پیامی برای من و سفر دومی‌ها؛
اگر جایگاه ارتقایافته امروز را از این زاویه ببینم که «صفت گذشته در انسان صادق نیست»، باید بدانم که هر لحظه ممکن است سقوط کنم. همان‌طور که می‌توانم بد باشم و خوب شوم، می‌توانم خوب باشم و به سمت بدی لغزش کنم. یک شرط مهم این است؛ «تزکیه و پالایش باید اتفاق بیفتد.»

اگر به «تعالی» برسیم اما از مسیر منحرف شویم، بازگشت به نقطه قبل از تعالی، ممکن است. اما پرسش اصلی این است که آیا من واقعاً به تعالی حقیقی رسیده‌ام یا خیر؟

ظرف وجودی، تزکیه و پالایش
گاهی وجود ما مانند یک لیوان آب است که خاکی در آن ریخته شده؛ خطا‌های گذشته‌ و صفات ناپسند ما همان خاک و آلودگی هستند. پالایش در انسان مانند این است که آبی تمیز و زلال در آن ظرف وجودی جایگزین شود.
اما اگر آب پالایش نشود، بلکه فقط برای مدتی ساکن بماند، چه می‌شود؟
خاک ته‌نشین می‌شود، شاید در قسمت بالایی ظرف، آبی نسبتاً تمیز و به ظاهر شفاف داشته باشیم، اما با کوچک‌ترین تکانه‌ای، آب دوباره گل‌آلود می‌شود.
انسانی که تزکیه و پالایش نشده، مانند همین لیوان آب است، شاید تحت آموزش‌های کنگره و آرامش حاکم در این فضا برخی از صفات او در ظرف وجودیش ته‌نشین شوند اما این صفات عوض نشده‌اند و با تغییر شرایط آن شخص، این صفات و آلودگی‌ها دوباره خود را نشان خواهند داد.

آموزشِ کنگره می‌گوید باید آن‌قدری آب پاک، که همان صفات نیک است، در وجود ما جاری شود که گل و لای را بشوید و با خود ببرد.
حالا دوباره می‌پرسم، آیا واقعاً تزکیه و پالایشی برای من اتفاق افتاده است؟ و من تا چه اندازه برای این پالایش حساسیت به خرج می‌دهم؟

نقشه‌ای قابل اجرا، نه بزرگ و دست‌نیافتنی
رهجوهای سفر اول و تازه‌واردین، لازم نیست کارهایی سخت انجام دهند یا تمام آموزه‌ها را به یکباره کامل فرا بگیرند.
من برای بچه‌های لژیون، یک قانون گذاشته‌ام؛ «اگر می‌خواهید عاقبت‌به‌خیر شوید، فقط یک کار را انجام دهید؛ هرچه امروز در کنگره شنیدید، از استاد، مشارکت‌ها، آموزش‌ها و ... فقط تا جلسه بعد همان را اجرا کنید و جلسه بعد دوباره همین عمل را تکرار کنید.»
ادامه دادن همین چرخه ساده، مسیر حرکت شما را می‌سازد و زندگیتان را درست می‌کند.
همانطور که در وادی اول دانستیم، نقشه باید قابل اجرا باشد، ما نمی‌خواهیم نقشه‌ای بزرگ ترسیم کنیم و همه مشکلات را یک شبه حل کنیم.

در پایان، امید دارم هر تغییری که در ما رخ می‌دهد، رو به پیشرفت و تعالی باشد. ان‌شاءالله هیچ عزیزی گرفتار اعتیاد نشود و هیچ مسافری در این بیماری نماند و هرکس که نیاز به کمک دارد، به جمع ما بپیوندد.

از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید بسیار سپاسگزارم.

خدمتگزاران حاضر در جلسه

عکس‌برداری: مسافر میلاد لژیون هشتم
نگارش: مسافر حامد لژیون بیست‌ویکم
ویرایش و ارسال: مسافر حمید لژیون نوزدهم

با احترام، مرزبان خبری مسافر وحید