هدف «بنیان کنگره۶۰»، به تعادل رسیدن همه جانبه انسان است

سلام دوستان ریحانه هستم یک همسفر

از سایت نمایندگی شیخ‌‌‌بهایی سپاسگزارم که فرصت خدمتگذاری را به من دادند. امیدوارم بتوانم خدمتگذار خوبی برای کنگره‌۶۰ باشم.

کنگره۶۰، با نام رسمی «جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰» یکی از تأثیرگذارترین سازمان‌های مردم‌نهاد در حوزه‌ پیش‌گیری و درمان اعتیاد در ایران است. این مجموعه در سال ۱۳۷۸ با تلاش‌های مهندس حسین دژاکام شکل گرفت؛ فردی که پس از هفده سال درگیر بودن با اعتیاد، توانست به درمان پایدار برسد و تجربه‌های ارزشمند خود را در قالب یک روش علمی و قابل اجرا، تدوین کند.

تجربه موفق درمان شخصی بنیان‌ کنگره‌۶۰، نقطه آغاز راهی شد که در نهایت به شکل‌گیری مدلی نوین برای درمان اعتیاد انجامید؛ مدلی که امروز به عنوان روش DST شناخته می‌شود. مهندس دژاکام پس از درمان خود، دریافت که اعتیاد تنها یک مشکل جسمی نیست؛ بلکه مجموعه‌ای از ناهماهنگی‌های جسم، روان و جهان‌بینی است. همین نگاه سه‌بعدی، ستون اصلی کنگره ۶۰ را تشکیل داد.

در دهه ۱۳۷۰، زمانی که روش‌های ترک اعتیاد، اغلب بر ترک ناگهانی یا درمان‌های کوتاه‌مدت متمرکز بودند، جناب مهندس باور داشت که اعتیاد، باید مانند هر بیماری مزمن دیگر، درمانی اصولی و زمان‌مند داشته باشد. او پس از سال‌ها تحقیق و تجربه، نظریه‌ای را مطرح کرد که بر بازسازی تدریجی استوار بود.

در نهایت، روش DST با کاهش پله‌ای و زمان‌بندی یازده ماهه، شکل گرفت؛ روشی که امروز به عنوان یکی از مؤثرترین مدل‌های ترک پایدار در ایران شناخته می‌شود.

با رسمیت یافتن کنگره ۶۰ در سال ۱۳۷۸، ساختار آن نیز به‌ تدریج توسعه یافت. این سازمان بر پایه‌ مثلث معروف خود، یعنی «جسم، روان و جهان‌بینی» بنا شد. در این ساختار، درمان تنها به قطع مصرف مواد، محدود نیست؛ بلکه فرد باید به تعادل احساسی و فکری برسد و نگاه خود را نسبت به زندگی بازسازی کند. از این رو کلاس‌های جهان‌بینی، مشارکت‌های گروهی و ورزش‌های جمعی، بخش جدایی‌ناپذیر از فرآیند درمان شدند.

یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد کنگره‌۶۰، اتکای آن بر نیروی داوطلبی است. افرادی که درمان خود را تکمیل می‌کنند و با انتخاب شخصی و بدون دریافت دستمزد، به عنوان راهنما به تازه‌واردین یا رهجوها کمک می‌کنند. این چرخه انسانی، علاوه بر تقویت پیوندهای اجتماعی، موجب انتقال تجربه‌های واقعی و ملموس به افراد در مسیر درمان می‌شود.

ورزش نیز یکی از ارکان مهم کنگره۶۰ است. بنا به باور مؤسس آن، فعالیت بدنی سالم و منظم به بازسازی جسم و ذهن کمک می‌کند؛ به همین دلیل رشته‌هایی مانند کوهنوردی، تیراندازی، والیبال، شنا و حتی راگبی در سطح حرفه‌ای در این مجموعه دنبال می‌شوند. این فعالیت‌ها علاوه بر تقویت جسمی، حس تعلق، شادی و بازگشت به زندگی سالم را در اعضا ایجاد می‌کنند.

کنگره‌۶۰، همچنین در حوزه پژوهش فعال است. بسیاری از یافته‌های آن در قالب کتاب‌ها، جزوات و مقالات علمی منتشر شده است و حتی همکاری‌هایی با مراکز دانشگاهی و پژوهشی صورت گرفته است. کتاب «عبور از منطقه ۶۰ درجه زیر صفر» یکی از آثار مهم و بنیادی این مجموعه است که در آن مسیر درمان و اصول روشDST توضیح داده شده است.

امروز کنگره۶۰، پس از گذشت بیش از دو دهه به یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های مردمی درمان اعتیاد در ایران، تبدیل شده است. هزاران نفر در این مجموعه توانسته‌اند به درمان پایدار برسند و به زندگی سالم بازگردند. آن‌چه «جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰» را متمایز می‌کند؛ نگاه انسانی، ساختار منظم، اتکا به تجربه‌های واقعی و رویکرد علمی است؛ رویکردی که از دل تجربه‌ یک فرد آغاز شد و به یک جریان ملی در درمان اعتیاد تبدیل شده است.

سلام دوستان نجمه هستم همسفر

«بنیان کنگره‌۶۰» از مجموعه‌ای از عناصر، ساختارها و روش‌ها تشکیل شده است که هر کدام نقش مشخصی در مسیر درمان، آموزش و رسیدن به تعادل را دارند. بنیان اصلی و نخستین کنگره‌۶۰، مهندس حسین دژاکام است که با کشف روش درمان تدریجی و طراحی ساختارهای آموزشی و انسانی، سنگ‌بنای مسیر بازسازی انسان را گذاشت. خانواده ایشان نیز به‌ عنوان همراهان و یاران اصلی در گسترش و استحکام این بنیان، نقش اساسی داشته‌اند.

بنیان جهان‌بینی کنگره توسط دکتر امین دژاکام و نگاه علمی ایشان، تقویت شده است. جهان‌بینی، ستون فکری و تربیتی بازسازی انسان است که همراه با روش DST و داروی OT، بنیان درمان اعتیاد را شکل می‌دهد. D.SAP نیز به بازسازی فیزیولوژی و تعادل جسم کمک می‌کند و کامل‌ کننده این مسیر درمانی است.

بنیان‌های تخصصی دیگر؛ مانند لژیون سردار، لژیون نیکوتین و لژیون تغذیه سالم، به آموزش مهارت‌ها و بازسازی زندگی روزمره می‌پردازند و نشان می‌دهند که بنیان کنگره تنها درمان اعتیاد نیست؛ بلکه به تعادل همه‌ جانبه انسان توجه دارد.

خدمتگذاران و راهنماها، ستون‌های عملیاتی و بنیان اجرایی کنگره هستند. سفر اولی‌ها و سفر دومی‌ها با حرکت، آموزش و خدمت، چرخه تجربه و یادگیری را زنده نگه‌ می‌دارند و تازه‌واردین، هدف اصلی این بنیان‌ها هستند؛ یعنی هدایت انسان از تاریکی به روشنایی است.

تحقیقات علمی مستمر کنگره۶۰، اعتبار و اثربخشی این روش‌ را تضمین می‌کند و امکان تبدیل آن را به الگویی جهانی در درمان اعتیاد، فراهم کرده است. درنهایت، همه این بنیان‌ها در خدمت یک هدف هستند؛ بازسازی انسان، رسیدن به تعادل و رهایی از اعتیاد است.

سلام دوستان کبری هستم همسفر

هفته «بنیان کنگره۶۰» را به بیت مهندس حسین دژاکام، تبریک می‌گویم و از خداوند، سلامت و طول عمر را برای آن‌ها خواهان هستم. وقتی صحبت از این دستورجلسه می‌شود؛ آن روزهای اول، مانند فیلم از جلوی چشمانم می‌گذرد و اکنون «جمعیت احیای انسانی کنگره‌۶۰» در تمام زمینه‌های علمی و دانشگاهی شناخته شده است و برای خود جایگاه خاصی دارد؛ اما به پای این شناخت و اعتبار، مهندس دژاکام زحمات بسیاری کشیدند؛ از روز اول همه چیز خود را در اختیار کنگره۶۰ قرار دادند و با تحقیقات و تلاش‌های شبانه‌روزی خود و خانواده گرامیشان، چراغ کنگره را روشن نگه داشتند.

ایشان با همه وجود برای کنگره‌۶۰ مایه گذاشتند و برای ما الگویی بدون نقص شدند؛ کسانی هم که در پرتو اهداف کنگره بودند، بدون توقع از جان، مال و زمان خود گذشتند تا ما امروز این شکوه و عظمت را ببینیم.

بیست سال پیش، سفیران مهندس دژاکام، مسافر علی خدامی، مسافر جمال، مسافر سید مهدی و همسفر سودابه، از تهران به اصفهان آمدند، بذر کنگره را در اصفهان کاشتند و ما امروز شاهد این درخت تنومند هستیم. سختی‌های زیادی کشیده شد؛ ولی ثمره خیلی خوبی داشت و باعث شد هزاران نفر که در تاریکی مطلق گرفتار بودند، احیا شوند.

امروز، سالروز رهایی بنیان کنگره۶۰ است تا ما بدانیم کنگره از کجا شروع شد؛ ولی پایان آن در ذهن‌ها نمی‌گنجد؛ زیرا در حلقه‌ها و بعدهای دیگر هم ادامه‌دار است.

زمانی که من و مسافرم وارد کنگره‌۶۰ شدیم، اصلاً فکر نمی‌کردیم که روزی کنگره بخشی از وجود ما شود و دیگر جدا نشود. ما در این مکان، معنای عشق و محبت را به گونه‌ای دیگر آموختیم و با تک‌تک سلول‌های بدن‌ خود حس کردیم. در کنگره دوستانی یافتیم که در هیچ کجا یافت نمی‌شد و درس‌هایی آموختیم که هیچ معلمی به این شیرینی نمی‌توانست به ما بیاموزد.

اکنون خانواده ما به لطف «جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰» سالم و شاداب در کنار هم هستند و اگر لطف خداوند شامل حال ما نمی‌شد، نمی‌دانم چه بلایی بر سر ما آمده بود.

مهندس دژاکام می‌فرمایند: «هیچ کس، هیچ دینی به کنگره۶۰ ندارد»؛ ولی من خود را تا همیشه مدیون ایشان و خانواده گرامیشان می‌دانم و از خداوند می‌خواهم که کمکم کند تا بتوانم مثل ایشان بخشندگی را بیاموزم و در ادامه مسیر هم‌چنان در این زنجیره باشم. من درس‌های زیادی در کنگره یاد گرفتم و امیدوارم که بتوانم آن‌ها را به وادی عمل در بیاورم.

در پایان باز هم از مهندس حسین دژاکام و تمامی خدمتگذاران کنگره۶۰ صمیمانه سپاسگزارم، دست تک‌تک آن‌ها را در قلبم می‌فشارم و برایشان آرزوی بهترین‌ها را دارم.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر

وقتی سخن از دستور جلسه‌ «بنیان کنگره‌۶۰» به میان می‌آید، تمام افکار و اندیشه‌هایم به سوی ساختاری عظیم و شگفت‌انگیز می‌رود؛ ساختاری که اگرچه سال‌ها از تأسیس آن می‌گذرد؛ اما آن‌چنان هوشمندانه و ژرف بنا نهاده شده که هر بار انسان را به تحسین وا‌می‌دارد.

در مکانی قرار دارم که می‌توان ساعت‌ها و روزها از آن سخن گفت و باز هم سیر نشد. این‌جا هستم تا بگویم هفته‌ «بنیان کنگره‌۶۰» تنها به معنای برپایی جشن نیست؛ بلکه یادآور درسی بزرگ است که هر سال تکرار می‌شود تا به من بیاموزد که پشت این ساختار عظیم، قهرمان و دانشمندی ایستاده است که از همه چیز خود گذشت، تا تنها و تنها نوری بر زندگی من و امثال من باشد.

این روزها که به زندگی‌ام در گذشته می‌نگرم و از خود می‌پرسم؛ در این دو دهه‌ای که در کنگره هستی، چه اثری از خود بر جای گذاشته‌ای که بتواند چراغی برای دیگران باشد؟ و باز از خود می‌پرسم؛ چه شد که ماندگار شدی؟ و پاسخ را در هر گوشه می‌یابم؛ هر کجا می‌روم، استاد بزرگوارم مهندس دژاکام را می‌بینم؛ ایشان به ما آموخت که می‌توان با نیروی خود، پله‌های رشد و کمال را طی کرد.

در این مسیر نیز، راهنمایانی از جنس عشق و مهربانی در کنارمان قرار داد؛ آنان که همانند چراغی فروزان، راه را برایم روشن کردند و من در این مکان مقدس، تبادل انرژی را آموختم و به گفته‌ بزرگان: «دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما می‌کاریم تا دیگران بخورند.»

شعبه‌ کنگره۶۰ در اصفهان، با از خود گذشتگی انسان‌هایی والا برپا شد؛ بزرگانی که مسیر طولانی تهران تا اصفهان را با عشق پیمودند و من از آنان آموختم که بی‌دریغ در مسیر احیای انسانیت، عشق بورزم. راه‌اندازی شعبه اصفهان با دشواری‌ها و مشقت‌های فراوان همراه بود؛ اما هیچ مکانی بهتر از این‌جا برای ادامه‌ مسیر رشد و تکامل من وجود نداشت.

در کنگره برای هر موضوعی، می‌توان هزاران جلسه برگزار کرد و باز هم حرفی برای گفتن باقی می‌ماند. من هر لحظه از زندگی‌ام را مدیون مهندس حسین دژاکام و خانواده‌ گران‌قدر ایشان هستم. از صمیم قلب، دستانشان را با مهر، در قلب خود می‌بوسم و قلمم از سپاس در برابرشان عاجز است و سر تعظیم فرود می‌آورم از این‌که ماندند، هستند و خداوند را شاکر هستم که در روزگاری زندگی می‌کنم که آقای مهندس را آفرید.

در پایان، جا دارد از راهنمای پیشکسوتم همسفر طاهره‌ نیز قدردانی کنم؛ بانویی که با ماندنش در کنگره، به من درس استقامت و پایداری آموخت. برای همیشه سپاسگزار او و تمام معلمان مهربانم هستم.

رابط خبری: مرزبان خبری همسفر مریم
ارسال: همسفر پگاه رهجوی راهنما همسفر شهین (لژیون دهم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شیخ‌بهایی